Interpretacja, jakie, zgodnie z prawem spółek handlowych, przychody może uzyskiwać akcjonariusz spółki komandytowo - akcyjnej, jako dotycząca przepisów niepodatkowych, nie mogła stanowić przedmiotu pisemnej interpretacji prawa podatkowego.

Przekazanie przez podatnika bez wynagrodzenia towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele związane z tym przedsiębiorstwem w świetle art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 czerwca 2005 r. nie stanowi dostawy towarów, nawet jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem tych towarów.

Powołany przepis art. 130 § 1 pkt 6 o.p. i użyte w nim określenie "brali udział w wydaniu zaskarżonej decyzji" odnosi się do pracownika, który orzekał w pierwszej instancji, a po wydaniu decyzji został przeniesiony, czy oddelegowany do organu drugiej instancji i miałby w niej orzekać niejako we własnej sprawie a więc wyrażać musiałby ocenę własnych, wcześniej wyrażonych poglądów.

Przenoszenie kosztów wysyłki w drodze refaktury usługi pocztowej (z zachowaniem zwolnienia) nie jest prawidłowe.

Charakter podmiotowy zwolnienia usług świadczonych przez Pocztę Polską wyklucza możliwość refakturowania tych usług ze stosowaniem zwolnienia z opodatkowania.

O ile w każdym innym przypadku wygaśnięcia użytkowania wieczystego następuje ex lege wygaśnięcie ustanowionych na nim obciążeń, tak w sytuacji wygaśnięcia użytkowania wieczystego na skutek nabycia przez użytkownika wieczystego w drodze umowy sprzedaży prawa własności gruntu, obciążenia wszelkiego rodzaju stają się obciążeniami nabytej nieruchomości.

Część wstępna art. 7 ust. 2 ustawy o VAT odnosi się do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne, niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, co oznacza, iż przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazanie towarów przez podatnika, które zostało dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem przez niego prowadzonym. Ustęp 3 tego przepisu po nowelizacji określa

Wniesienie wkładu niepieniężnego do spółki osobowej w postaci udziałów w innej spółce nie powoduje powstania przychodu u wspólnika. Taka operacja nie stanowi bowiem odpłatnego zbycia wnoszonych aktywów.

Analogia, której celem jest poprawa sytuacji podatnika, jest koncepcją ze wszech miar godną rozważenia. Nie sprzeciwiają się jej ewentualne zastrzeżenia co do naruszenia w ten sposób zasady równości stron. Przyznanie w usprawiedliwionych wypadkach ochrony podatnikowi za pomocą wszelkich dopuszczalnych w danym przypadku metod jest w pełni uprawnione, bowiem tylko w ten sposób Sąd zrealizować może ideę

Za naruszającą zasadę proporcjonalności ze względu na treść art. 109 ust. 7 pkt 2 ustawy o VAT uznać należy sankcję nałożoną na podatnika, który zbyt późno ujął w deklaracji podatek naliczony, szczególnie, że tego typu błąd podatnika nie uszczupla budżetu państwa.

Odliczenie podatku, który nie został zadeklarowany przez wystawcę faktury prowadzi do naruszenia zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Wykładnia art. 15 ust 1 i ust. 1j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, jaką zaprezentowano w zaskarżonym wyroku, w żadnym wypadku nie może być uznana za błędną, gdyż w przypadku objęcia udziałów przez wierzyciela spółki z o.o. w zamian za przysługujące mu wobec niej wierzytelności nastąpi powstanie dochodu, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. Trafnie podkreślił

Każde zbycie bez względu na to czy następuje przed otwarciem terminu, czy w okresie biegu terminu, aż do upływu 10-letniego terminu, skutkuje utratą ulgi.

Wprawdzie co do zasady opodatkowaniu podatkiem dochodowym powinien podlegać dochód, a więc przychód pomniejszony o koszty jego uzyskania, lecz ustawodawca w wypadku opodatkowania przychodów utożsamia przychód z dochodem, co wynika z zestawienia treści powołanego wyżej przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz jej art. 30 ust. 1 pkt 7.

Sąd Administracyjny, mając na uwadze sposób sformułowania art. 181 Ordynacji podatkowej w związku z generalną zasadą dowodową przyjętą w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, za nieprawidłowe uznaje stanowisko, że złożone w toku kontroli podatkowej zeznania świadka nie mogą stanowić dowodu w postępowaniu podatkowym i że dowód taki musi być ponowiony.

Prawidłowa wykładnia § 14 ust. 2 pkt 4 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz § 48 ust. 4 pkt 5 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym prowadzi do wniosku, iż powołane

O braku możliwości określenia podstawy opodatkowania w oparciu o dane wynikające z ksiąg podatkowych można mówić wówczas, gdy kierując się treścią tychże ksiąg, nie można ustalić wartości niezbędnych do określenia przychodów i kosztów uzyskania przychodów.

Nie można liczyć terminu do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty od zdarzenia, które tej nadpłaty ostatecznie nie ukształtowało.

Organ prawidłowo przyjął, iż umowa pomiędzy Skarżącą a podmiotem obecnie realizującym budowę lokalu mieszkalnego jest umową nową, która na gruncie przepisów ustawy o VAT z 2004 r. winna być traktowana jako dostawa, której przedmiotem jest lokal i w przypadku której obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, przy czym jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi

Zasady ustalania podstaw opodatkowania przychodów ze źródła w postaci przychodów z działalności gospodarczej oraz przychodów ze źródeł nie ujawnionych lub nie znajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach są zasadniczo odmienne i nie pozostają ze sobą w bezpośrednim związku. Tę odmienność oraz odrębność opodatkowania przychodów określonych w art. 20 ust. 3 ustawy podatkowej podkreśla i ta okoliczność

Obrót towarem bądź wykonanie usługi udokumentowane fakturą jest zdarzeniem gospodarczym o skutkach podatkowych. Natomiast nie jest nim dostarczanie, czy wymiana samych dokumentów.

Prawo do odliczenia podatku jest następstwem powstania obowiązku podatkowego z tytułu faktycznej czynności podatnika wystawiającego fakturę, czyli obowiązku podatkowego powstałego na poprzednim etapie obrotu. Jeżeli brak takiej faktycznej czynności u wystawcy faktury, nie może z jej tytułu powstać obowiązek podatkowy, a tym samym brak prawa do odliczenia podatku z takiej faktury.

Sporny wymiar podatku od nieruchomości dotyczył roku podatkowego 2001 r., a zatem przedmiotem rozważań w sprawie może być tylko stan prawny obowiązujący w tym okresie. We wskazanym roku ustawa o podatkach i opłatach lokalnych zawierała w art. 3 ust. 4 definicję budynku. Była to więc definicja sformułowana dla celów podatkowych. Organy podatkowe obowiązane były właśnie takie określenie budynku stosować

Zdarzeniem, z którym jest związana utrata ulgi, stosownie do unormowania przepisu art. 7 ust. 14 pkt 1 ustawy zmieniającej z 9 listopada 2000 r., w brzmieniu nadanym ustawą zmieniającą z 12 listopada 2003 r., jest zbycie budynku, lokalu mieszkalnego, udziału we współwłasności.