Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wydatki na najem lokali mieszkalnych dla pracowników i współpracowników spółki, nawet jeśli nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych obrotach, wpływają na uzyskanie obrotu opodatkowanego VAT poprzez zabezpieczenie utrzymania źródła przychodu, co uzasadnia prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego z ich poniesieniem.
Skarga na przewlekłość postępowania jest zasadna i podlega uwzględnieniu, jeżeli organ administracyjny nie załatwia sprawy w określonym terminie prawnie lub wyznaczonym przez SKO, a podejmowane przez niego czynności w celu wyjaśnienia wątpliwości są zbędne i nieefektywne, co skutkuje rażącym naruszeniem prawa.
W przypadku świadczeń złożonych, składających się z usług gastronomicznych i rozrywkowych oferowanych przez spółkę, nie można sztucznie rozdzielać poszczególnych elementów świadczenia w celu zastosowania niższej stawki VAT do niektórych z nich. Całość takiego świadczenia złożonego, ze względu na swój dominujący charakter rozrywkowy, powinna być opodatkowana podstawową stawką VAT.
Decyzja podatkowa wydana wobec nieżyjącego spadkobiercy podatnika, w sytuacji niedokonanego działu spadku i braku wyodrębnionego zakresu odpowiedzialności poszczególnych spadkobierców, jest obarczona wadą nieważności z uwagi na niewykonalność, a odpowiedzialność solidarna spadkobierców oznacza ich odpowiedzialność za całość zobowiązania podatkowego spadkodawcy z mocą ex tunc, bez możliwości wyodrębnienia
W przypadku zaliczenia nadpłaty na poczet zaległości podatkowych z urzędu, organ podatkowy zobowiązany jest do działania w granicach określonych przez obowiązujące regulacje ustawowe, co obejmuje weryfikację stanu zaległych i bieżących zobowiązań podatkowych przed dokonaniem zwrotu nadpłaty, a postanowienie w tym zakresie ma charakter formalny i potwierdza wykonanie czynności rachunkowo-technicznej
W przypadku, gdy organ odwoławczy stwierdzi, że w postępowaniu dowodowym prowadzonym przez organ I instancji wystąpiły braki lub uchybienia wymagające przeprowadzenia postępowania dowodowego w znacznej części, ma on uprawnienie do uchylenia decyzji organu I instancji i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia celem dokonania pełnego i wyczerpującego postępowania wyjaśniającego. Decyzja kasacyjna
W przypadku, gdy faktury VAT nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o uczestnictwie w oszustwie podatkowym, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT z tych faktur.
Uczestnictwo podmiotu w łańcuchu transakcji, którego celem jest oszustwo podatkowe, nie może być uzasadnione rzeczywistą działalnością gospodarczą, gdy dowody jednoznacznie wskazują na fikcyjny charakter transakcji. Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o VAT, organy podatkowe mają obowiązek odmówić prawa do zastosowania stawki 0% oraz odliczenia VAT, jeśli udowodnią świadome deklarowanie
Dla prawidłowej wykładni art. 2 ust. 3 pkt 4 u.p.o.l nie są istotne funkcje, którym grunt lub budowla zlokalizowana w obrębie pasa drogowego służy. Dla określenia, czy są one wyłączone z opodatkowania należy tylko ustalić, czy są one związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i czy jest to działalność inna, niż utrzymanie dróg publicznych lub eksploatacja autostrad płatnych. Dopiero wtedy, jeżeli
W sprawach dotyczących zaliczenia nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych, organ podatkowy jest zobowiązany do przestrzegania regulacji ustawowych odnośnie zaliczenia nadpłat (art. 76 § 1 i § 4, art. 76a, art. 55 § 2 i art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej) i dokonuje tego z urzędu. Postanowienie w tej kwestii ma charakter formalny, potwierdzające wykonanie czynności rachunkowo-technicznej oraz nie zależy
W przypadku zaliczenia nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych przez organ podatkowy, działanie takie jest regulowane odpowiednimi przepisami prawa podatkowego, w tym art. 76 § 1 i § 4, art. 76a, art. 55 § 2 i art. 62 § 1 Ordynacji podatkowej, i nie wymaga zgody ani uznania podatnika. Postanowienie w sprawie zaliczenia nadpłaty pełni funkcję potwierdzenia wykonania czynności rachunkowo-technicznej
Nadpłata podatku dokonana przez podatnika podlega zaliczeniu na poczet jego zaległych i bieżących zobowiązań podatkowych z urzędu, zgodnie z określoną kolejnością, zaś decyzje w tym zakresie mają charakter administracyjno-rachunkowy i nie mogą być dowolnie kształtowane przez organ podatkowy ani podatnika.
Art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19, który dotyczy przywrócenia terminów, odnosi się wyłącznie do postępowań administracyjnych prowadzonych na podstawie Kodeksu postępowania administracyjnego, a nie do postępowań podatkowych. Prawo podatkowe jest autonomiczną gałęzią prawa publicznego i nie należy utożsamiać go z prawem administracyjnym w kontekście zastosowania przepisów ustawy COVID-19.
Art. 15zzzzzn2 ustawy COVID-19, który dotyczy przywrócenia terminów, odnosi się wyłącznie do postępowań administracyjnych prowadzonych na podstawie Kodeksu postępowania administracyjnego, a nie do postępowań podatkowych. Prawo podatkowe jest autonomiczną gałęzią prawa publicznego i nie należy utożsamiać go z prawem administracyjnym w kontekście zastosowania przepisów ustawy COVID-19.
Postanowienie o zaliczeniu nadpłaty na poczet zobowiązań podatkowych ma charakter formalny i jest aktem administracyjnym odzwierciedlającym wykonanie czynności rachunkowo-technicznej przez organ podatkowy, które nie zależy od uznania organu ani dyspozycji podatnika, a zgodnie z art. 76 § 1 O.p. zwrot nadpłaty jest możliwy tylko gdy na podatniku nie ciążą zaległe ani bieżące zobowiązania podatkowe.
Klauzula przeciwko unikaniu opodatkowania znajduje zastosowanie do przypadków, gdy korzyść podatkowa została uzyskana po wejściu w życie przepisów ją regulujących, niezależnie od momentu podjęcia czynności, której dotyczy, pod warunkiem, że cele ekonomiczne lub gospodarcze wskazane przez podatnika nie mogą być uznane za 'mało istotne'.