Na gruncie art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.) ugruntowany był pogląd, że podatnik może korzystać z prawa do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu dostaw towarów lub świadczenia usług przez innego podatnika wyłącznie w odniesieniu do podatku wynikającego z faktury, dokumentującej faktycznie

Wprawdzie prawo do odliczenia podatku jako integralna część mechanizmu funkcjonowania podatku od wartości dodanej jest fundamentalnym prawem podatnika i zasadniczo nie może być ograniczane, to jednak zasada ta nie ma nieograniczonego zasięgu i może doznać wyjątku w tych wszystkich przypadkach, gdy miało miejsce działanie w nieuczciwych celach lub nadużycie prawa, a osoby, które brały udział w takich

Dysponowanie przez nabywcę fakturą wystawioną przez zbywcę stanowi jedynie formalny warunek skorzystania z tego uprawnienia. Nie stanowi to jednak uprawnienia do odliczenia podatku, jeżeli nie towarzyszy mu spełnienie warunku w postaci wykonania rzeczywistej czynności rodzącej u wystawcy faktury obowiązek podatkowy z tytułu jej realizacji na rzecz nabywcy. Prawo do odliczenia podatku jest następstwem

Tezy informacyjne: I. Wejście w życie ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654, ze zm.; dalej: u.p.d.o.p.) wskutek regulacji zawartej w art. 40 ust. 1 tej ustawy oznacza, że od tej chwili art. 18 ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz. U. z 1991 r., Nr 44, poz. 194 ze zm.; dalej: u.j.b.r.) nie reguluje już

Jednolite dla wszystkich wspólników spółek osobowych zasady opodatkowania przyjęte w ustawach podatkowych, tak od osób prawnych (art. 5 ust.1 u.p.d.o.p.) jak i osób fizycznych (art. 8 ust. 1 u.p.d.o.f.) - stanowią spójną i pełną regulację, potwierdzającą, że akcjonariusz spółki komandytowo - akcyjnej, jak wszyscy inni wspólnicy spółek osobowych, uzyskuje przychód z tej spółki, który łączy się z jego

Teza informacyjna: W świetle art. 174 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) tworzenie niespójnej zbitki przepisów - szeregu norm prawnych, które miał rzekomo naruszyć wojewódzki sąd administracyjny, przy jednoczesnym braku konkretnego wskazania na czym polega naruszenie każdej z tych norm, jest wadliwie powołanym zarzutem

Sformułowanie "przynależność podatnika nie jest obowiązkowa" należy rozpatrywać i oceniać w kategoriach prawnych, to jest istnienia bądź nieistnienia obowiązku prawnego przynależności do danej organizacji, nie zaś w obszarze obowiązku faktycznego uzasadnianego racjami natury celowościowej, realiami i argumentami ekonomicznymi czy też związanymi z realizacją celów statutowych.

Podstawa rozstrzygnięcia określonego w art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a zachodzić będzie tylko wówczas, gdy stwierdzone naruszenia procedury choćby hipotetycznie każą wnosić, że gdyby ich nie było, to rozstrzygnięcie prawdopodobnie byłoby inne.

Skoro dany przepis nie tworzy podstawy do konkretyzacji prawa albo obowiązku, albo - odwrotnie - kształtuje taką podstawę - uwzględnienie go przez organ podatkowy lub pominięcie danego unormowania w toku stosowania prawa odpowiada wadliwości określonej w art. 174 pkt 1 in fine p.p.s.a.

Podatnikiem realizującym bezpośrednio cel programu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46 u.p.d.o.f., może być jedynie podmiot, któremu powierzono w sensie ekonomicznym i technicznym realizację konkretnego projektu i który ponosi pełną odpowiedzialność za prawidłowe jego wykonanie. W konsekwencji uzyskany przez niego dochód z tego tytułu korzysta ze zwolnienia.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 i art. 10 ust 1 pkt 1 u.p.d.f. opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie emerytury, również wojskowe, bez względu na datę nabycia do nich prawa. Obowiązek podatkowy wynika z przepisów prawa a zobowiązanie w tym podatku powstaje z dniem zaistnienia zdarzenia jakim w rozpatrywanym przypadku jest świadczenia emerytalnego.

W świetle obowiązującego w 2002 r. art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT z 1993 r. kwestia czy wydatek na nabyty przez podatnika towar lub usługę mógł być traktowany jako koszt uzyskania przychodu w znaczeniu nadanym tej instytucji przepisami dotyczącymi podatków dochodowych miała przesądzające znaczenie dla realizacji jego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu

Spółka jawna jest spółką osobową i podatnikami podatku dochodowego są jej wspólnicy. Stosownie do treści art. 8 ust. 1 i 2 pkt 1 u.p.d.f. zarówno przychody z udziału w takiej spółce jak i koszty uzyskania przychodów określane są u każdego wspólnika proporcjonalnie do jego udziału w spółce. Wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą przez spółkę osobową są wiec wydatkami poniesionymi przez

Stosownie do przepisu art. 111 § 1 ustawy o VAT, zastosowanie kasy rejestrującej jest jedynie formą prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku przez wskazanych w tymże przepisie podatników, nie zaś źródłem samego obrotu, jako podstawy opodatkowania, tę bowiem określają przepisy art. 29 tejże ustawy odwołujące się do kwoty należnej z tytułu sprzedaży, a nie do kwoty zaewidencjonowanej w kasie rejestrującej