Stawiając zarzut błędnej wykładni i niewłaściwego zastosowania przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ skarga kasacyjna również nie wskazuje tego, na czym polega błąd w interpretacji tego przepisu ze strony Sądu, zaś niewłaściwego jego zastosowania upatruje nie tyle w błędnej subsumcji ustalonego w sprawie

Od wejścia w życie z dniem 1 stycznia 2002 r. przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych /Dz.U. nr 94 poz. 1037 ze zm./ określenie "spółka osobowa" nabrało określonego doktrynalnego znaczenia. Zgodnie bowiem z definicją przyjętą w art. 4 par. 1 pkt 1 Ksh przez spółkę nie mającą osobowości prawnej należy rozumieć każdą spółkę osobową w rozumieniu tej ustawy, a także spółkę

1. Warunkiem odliczenia od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym ulgi z tytułu wyszkolenia ucznia jest m. in. posiadanie przez podatnika prowadzącego działalność gospodarczą i zatrudniającego pracowników w celu nauki zawodu uprawnień do szkolenia uczniów określonych w § 9 ust. 4 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 11 grudnia 1992r. w sprawie organizowania i finansowania praktycznej nauki zawodu

W rozpatrywanej sprawie brak podstaw skargi kasacyjnej powoduje, że podlega ona oddaleniu, gdyż WSA zasadnie stwierdził, iż analiza umów rent zawartych przez skarżącego dokonana przez Izbę Skarbową w zaskarżonej decyzji jest prawidłowa.

Zobowiązanie się do świadczeń okresowych należy do essentialia negoti umowy renty. Brak okresowości świadczenia uzasadniał stanowisko, że zawarta przez podatnika umowa renty w istocie nią nie była.

odmówić podjęcia uchwały.