Rażące naruszenie prawa, będące podstawą stwierdzenia nieważności decyzji na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, musi mieć charakter oczywisty i prowadzący do wyraźnej sprzeczności z treścią przepisu; niejednolite orzecznictwo w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego nie przesądza samo w sobie o rażącym naruszeniu prawa.

Unormowanie z art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. a) tiret drugie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.) uznające za koszt uzyskania przychodów podatek od towarów i usług, nie dotyczy przypadku, gdy zapłata tego podatku dotyczy sytuacji, w której na gruncie podatku VAT stwierdzono, że z mocy art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy

Orzeczenie o niekonstytucyjności art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 4 lipca 2023 r. o sygn. SK 14/21) nie uniemożliwia stosowania tego przepisu przed upływem wskazanej klauzuli odraczającej jego utratę mocy obowiązującej. Nie może także stanowić podstawy do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego ani podatkowego w sprawach zakończonych

Orzeczenie o niekonstytucyjności art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 4 lipca 2023 r. o sygn. SK 14/21) nie uniemożliwia stosowania tego przepisu przed upływem wskazanej klauzuli odraczającej jego utratę mocy obowiązującej. Nie może także stanowić podstawy do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego ani podatkowego w sprawach zakończonych

Orzeczenie o niekonstytucyjności art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 4 lipca 2023 r. o sygn. SK 14/21) nie uniemożliwia stosowania tego przepisu przed upływem wskazanej klauzuli odraczającej jego utratę mocy obowiązującej. Nie może także stanowić podstawy do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego ani podatkowego w sprawach zakończonych

W postępowaniu podatkowym wszczętym na wniosek podatnika o przyznanie ulgi w spłacie zobowiązań kluczowe jest dokładne zbadanie jego sytuacji ekonomicznej oraz ocena skutków ewentualnego odrzucenia wniosku. Należy uwzględnić specyficzne okoliczności sprawy, które potwierdzają wyjątkową trudność podatnika w uregulowaniu zaległości podatkowych, w tym odsetek czy opłat prolongacyjnych.

Wybór sposobu szacowania podstawy opodatkowania powinien być oceniany pod kątem przesłanki wynikającej z art. 23 § 5 Ordynacji podatkowej. Wybrana metoda musi spełniać ustaloną w tym przepisie dyrektywę określenia podstawy opodatkowania w wysokości zbliżonej do rzeczywistej, zaś organ podatkowy musi uwzględniać zgromadzony w konkretnej sprawie materiał dowodowy.

W sytuacji, gdy strona ustanowi więcej niż jednego pełnomocnika o tym samym zakresie działania, ma obowiązek wskazania jednego z nich jako pełnomocnika do doręczeń zgodnie z art. 138g Ordynacji podatkowej, co jest kluczowe dla prawidłowego obiegu dokumentów w sprawie.

Nie jest możliwe prowadzenie postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty zobowiązania podatkowego w sytuacji, gdy w obrocie prawnym pozostaje ostateczna decyzja określająca wysokość tego zobowiązania. Wydanie w takiej sytuacji decyzji w sprawie nadpłaty stanowiłoby pominięcie przez organ podatkowy decyzji ostatecznej, już wydanej w sprawie zobowiązania podatkowego i działanie modyfikujące w sposób

Zgodnie z art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich ponoszenia.