1. Rozróżnienie źródeł przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 1 - 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi do jednoznacznego wniosku, że przychód, którego źródłem jest pozarolnicza działalność gospodarcza lub uzyskany z innego z wymienionych w tym przepisie źródeł nie może być traktowany jako przychód nieznajdujący pokrycia w ujawnionych źródłach zdefiniowany
Zarzut wadliwego sporządzenia uzasadnienia zaskarżonego orzeczenia może okazać się zasadny wówczas, gdy z powodu braku w uzasadnieniu elementów wymienionych w art. 141 § 4 P.p.s.a. zaskarżone orzeczenie nie poddaje się kontroli kasacyjnej.
1. Wydatki wskazane w fakturach nie dokumentujących rzeczywistych transakcji nie mogły stanowić kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art.15 ust 1 u.p.d.o.p. 2. Na organach podatkowych nie ciąży nieograniczony obowiązek poszukiwania dowodów, albowiem nałożenie na organy prowadzące postępowanie podatkowe obowiązku wyczerpującego zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego(art.122 w zw. zart
Co do zasady, będąca wynikiem prawa do odliczenia, kwota nadwyżki podatku naliczonego nad należnym może zostać przeniesiona na kolejny okres rozliczeniowy. Tym samym stanowi ona element kwoty kompensującej zobowiązanie podatkowe powstałe w skutek zdarzeń rodzących obowiązek podatkowy w kolejnym okresie.
Organ podatkowy oceniając wiarygodność i moc dowodów nie jest ograniczony kryteriami formalnymi ustalającymi wartość poszczególnych dowodów, tylko dokonuje jej na podstawie własnego przekonania, opartego na wszechstronnym rozważeniu całego zebranego materiału dowodowego. Jednak wskazana zasada nie jest nieograniczona, gdyż istnieją pewne granice swobodnej oceny dowodów, których organy nie mogą przekroczyć
Naruszenie prawa będzie miało cechę rażącego wtedy, gdy czynności postępowania organu podatkowego lub istota załatwienia sprawy są w swej treści zaprzeczeniem treści obowiązującej regulacji prawnej.
Sens klauzuli stałości (stand still), wynikającej z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy sprowadza się do tego, że sąd krajowy, czy szerzej podmioty stosujące prawo krajowe, w tym organy podatkowe, mają obowiązek w każdym konkretnym przypadku porównać regulację ustawy o VAT z 1993 r. z obowiązującą od 1 maja 2004 r. ustawą o VAT z 2004 r. i ustalić, które z nich jest korzystniejsza dla danego podatnika, przy
Nawet w sytuacji braku powiązania konkretnego uchybienia z uregulowaniem ukształtowanym przepisami p.p.s.a., zarzut naruszenia przepisów regulujących postępowanie przed organami administracji publicznej może być postawiony, a następnie - rozpoznany przez sąd administracyjny drugiej instancji, o ile tylko z uzasadnienia skargi kasacyjnej da się wysnuć wnioski w przedmiocie kategoryzacji błędu sądu.
1. W sytuacji, gdy faktura korygująca podwyższająca podatek należny wystawiona jest z powodu okoliczności, które zaistniały po dokonaniu pierwotnej sprzedaży (np. na skutek późniejszej zmiany warunków umowy), wówczas rozliczenie powinno następować na bieżąco w okresie rozliczeniowym, w którym zostało dokonane podwyższenie ceny i być ujęte w rejestrze sprzedaży w miesiącu wystawienia faktury korygującej
Skoro w przypadku ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia oraz najmu, dzierżawy i leasingu samochodów osobowych służących działalności opodatkowanej VAT, jak również nabycia paliwa do tych pojazdów, po 1 maja 2004 r. nie nastąpiło rozszerzenie ograniczeń obowiązujących i rzeczywiście stosowanych na dzień 30 kwietnia 2004 r. na podstawie przepisów art. 25 ust. 1 pkt 2,
Spółka najmując samochody, które następnie udostępnia osobom trzecim w ramach świadczonej przez siebie usługi kompleksowej pomocy drogowej staje się ich użytkownikiem, a zatem nie może odliczyć pełnego VAT.
Jeżeli dowiedziono, że wystawca faktury nie istnieje lub że nie było rzeczywistej możliwości wykonania usług wskazanych w fakturach, to istnienie świadomości naruszenia zasad odliczenia podatku naliczonego przez podatnika jest oczywiste.
Konkretny podmiot staje się stroną postępowania z mocy prawa, a nie wskutek uznania organu podatkowego.
Zbycie natomiast, nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po zmianie przeznaczenia tego gruntu, nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących
Konkretny podmiot staje się stroną postępowania z mocy prawa, a nie wskutek uznania organu podatkowego.
Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.
Jeżeli dowiedziono, że wystawca faktury nie istnieje lub że nie było rzeczywistej możliwości wykonania usług wskazanych w fakturach, to istnienie świadomości naruszenia zasad odliczenia podatku naliczonego przez podatnika jest oczywiste.
W przypadku zawarcia przez osobę fizyczną umowy o przeniesienie obcych wierzytelności, uzyskane z tego tytułu przychody u nabywcy wierzytelności zalicza się do przychodów z praw majątkowych w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt. 7 u.p.d.o.f. bez względu na to, czy osoba ta jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie nabywania i skupu obcych wierzytelności, a działalność ta została wpisana
Zużycie przez sprzedawcę oleju opałowego niezgodnie z jego przeznaczeniem w rozumieniu art. 65 ust. 1a U.p.a. polega na niedochowaniu przez niego warunków uprawniających go do zastosowania stawki preferencyjnej, czyli sprzedaży oleju opałowego bez uzyskania od kupującego będącego osobą fizyczną zupełnego i kompletnego oświadczenia pod kątem przesłanek zawartych w § 4 ust. 2 rozporządzenia o obniżeniu
Faktura jest dowodem zaistnienia zdarzenia podlegającego opodatkowaniu, a jej treść umożliwia obliczenie podatku. Istotne jest zatem, aby faktury odzwierciedlały stan rzeczywisty (odnosi się to również do stron transakcji podlegającej podatkowi). Faktura niezawierająca danych rzeczywistego sprzedawcy towaru, a zamiast tego zawierająca dane innego podmiotu nie będącego rzeczywistym sprzedawcą, jak w
Czynności, o jakich mowa w art. 66 O.p. stanowią dodatkowy mechanizm poboru podatku, skutkujący wygaśnięciem zobowiązań podatkowych, a zatem nie jest możliwe obciążanie ich podatkiem od towarów i usług.
Spółka stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT ma prawo do odliczenia całej kwoty naliczonego podatku od towarów i usług, wynikającej z faktur wystawionych przez podmiot przejmujący obowiązki związane z usunięciem odpadów i rekultywacją terenu. Skoro usługa świadczona jest w tej chwili, ma związek z działalnością gospodarczą podatnika i stanowi koszt ogólny działalności opodatkowanej spółki, to bez
Za pozbawione podstaw prawnych należy uznać stanowisko Sądu pierwszej instancji, z którego wynika, że na etapie badania wymogów formalnych podania, nie występuje strona postępowania, ale wyłącznie osoba wnosząca podanie.