Orzeczenia
1. W zakresie w jakim art. 1 pkt 8 w zw. z art. 3 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 95 poz. 1100/ został przez Trybunał Konstytucyjny w dniu 25 czerwca 2002 r. /Dz.U. nr 100 poz. 923 z dnia 5 lipca 2002 r./ uznany za niekonstytucyjny, wobec czego utracił swoją moc obowiązującą - nie nastąpiło od dnia 01.01.2000 r. skuteczne
1. W zakresie w jakim art. 1 pkt 8 w zw. z art. 3 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 95 poz. 1100/ został przez Trybunał Konstytucyjny w dniu 25 czerwca 2002 r. /Dz.U. nr 100 poz. 923 z dnia 5 lipca 2002 r./ uznany za niekonstytucyjny, wobec czego utracił swoją moc obowiązującą - nie nastąpiło od dnia 01.01.2000 r. skuteczne
1. W zakresie w jakim art. 1 pkt 8 w zw. z art. 3 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 95 poz. 1100/ został przez Trybunał Konstytucyjny w dniu 25 czerwca 2002 r. /Dz.U. nr 100 poz. 923 z dnia 5 lipca 2002 r./ uznany za niekonstytucyjny, wobec czego utracił swoją moc obowiązującą - nie nastąpiło od dnia 01.01.2000 r. skuteczne
1. W zakresie w jakim art. 1 pkt 8 w zw. z art. 3 ustawy z dnia 20 listopada 1999 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 95 poz. 1100/ został przez Trybunał Konstytucyjny w dniu 25 czerwca 2002 r. /Dz.U. nr 100 poz. 923 z dnia 5 lipca 2002 r./ uznany za niekonstytucyjny, wobec czego utracił swoją moc obowiązującą - nie nastąpiło od dnia 01.01.2000 r. skuteczne
W sprawie, w której pracownik jako wierzyciel egzekucyjny postawił zarzut bezprawnego pobrania przez pracodawcę podatku z należności objętej tytułem wykonawczym, sąd celem rozstrzygnięcia sporu, zawiesza postępowanie do czasu wydania przez organ podatkowy decyzji ustalającej należność podatkową.
Samo wskazanie na możliwości występowania różnicy między stratą z działalności gospodarczej, wyliczoną stosownie do art. 9 ust. 2 zd. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przez porównanie przychodów i kosztów ich uzyskania, a wynikiem działalności wyliczonym przez porównanie przychodów z faktycznymi wydatkami poniesionymi w danym
Samo wskazanie na możliwość występowania różnicy między stratą z działalności gospodarczej, wyliczoną stosownie do art. 9 ust. 2 zd. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przez porównanie przychodów i kosztów ich uzyskania, a wynikiem z działalności wyliczonym przez porównanie przychodów z faktycznymi wydatkami poniesionym w roku podatkowym, nie jest wystarczające do przyjęcia, przy dokonywaniu
Samo wskazanie na możliwości występowania różnicy między stratą z działalności gospodarczej, wyliczoną stosownie do art. 9 ust. 2 zd. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przez porównanie przychodów i kosztów ich uzyskania, a wynikiem działalności wyliczonym przez porównanie przychodów z faktycznymi wydatkami poniesionymi w danym
Zgodnie z zasadą wyrażoną w unormowaniu art. 22 ust. 1 i art. 22 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ - wydatek dotyczy i jest kosztem uzyskania przychodu tego roku podatkowego, w którym został zrealizowany, bądź, zgodnie z zasadami racjonalnego, umotywowanego gospodarczo przewidywania, ziścić się miał cel jego poniesienia
Jeżeli ten sam czyn wyczerpuje znamiona przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych, sąd skazuje tylko za jedno przestępstwo skarbowe na podstawie wszystkich zbiegających się przepisów, chyba że zbieg tych przepisów ma charakter pozorny (pomijalny).
Zgodnie z art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ środkami trwałymi są budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie, niezależnie od przewidywanego okresu używania. Przepis ten ma zastosowanie w sytuacjach, gdy przepisy Kodeksu cywilnego określają przypadki odrębnej własności budynków i budowli od własności gruntu
Ustawodawca w ramach art. 16a ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ stworzył podatnikom czyniącym dla celów swojej działalności nakłady budowlane na cudzym gruncie możliwość zaliczenia ich efektów do środków trwałych i nie uzależnił tej kwalifikacji od posiadania przez tegoż podatnika wydanej na niego decyzji o pozwoleniu
Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne tj. nie związane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Rezygnacja jedynego wspólnika z wypłaty należnej dywidendy, poprzez przekazanie zysku na fundusz rezerwowy Spółki
Przez nieodpłatne świadczenie należy rozumieć te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób prawnych, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Zaniechanie domagania się wspólników podziału zysku i wypłaty należnej dywidendy poprzez przekazanie zysku na fundusz
1. Sąd administracyjny I instancji w sposób prawidłowy odczytał znaczenie normy § 5 ust. 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17.01.1997 r. w sprawie amortyzacji środków trwałych oraz wartości niemateialnych i prawnych, uznając, iż skoro w postępowaniu podatkowym ustalono, że jedynie część budynku biurowego była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, to odpisów amortyzacyjnych
O zakwalifikowaniu danego wydatku remontowego do kosztów uzyskania przychodów decyduje zamiar podatnika, który na tle okoliczności sprawy można uznać za realny. Organy prowadzące postępowanie braku takiej realności jednak nie wykazały. Mogły to uczynić kwestionując na przykład istnienie źródła przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. W świetle art. 22 ust. 1 ustawy
Przez mienie, o którym mowa w art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./, należy rozumieć tzw. czysty dochód, majątek, którym podatnik może dysponować, po poniesieniu kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej, a nie przychód.
Zbiór informacji technicznych objętych umową zawierał cechy wskazujące, iż można je było uznać za informacje typu "know-how". Wskazuje na to bowiem ich niejawny charakter, gdyż nie były one powszechnie znane, ani łatwo dostępne. Informacje te były istotne, a co za tym idzie ważne i użyteczne z punktu widzenia wytwarzania produktów objętych umową, a także możliwe do zidentyfikowania, ponieważ opisane
1. Odmienna ocena dowodów zgromadzonych przez organy podatkowe i zaprezentowanych przez podatnika i wyprowadzenia na jej podstawie własnych wniosków nie stanowi o tym, że sąd uchybia dyspozycji art. 187 § 1 u.p.s.a., nie wskazując podstaw do stwierdzenia wadliwości zaskarżonej decyzji. 2. Skoro sąd administracyjny I instancji, mimo zakresu zaskarżenia zawartego w skardze i jej uzasadnieniu, zaprezentował
1 Skarga kasacyjna podważająca ustalenia faktyczne przyjęte przez sąd pierwszej instancji musi opierać się na podstawie wymienionej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). 2 Skuteczne przytoczenie podstawy kasacyjnej z art. 174 pkt 2 p.p.s.a wymaga wskazania konkretnych przepisów postępowania sądowego,