Art. 76b zd. 2 O.p. nakazuje dokonać zaliczenia zwrotu podatku na dzień złożenia deklaracji wykazującej zwrot podatku. Przepis ten nie rozróżnia zatem zaliczenia na poczet zaległości czy zobowiązań bieżących. Taki sposób zaliczania powoduje, że gdy istnieje podstawa do zaliczenia, zaliczenie to musi nastąpić w pierwszym możliwym terminie, a zatem w dacie wykazania zwrotu podatku, a nie w terminie wydania

1. Przez zobowiązanie bieżące, o którym mowa w art. 76 § 1 Ordynacji podatkowej należy rozumieć zobowiązanie podatkowe od momentu jego powstania, określonego zgodnie z art.21 § 1 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej, do terminu jego płatności włącznie. 2. Zobowiązaniem przyszłym jest natomiast zobowiązanie, które jeszcze nie powstało (w rozumieniu art. 21 § 1 pkt 1 i 2 Ordynacji podatkowej), ale z uwagi

Zarzutami naruszenia prawa materialnego nie można zwalczać ustaleń faktycznych.

W przypadku jeżeli pomiędzy podmiotami istnieje stosunek prawny, na podstawie którego nabywca dokonuje zakupów u dostawcy, uzyskując premię nie tylko za określoną przez dostawcę wysokość obrotów, lecz także za realizację przez nabywcę na rzecz dostawcy innych czynności (np. marketingowych, serwisowych, szkoleniowych), wówczas mamy do czynienia ze świadczeniem przez nabywcę na rzecz dostawcy odrębnej

Przy unikaniu podwójnego opodatkowania metodą wyłączenia decydującą przesłanką jest dochód. Natomiast przypadku metody zaliczenia proporcjonalnego (inaczej kredytu podatkowego) decydującą przesłanka jest podatek.

Usługi informatyczne związane z obsługą kart płatniczych dla banku na postawie art. 43 ust. 13 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT korzystają ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Użyte w art. 18 ust. 5 Konwencji i art. 15 ust. 1 Umowy sformułowanie, iż dochód "może" być opodatkowany nie zezwalał na dowolnie wybranie państwa, w którym dochód ten powinien zostać opodatkowany. Przepisy te oznaczają, iż dochód taki podlega opodatkowaniu w tym państwie, w którym jest źródło dochodów zgodnie z prawem tego państwa a ponadto, dochód ten podlega opodatkowaniu również w państwie, w którym

Użyte w art. 18 ust. 5 Konwencji i art. 15 ust. 1 Umowy sformułowanie, iż dochód "może" być opodatkowany nie zezwalał na dowolnie wybranie państwa, w którym dochód ten powinien zostać opodatkowany. Przepisy te oznaczają, iż dochód taki podlega opodatkowaniu w tym państwie, w którym jest źródło dochodów zgodnie z prawem tego państwa a ponadto, dochód ten podlega opodatkowaniu również w państwie, w którym

Zgodnie z art. 14c § 2 O.p. w razie negatywnej oceny stanowiska wnioskodawcy interpretacja indywidualna zawiera wskazanie prawidłowego stanowiska wraz z uzasadnieniem prawnym. Przepis ten nakłada na organ nie tylko obowiązek wskazania prawidłowego stanowiska, ale też obowiązek wyjaśnienia, dlaczego nie podziela stanowiska wnioskodawcy. Z interpretacji powinno więc wyraźnie wynikać, dlaczego zdaniem

Użyte w art. 18 ust. 5 Konwencji i art. 15 ust. 1 Umowy sformułowanie, iż dochód "może" być opodatkowany nie zezwalał na dowolnie wybranie państwa, w którym dochód ten powinien zostać opodatkowany. Przepisy te oznaczają, iż dochód taki podlega opodatkowaniu w tym państwie, w którym jest źródło dochodów zgodnie z prawem tego państwa a ponadto, dochód ten podlega opodatkowaniu również w państwie, w którym

Jednostki uczestnictwa, które nie stanowią papierów wartościowych, nie podlegają opodatkowaniu według zasad przedstawionych w art. 30 b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedsiębiorca nie może być karany za to, że na wcześniejszych etapach obrotu pomiędzy kontrahentami dochodziło do fikcyjnych transakcji i wyłudzeń VAT. Jeśli nie wiedział lub nie mógł się dowiedzieć, że jego bezpośredni partner handlowy popełnił przestępstwo, to organy nie mogą kwestionować jego prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Przepisy art. 86 ust. 3 i ust. 6 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1.05.2004 r. są niezgodne z VI Dyrektywą wyłącznie w tym zakresie, w którym zwiększyły ograniczenia odliczenia podatku naliczonego w stosunku do ograniczeń istniejących w tym zakresie w dniu 30.04.2004 r. Natomiast w zakresie w jakim nie rozszerzają powyższych ograniczeń są zgodne z zasada stanstill wynikającą

Brak normy prawnej w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych regulującej zwolnienie z opodatkowania odszkodowań ze środków budżetu państwa nie pozwala na zastosowanie w drodze analogii przepisów art. 21 ust. 1 pkt 3 lub pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Użyte w art. 18 ust. 2 i ust. 5 Konwencji zawartej miedzy Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Niderlandów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobieganiu uchylania się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu sformułowanie, iż dochód ten "może" być opodatkowany, nie zezwalał na dowolne wybranie państwa, w którym dochód ten powinien zostać opodatkowany. Przepisy te oznaczają, iż dochód

Przepisy art. 86 ust. 3 i ust. 6 oraz art. 88 ust. 1 pkt 3 w brzmieniu obowiązującym od dnia 1.05.2004 r. są niezgodne z VI Dyrektywą wyłącznie w tym zakresie, w którym zwiększyły ograniczenia odliczenia podatku naliczonego w stosunku do ograniczeń istniejących w tym zakresie w dniu 30.04.2004 r. Natomiast w zakresie w jakim nie rozszerzają powyższych ograniczeń są zgodne z zasada stanstill wynikającą

Na gruncie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przy ustalaniu przedmiotu opodatkowania świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy kooperacyjne, należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania poszczególnych czynności służących realizacji tego celu dla potrzeb podatkowych w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego.

Wypłata kontrahentowi bonusu warunkowego (premii pieniężnej) z tytułu osiągnięcia określonej wielkości sprzedaży lub terminowości regulowania należności stanowi rabat w rozumieniu art. 29 ust. 4 ustawy o VAT.