Zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ może znaleźć zastosowanie do przypadków, kiedy to podatnikiem jest spółka, której udziałowcem /akcjonariuszem/ jest związek zawodowy, jeśli tylko spełnione zostaną wszystkie przesłanki określone w tym przepisie.

Wydatki faktycznie poniesione, a jedynie wadliwie czy też w sposób niepełny udokumentowane, nie mogą być w całości pominięte przy określeniu podstawy opodatkowania, jeśli ich poniesienie może być udowodnione innymi środkami dowodowymi, zasługującymi na wiarę.

Uznaniowy charakter decyzji nie wyklucza wprawdzie samo przez się sądowej ich kontroli, ale zakres tej kontroli znacznie ogranicza. Sprowadza się ona zasadniczo do badania, czy wydanie decyzji zostało poprzedzone prawidłowo przeprowadzonym postępowaniem, z zachowaniem przepisów procedury administracyjnej, zarówno przepisów szczegółowych, jak i zasad ogólnych określonych w rozdziale 2 Kpa. W szczególności

Nie jest wszczęciem postępowania w rozumieniu rozdziału 1 działu II Kodeksu postępowania administracyjnego czynność sprawdzenia deklaracji podatkowej lub zeznania podatkowego, złożonego przez podatnika, jeśli nie przybrało ono formy kontroli podatkowej, o której mowa w art. 32 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ oraz art. 167 Kpa.

Wydatki inwestycyjne nie stanowią kosztów uzyskania przychodów w świetle art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./.

Przyzwolenie właściciela na pobyt osoby bliskiej w jego domu lub lokalu rodzi po stronie takiej osoby określone prawo, równoznaczne z uprawnieniem do przebywania w tym domu. Art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ ogólnie mówi o tytule prawnym do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego i nie wyłącza

Koszty uzyskania przychodu wtedy pomniejszają przychód dla celów wymiarowych, jeżeli ustalone zostanie, że poniesione zostały niewątpliwie i w celu osiągnięcia przychodu i jeżeli nie są wyłączone enumeratywnym wyliczeniem w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania - Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm

1. Przychodami i kosztami mającymi wpływ na ustalenie wysokości dochodu są tylko te, które zostały wyraźnie określone w ustawie podatkowej. Zapisy w księgach rachunkowych zatem nie mogą rozstrzygać o tym co i kiedy jest dochodem oraz kosztem uzyskania przychodu. 2. Z uwagi na odmienność zasad ustalania zysku bilansowego w przepisach o rachunkowości i dochodu podatkowego nie jest możliwe proste odesłanie

Za koszty uzyskania przychodów uznane mogą zostać jedynie wydatki o charakterze definitywnym, które nie podlegają zwrotowi. Kaucja jest świadczeniem obojętnym z punktu widzenia obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zastosowanie przepisu art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ wymaga wykazania, iż podatnik, którego dotyczy postępowanie, wykonywał świadczenia na rzecz innego podatnika na warunkach rażąco korzystniejszych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm w czasie

Zgodnie z art. 12 ust. 2 umowy z dnia 21 czerwca 1986 r. zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Włoskiej w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania /Dz.U. 1989 nr 62 poz. 374/ możliwe jest opodatkowanie w obu krajach równocześnie i nie stanowi to naruszenia zasady unikania podwójnego opodatkowania

1. Odpowiedź organu odwoławczego na skargę /art. 200 par. 5 Kpa/ nie może "uzupełniać" zaskarżonej decyzji o nowe ustalenia faktyczne oraz nowe rozważania i oceny. Praktyka taka nie jest właściwa, gdyż w istocie rzeczy narusza prawa strony - w tym prawo do obrony strony przed nowo podniesioną argumentacją. 2. Do ustalenia, że podatnicy "wprowadzili w błąd urząd skarbowy" jest to czy te fakty były im

1. Samochód osobowy stanowi urządzenie przemysłowe w rozumieniu art. 21 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. 2. Przychód uzyskany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, z tytułu leasingu samochodu osobowego mieści się w dyspozycji art.

Jeżeli podatnik złoży oświadczenie, że domaga się odmiennego, niż wynika to z zeznania podatkowego, ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego, organ podatkowy powinien wszcząć postępowanie i zakończyć je wydaniem decyzji.

1. Przepisy procedury administracyjnej nie zabraniają wszczęcia postępowania innego niż postępowanie wymiarowe w oparciu o wstępne wyniki kontroli. Wszczęcie postępowania w zakresie utraty prawa do zwolnienia nie musiało oczekiwać na zakończenie całej procedury kontrolnej aż do sformułowania wyniku kontroli i żądania przez podatniczkę skierowania sprawy na drogę postępowania w sprawach zobowiązań podatkowych

Organy podatkowe mają prawo badać, czy podatnik nie dokonał zbycia towaru na warunkach rażąco dla siebie niekorzystnych i odbiegających od ogólnie stosowanych norm. Wtedy bowiem zachodzi podejrzenie, że umowa cywilnoprawna jest wykorzystywana do obejścia prawa podatkowego.

Pojęcie reklamy jest na tyle pojemne, że obejmuje również pojęcie promocji.

Kaucja, będąca zabezpieczeniem zawartej umowy o dzieło, nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

1. Rozpatrywanie zaniechania ustalania podatku może wejść w rachubę jedynie wtedy, gdy podatek ten podlega ustaleniu. 2. Zastosowanie instytucji zaniechania poboru podatku możliwe jest jedynie w stosunku do tych zobowiązań podatkowych, których termin płatności jeszcze nie minął. Tym samym nie jest możliwe orzeczenie w trybie art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych

Nie może być uznana za koszt uzyskania przychodów strata w środkach obrotowych, będąca następstwem niewłaściwego działania podatnika, czy też innych osób z nim związanych. W sferze stosunków podatkowych dotyczących podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, straty w transporcie czy magazynach własnych lub odbiorców, nie mogą być potraktowane jako zdarzenia losowe z art. 15 ust. 2 pkt 2 ustawy

1. Wydatek na urządzenie czyszcząco-filtrujące nie służy remontowi lub modernizacji budynku /lokalu/ mieszkalnego. 2. Wydatek na urządzenie czyszcząco-filtrujące jest wydatkiem na cele rehabilitacyjne w rozumieniu par. 11 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 124 poz. 553/ w zw. z art.

Po zakończeniu roku podatkowego, /a rokiem podatkowym jest w tym przypadku rok kalendarzowy/ postępowanie w sprawie zaniechania ustalania i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych staje się bezprzedmiotowe.

Po upływie jednomiesięcznego terminu, o którym mowa w art. 175 par. 1 Kpa, podatnik traci uprawnienia do żądania wszczęcia postępowania na podstawie tego przepisu.

Straty poniesione w związku z utrzymywaniem zakładowego budynku mieszkalnego nie są kosztami poniesionymi w celu uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./. Nie podpadają też pod inne pozycje art. 15 ust. 2 ustawy, gdzie zamieszczono wyliczenie kosztów, które ustawodawca uznał za stosowne traktować