W świetle art. 127 i art. 233 § 2 Ordynacji podatkowej istota dwuinstancyjnego postępowania polega na tym, że organ odwoławczy nie jest zobowiązany do rozpoznania sprawy co do istoty tylko wtedy, gdy na etapie postępowania pierwszoinstancyjnego nie doszło do niezbędnych ustaleń dotyczących stanu faktycznego sprawy i jednocześnie brak jest podstaw do zastosowania art. 229 Ordynacji podatkowej. Z kolei

W razie odroczenia utraty mocy obowiązującej przepisu, na podstawie którego zostały wydane prawomocne orzeczenie sądowe lub ostateczna decyzja administracyjna, dopuszczalność wznowienia postępowania administracyjnego lub sądowoadministracyjnego (art. 190 ust. 4 Konstytucji) wystąpi dopiero po upływie terminu odroczenia, jeżeli ustawodawca wcześniej nie zmieni lub nie uchyli danego przepisu.

Aby przychód uzyskany z tytułu pracy zagranicą mógł pokryć wydatki w kraju, przychód ten musiałby być opodatkowany lub wolny od opodatkowania.

Wobec uchylenia z dniem 1 stycznia 2011 roku przepisów art. 86 ust. 3 – 7a u.p.t.u, wskazać należy, że obowiązujący do końca 2013 r. przepis art. 3 ustawy nowelizującej, nie uzależnia prawa do pełnego odliczenia podatku VAT od kryterium dopuszczalnej ładowności, lecz od tego czy dany pojazd spełnia definicję pojazdu samochodowego zawartą w ustawie – Prawo o ruchu drogowym.

Ujęcie różnych świadczeń w jednej umowie nie przesądza o tym, że jest to usługa kompleksowa, z jedną stawką VAT.

Użyte w ustawie o PIT sformułowanie „w wykonywaniu działalności gospodarczej” nie jest tym samym co „w związku z wykonywaniem działalności.

W przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi, których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności, podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u. lecz odliczenie pełne.

Zwolnieniem przewidzianym w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. b u.p.d.o.f. nie mogą zostać objęte dochody pracowników zatrudnianych przez beneficjenta środków pomocowych. Nie ponoszą oni bowiem odpowiedzialności za realizację projektu, a wykonują w istocie obowiązki pracownicze pod kierownictwem i nadzorem pracodawcy. Ponadto nie ulega wątpliwości, że rodzaj stosunku prawnego, w ramach którego zlecono pracę

Równość i powszechność opodatkowania, a także treść art. 190 ust. 3 Konstytucji przemawiają za stosowaniem art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. w okresie odroczenia utraty jego mocy obowiązującej, chyba że wcześniej przepis ten zostanie uchylony przez ustawodawcę.

Przepis art. 20 ust. 3 ustawy o PIT wciąż obowiązuje i należy go stosować.

Przepis art. 20 ust. 3 ustawy o PIT wciąż obowiązuje i należy go stosować.

W razie odroczenia utraty mocy obowiązującej przepisu, na podstawie którego zostały wydane prawomocne orzeczenie sądowe lub ostateczna decyzja administracyjna, dopuszczalność wznowienia postępowania administracyjnego lub sądowoadministracyjnego (art. 190 ust. 4 Konstytucji) wystąpi dopiero po upływie terminu odroczenia, jeżeli ustawodawca wcześniej nie zmieni lub nie uchyli danego przepisu.

Celem ulgi określonej w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e u.p.d.o.f., nie jest zwolnienie z opodatkowania każdego przychodu uzyskanego ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a – c przeznaczonego na spłatę kredytu i odsetek zaciągniętego na cele określone w art. 21 ust. 32 lit. a, w tym na zakup lokalu mieszkalnego, ale przychodu takiego podatnika, który nie korzystał i nie korzysta z ulgi "odsetkowej

Brak jest także podstaw do uwzględnienia straty w przypadku wygaśnięcia zezwolenia w wyniku decyzji wydanej na wniosek przedsiębiorcy. Decyzja taka powinna być wydana w sytuacji, gdy nie zachodzą przesłanki do cofnięcia zezwolenia. Art. 17 ust. 5 i ust. 6 u.p.d.o.p. nie powinny mieć wówczas zastosowania, a tym samym strata osiągnięta podczas działalności w strefie pozostałaby nadal wyłącznie stratą

Organy podatkowe i sądy będą stosować niekonstytucyjny przepis art. 20 ust. 3 ustawy o PIT do 6 lutego 2016 r.