Zakup systemów informatycznych przez podatnika, które są wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, kwalifikuje wydatki poniesione na ten cel jako koszty uzyskania przychodu nawet w przypadku, gdy organy podatkowe kwestionują racjonalność poniesionych nakładów.
W postępowaniu podatkowym prawidłowe ustalenie stanu faktycznego przez organy podatkowe powinno uwzględniać zbiór materiału dowodowego adekwatnego do oceny realizacji rzeczywistych operacji gospodarczych, a odmowa przeprowadzenia wnioskowanych dowodów jest zasadna, jeśli ich przeprowadzenie nie miałoby znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy.
W przypadku zarzutów fikcyjnego charakteru faktur w sprawach podatkowych, ocena dowodów musi opierać się na całości zgromadzonego materiału, a prawidłowe ustalenie stanu faktycznego pozwala organom podatkowym na zastosowanie odpowiednich regulacji prawa materialnego w celu określenia zobowiązań podatkowych.
Celem postępowania w sprawie o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji podatkowej nie jest orzekanie o prawach i obowiązkach strony, wynikających z przepisów materialnego prawa podatkowego, jak w postępowaniu odwoławczym, lecz zbadanie decyzji wydanej w postępowaniu zwykłym wyłącznie pod kątem istnienia przesłanek enumeratywnie wymienionych w art. 247 § 1 Ordynacji podatkowej.
Postępowanie podatkowe dotyczące zwolnienia z podatku od nieruchomości staje się bezprzedmiotowe, gdy skarżący złożył wymagane dokumenty potwierdzające prawo do korzystania ze zwolnienia, a nie występuje żądanie przyznania nowego zwolnienia, co uniemożliwia merytoryczne rozstrzygnięcie przez organ podatkowy.
Z art. 6 ust. 1 pkt 11a lit. e) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że wyłącznym przedmiotem działalności podmiotu prowadzącego program emerytalny ma być gromadzenie środków pieniężnych i ich lokowanie, a nie prowadzenie jakichkolwiek innych inwestycji o alternatywnym charakterze, w tym na rzecz uczestników programu emerytalnego.
Nie wszystkie działania podejmowane przez podatnika w ramach jego działalności gospodarczej kwalifikują się jako działalność badawczo-rozwojowa, a dla zaliczenia wydatków do kosztów kwalifikowanych należy precyzyjnie wyodrębnić koszty działalności badawczo-rozwojowej, zgodnie z kryteriami określonymi w przepisach prawa podatkowego dotyczących działalności badawczo-rozwojowej.
Członek zarządu może uwolnić się od odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki, jeżeli we właściwym czasie zgłosi wniosek o ogłoszenie upadłości spółki.
Zgodnie z art. 115 § 1 Ordynacji podatkowej w ramach prowadzonego postępowania w przedmiocie odpowiedzialności podatkowej osób trzecich organ podatkowy ma obowiązek wykazać jedynie istnienie zaległości podatkowych spółki oraz fakt bycia komplementariuszem.
Specyfika postępowania w sprawie o wydanie interpretacji indywidualnej polega m.in. na tym, że organ podatkowy "porusza się" tylko w ramach stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz wyrażonej przez niego oceny prawnej. Organy interpretacyjne nie są uprawnione ani do ustalania i dowodowego weryfikowania stanu faktycznego, ani też do udzielania interpretacji w
Postępowanie podatkowe w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji podatkowej jest postępowaniem w nowej sprawie, której przedmiotem jest ustalenie istnienia jednej z przesłanek pozytywnych stwierdzenia nieważności decyzji oraz ustalenie, czy nie zachodzi przesłanka negatywna. W postępowaniu o stwierdzenie nieważności decyzji organ nadzoru nie może rozpatrywać sprawy co do jej istoty, a więc odnośnie
Warunkiem orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu spółki za zaległości podatkowe jest wykazanie przez organ podatkowy, że w dacie płatności zobowiązań podatkowych, które przekształciły się w zaległości podatkowe, osoba trzecia pełniła funkcję członka zarządu spółki, a także że egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna. Odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki nie można orzec
Warunkiem orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu spółki za zaległości podatkowe jest wykazanie przez organ podatkowy, że w dacie płatności zobowiązań podatkowych, które przekształciły się w zaległości podatkowe, osoba trzecia pełniła funkcję członka zarządu spółki, a także że egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna. Odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki nie można orzec
Warunkiem orzeczenia o odpowiedzialności członka zarządu spółki za zaległości podatkowe jest wykazanie przez organ podatkowy, że w dacie płatności zobowiązań podatkowych, które przekształciły się w zaległości podatkowe, osoba trzecia pełniła funkcję członka zarządu spółki, a także że egzekucja z majątku spółki okazała się bezskuteczna. Odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki nie można orzec
W postępowaniu w sprawie odpowiedzialności wspólnika spółki za jej zaległości podatkowe organ podatkowy może korzystać z wcześniej wydanej decyzji wymiarowej, w której określono spółce wysokość zobowiązania podatkowego, a dopiero w przypadku braku takiej decyzji, postępowanie będzie łączyło w sobie elementy postępowania wymiarowego oraz postępowania zmierzającego do wydania decyzji o odpowiedzialności
Specyfika decyzji wydanej na podstawie art. 245 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej prowadzi do wniosku, że o ile organ podatkowy uzna istnienie przesłanki wznowieniowej, jednym i niepodzielnym aktem administracyjnym, tj. jedną decyzją uchyla decyzję pierwotną, ale jednocześnie ustala nową wysokość zobowiązania lub umarza postępowanie.
Członek zarządu po powołaniu go w skład zarządu spółki ma obowiązek zapoznać się z jej stanem finansowym, analizować go na bieżąco i w przypadku, gdy zachodzą ku temu przesłanki złożyć wniosek o ogłoszenie upadłości, aby uchronić się przed odpowiedzialnością za długi tej spółki. Z biernej postawy, czy też niedbalstwa członka zarządu, nie można wywodzić podstaw do zwolnienia z odpowiedzialności za zaległości
Organ powinien przedstawić w decyzji chronologię zdarzeń i ocenić w pierwszym rzędzie, czy w sprawie doszło do instrumentalnego wszczęcia postępowania karnego skarbowego w celu zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, aby następnie sąd administracyjny miał podstawę przeprowadzenia kontroli legalności zaskarżonej decyzji, w tym do oceny czy w sprawie doszło do przedawniania
Instrumentalne wszczęcie postępowania karnego skarbowego przed upływem terminu przedawnienia, które nie zmierza do realizacji celów tego postępowania, nie prowadzi do zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.
Doręczenie organowi podatkowemu odpisu orzeczenia sądu administracyjnego, które nie jest opatrzone klauzulą stwierdzającą prawomocność, nie wypełnia przesłanki zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych określonej w art. 70 § 7 pkt 2 Ordynacji podatkowej.