Każde podwyższenie kapitału akcyjnego ze środków własnych spółki powoduje powstanie obowiązku podatkowego po stronie akcjonariuszy. Nie jest przy tym istotne, w jaki sposób został utworzony kapitał zapasowy, tj. czy pochodzi on z agio emisyjnego, czy z wypracowanego przez spółkę zysku.

Wyrażenie "dochód faktycznie uzyskany z tego udziału" należy rozumieć w ten sposób, że jest to dochód należny akcjonariuszowi a nie dochód przyszły. Nie można przy tym uznać, że dochód ten ma swe źródło w uzyskanym przez akcjonariusza zysku lecz wynika z samego faktu posiadania przez niego akcji /udziałów/ danej spółki. Takie ustalenie potwierdza traktowanie przez ustawodawcę w powołanych przepisach

Skoro inwestycja ma być dokonana w obcym środku trwałym, to środek ten stanowić będzie jednocześnie własność innej osoby. Pojęcie środka trwałego należy zatem zdefiniować zgodnie ze znaczeniem, nadanym mu przez ustawodawcę w art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./. Tym samym, aby był on środkiem trwałym, musi być

Ze zwolnienia od podatku, o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, korzystają przychody uzyskane z tytułu sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. "a-c" tej ustawy, w części wydatkowanej na nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego, a nie jakiegokolwiek

Ze zwolnienia od podatku, o jakim mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, korzystają przychody uzyskane z tytułu sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. "a-c" tej ustawy, w części wydatkowanej na nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego, a nie jakiegokolwiek

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ własność /lub współwłasność/ danej rzeczy jest jednym z podstawowych warunków dokonywania odpisów amortyzacyjnych. Wniesienie przez spółkę cywilną samochodu do jej majątku w trakcie kontroli podatkowej nie jest wiążące dla organów podatkowych.

1. Wymagania szczególne skargi kasacyjnej, stanowiące o istocie tego środka odwoławczego, mają charakter materialny, a to oznacza, że braki tej skargi nie mogą być usunięte w toku postępowania przed Naczelnym Sądem Administracyjnym. 2. Z istoty dwuinstancyjnego sądownictwa administracyjnego wynika, że legalność ostatecznego aktu administracyjnego została już stwierdzona przez sąd I instancji, a wobec

1. Skarga kasacyjna jest środkiem zaskarżenia wyroku, a więc powinna wskazywać na uchybienia, jakich dopuścił się sąd administracyjny, a nie organy podatkowe. 2. Zarzuty skargi kasacyjnej nie mogą być tożsame z zarzutami skargi przynajmniej w części dotyczącej naruszenia przepisów postępowania.

Skoro podatnik uzyskał w 1998 r. przychody, to przy ustalaniu dochodu, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ powinny być one pomniejszone o koszty ich uzyskania, do których należą koszty związane z powstaniem i funkcjonowaniem osoby prawnej w roku podatkowym. Koszty te powinny być rozliczone w roku ich

1. Odliczenia z tytułu rent i innych trwałych ciężarów na podstawie umowy stanowią darowiznę dokonaną w ratach, a więc świadczenie niepodlegające odliczeniu od dochodu przy wymiarze podatku dochodowego od osób fizycznych. 2. Zaskarżony wyrok wydany został w dniu 25 kwietnia 2003 r. W dacie wydania zaskarżonej decyzji w sprawach sądowoadministracyjnych dotyczących postępowań podatkowych nie znajdowały

1. Istotną cechą konstrukcyjną postępowania kasacyjnego jest związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej za wyjątkiem sytuacji, gdy występujące wady prawne stanowią o nieważności zaskarżonego orzeczenia. Oznacza to, że strona wnosząca skargę kasacyjną rozstrzyga o kierunkach i zakresie badania przez ten sąd. 2. Przytoczenie podstaw skargi kasacyjnej musi mieć jasny i nie

1. Istotną cechą konstrukcyjną postępowania kasacyjnego jest związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej za wyjątkiem sytuacji, gdy występujące wady prawne stanowią o nieważności zaskarżonego orzeczenia. Oznacza to, że strona wnosząca skargę kasacyjną rozstrzyga o kierunkach i zakresie badania przez ten sąd. 2. Przytoczenie podstaw skargi kasacyjnej musi mieć jasny i nie

Zwolnienie przedmiotowe zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ nie dotyczy świadczeń wypłaconych na podstawie umowy. Istnienie wiążącego ustalenia, że wypłacone świadczenie ma swoje źródło w umowie wyklucza trafność zarzutu błędnej wykładni art. 21 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy.

1. Dla ustalenia podatku w wysokości 20 procent od wartości niezaewidencjonowanego przychodu osiągniętego w 1995 r. przez podatnika objętego zryczałtowanym podatkiem dochodowym od osób fizycznych, organ podatkowy powinien określić kwotę tego przychodu w sposób, który uzna za właściwy, przy czym może również zastosować metodę oszacowania /art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym