Uprawnienie do rachunku bankowego związane z prawem do nabycia samochodu na szczególnych warunkach stanowi prawo majątkowe w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./. Zgromadzona na tym rachunku kwota oszczędności stanowi, w przypadku zbycia tego prawa, koszt uzyskania przychodu, od którego powinna być odliczona

1. Działalność gospodarcza jest faktem i kategorią o charakterze obiektywnym. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej /subiektywnie/ jako działalności gospodarczej, nie nazywa jej tak, oświadcza, że jej nie prowadzi bądź nie zgłasza obowiązku podatkowego itp. Wymóg zgłoszenia do ewidencji podjętej działalności gospodarczej

Przy wymiarze podatku od spadków i darowizn organ podatkowy samodzielnie ustala wartość według zasad obowiązujących przy wywłaszczaniu nieruchomości.

Samochód należy do urządzeń przemysłowych, o których mowa w art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./.

Art. 21 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ skreślony został przez art. 1 pkt 13 lit. "f" ustawy z dnia 6 marca 1993 r. /Dz.U. nr 28 poz. 127/ z dniem ogłoszenia /16.04.1993 r./ ale z mocą obowiązującą od dnia 1.01.1993 r. Zarówno organy administracyjne jak i Naczelny Sąd Administracyjny były związane treścią tego przepisu

W razie nabycia zakładu w drodze spadkobrania przez kilka osób i prowadzenia zakładu przez jedną z nich od daty przyjęcia spadku przez wszystkich spadkobierców i braku z ich strony oświadczeń, że nie zamierzają uczestniczyć w prowadzeniu zakładu oraz niedokonania działu spadku, spełnienie wspomnianego warunku przez jednego ze spadkobierców, działającego niejako w imieniu pozostałych współwłaścicieli

1. Podstawowym warunkiem zwolnienia od podatku dochodowego na podstawie art. 52 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ ekwiwalentu za urlop wypoczynkowy nie wykorzystany w latach poprzednich musi być ustalenie, iż jest to przychód należny za okres do 31 grudnia 1991 r., a jedynie wypłacony w roku następnym. 2. Prawo do ekwiwalentu

W art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ znajduje się wyczerpujące wyliczenie przedmiotów opodatkowania indywidualnie nazwanych bez odwoływania się do innych jeszcze elementów klasyfikacyjnych. Użyte w tym przepisie sformułowanie "użytkowanie urządzenia przemysłowego

1. Decyzje administracyjne mogą być wydawane tylko na podstawie prawa powszechnie obowiązującego. 2. Przepisy gminne - zgodnie z art. 42 ust. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ - stają się prawem powszechnie obowiązującym z dniem ogłoszenia, o ile nie przewidują wyraźnie terminu późniejszego. 3. Uchwała rady gminy ustalająca stawki podatku od nieruchomości

Cechą charakterystyczną współczesnej techniki wymiaru i poboru podatków jest radykalne odchodzenie od sytuacji, w których zobowiązanie podatkowe powstaje w drodze wydania i doręczania decyzji ustalających wysokość zobowiązań. W sposób wyraźny są preferowane przez ustawodawcę techniki obliczania i poboru podatku przez płatników oraz samoobliczenie podatku przez samego podatnika. Przejawem powyższej

1. Przepis art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ nie uzależnia jego stosowania od tego, czy w ogólnym rozrachunku wystąpił niedobór podatku, istotne jest, że umowa między stronami określa dla jednej z nich, to jest producenta, warunki rażąco niekorzystne pozwalające

Brak jest podstaw do odliczenia wydatków poniesionych na zakup lokalu mieszkalnego znajdującego się w budynku, który został wybudowany przez osobę prawną, która nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie budownictwa mieszkaniowego. Bez znaczenia jest przy tym okoliczność, że lokal w momencie nabycia znajdował się w stanie surowym.

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ nie uzależnia prawa do odliczenia od podstawy opodatkowania kwot wydatkowanych na wkład budowlany od jego wpłacenia w pełnej wysokości.

Świadczeniem wypłaconym w rozumieniu przepisu art. 106 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) jest kwota świadczenia faktycznie wypłaconego osobie pobierającej świadczenie, zwiększona o kwotę podatku dochodowego od osób fizycznych odprowadzoną przez organ rentowy na rzecz organu podatkowego.

Działalność rolniczą prowadzi rolnicza spółdzielnia produkcyjna, nie zaś właściciel gruntu, który wniósł go do użytkowania spółdzielni; jego dochody z tego tytułu - w formie tzw. renty gruntowej - nie są dochodami z działalności opisanej przedmiotowo w art. 2 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, do której przepisy tej ustawy

W art. 21 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ oraz par. 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 3 kwietnia 1992 r. w sprawie podatku dochodowego od niektórych rodzajów dochodów zagranicznych osób fizycznych i osób prawnych mających miejsce zamieszkania lub siedzibę za granicą /Dz.U. nr 32 poz. 137/, enumeratywnie wymienia się

Według stanu prawnego obowiązującego w 1991 r. do zastosowania art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ wystarczało wykazanie bezpośredniego związku między wydatkami na remont i modernizację budynku /lokalu/ mieszkalnego z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych podatnika. Oznaczało to, że podatnik powinien mieszkać

1. Chociaż umowy leasingu nie można utożsamiać z umową licencyjną, to jednak "należności licencyjne" z art. 12 Umowy polsko-włoskiej należy uznać za równoznaczne z wszelkiego rodzaju należnościami wynikającymi z użytkowania lub prawa do użytkowania rzeczy lub praw na podstawie poszczególnych umów, i to nie tylko umów licencyjnych. 2. Organ podatkowy orzekający w sprawach opodatkowania należności licencyjnych

1. Zgodnie z uchwałą 7 sędziów z dnia 18 grudnia 1992 r. sygnatura akt III AZP 25/92 /OSNCP 1993 z. 5 poz. 68/ grunty zajęte na ośrodek wczasowy przedsiębiorstwa państwowego, który jest wykorzystywany sezonowo, są gruntami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 4 lit. "a" ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 12 poz. 50

Z generalnej definicji kosztów uzyskania przychodów w polskim podatku dochodowym od osób prawnych /art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania - Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ wynika, że tzw. wydatki socjalno-bytowe ponoszone przez przedsiębiorstwo państwowe /osoby prawne/ na rzecz pracowników i

Odprawa wypłacona na podstawie ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela nie stanowi odszkodowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, wolnego od podatku.

Skoro po stronie pracowników Banku nie powstał w związku z pobraniem kredytów w 1991 r. obowiązek podatkowy w podatku dochodowym, to Bank nie był zobowiązany z tego tytułu i z racji spłaty rat kredytów do obliczenia i poboru zaliczek na podatek dochodowy. Spłata rat pożyczek zaciągniętych w 1991 roku nie powodowała powstania przychodu w rozumieniu art. 11 ust. 1 i art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca

1. Nie może ulegać wątpliwości, że działalność gospodarcza jest faktem i kategorią o charakterze obiektywnym. W tym sensie nie ma i nie może mieć znaczenia, że określony podmiot prowadzący konkretną działalność nie ocenia jej /subiektywnie/ jako działalności gospodarczej, nie nazywa jej tak, oświadcza, że jej nie prowadzi bądź nie zgłasza obowiązku podatkowego, itp. Rzecz traktując jeszcze ogólniej