W sytuacji, gdy podział części nadwyżki bilansowej między członków spółdzielni następuje w formie oprocentowania udziałów członkowskich, jest on przychodem z tytułu udziału w zysku osoby prawnej, którą jest spółdzielnia. Zatem zgodnie z art. 17 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, oprocentowanie to jest kwalifikowane jako przychód

W kwestii dokumentowania wydatków w orzecznictwie sądowym ukształtowały się dwa poglądy. Pierwszy - przyjmuje generalnie zasadę, że przepisów o rachunkowości nie należy stosować wprost do rozstrzygnięcia kwestii podatków, a zakres obowiązku podatkowego może być określony tylko ustawami podatkowymi. Prowadzi to do przyjęcia, iż poniesienie wydatku może być praktycznie rzecz biorąc udowodnione każdym

Przy sprzedaży prawa użytkowania wieczystego gruntu, objętego dekretem z dnia 26 października 1945 r. o własności i użytkowaniu gruntów na obszarze m.st. Warszawy /Dz.U. nr 50 poz. 279/, pięcioletni okres od nabycia, w którym dochód ze sprzedaży jest obciążony 10 procent podatkiem, liczy się od uzyskania tego prawa, a nie od nabycia własności nieruchomości.

Organ ten wydając uznaniowe rozstrzygnięcie, na podstawie art. 67 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, dokonał analizy obu przesłanek, o których mowa w tym przepisie i dopiero, po wyjaśnieniu tej kwestii, skorzystał z uznania administracyjnego.

Każda umowa renty zawarta zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego jest w świetle art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ ciężarem o trwałym charakterze. Izba skarbowa ponownie prowadząc postępowanie w sprawie określenia podatnikowi zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych, powinna zbadać, czy umowa renty

1. Treść przepisu art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ przesądza o tym, że każda decyzja dotycząca weryfikacji zeznania rocznego podatnika w podatku dochodowym od osób fizycznych jest decyzją deklaratoryjną, i to nawet w sytuacji kiedy w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych używano terminu "ustali".

Organy podatkowe zasadnie nie uznały za koszty uzyskania przychodu wydatków związanych z emisją obligacji, z których środki przeznaczono na umorzenie udziałów własnych emitenta a to oznacza, iż dochody z emisji obligacji nie byty przekazane na prowadzenie działalności gospodarczej, a służyły dokonaniu zmian w kapitale spółki. Przy takim działaniu nie może być mowy o sensie gospodarczym poczynań Spółki

Małżeństwo prowadzące wspólnie działalność gospodarczą jednak nie w formie spółki cywilnej nie może być traktowane jako jednostka organizacyjna nie posiadająca osobowości prawnej w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników /Dz.U. nr 142 poz. 702 ze zm./ lub art. 5 w związku z art. 9 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. ustawy o podatku od towarów

Organy podatkowe miały prawo uznać, że faktycznym celem zawarcia umowy pożyczki było uchylanie się od obciążeń podatkowych. Skarżąca spółka, spłacając odsetki w wysokości prawie odpowiadającej wartości zaciągniętego zobowiązania, pozbawiła się możliwości korzystania z pożyczki i nie wykazała związku wydatku z przychodem.

Numery identyfikacyjne przyznawane na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nigdy nie były przypisywane konkretnej działalności gospodarczej lecz określonemu podatnikowi. W myśl zaś zasady wynikającej z ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników /Dz.U. nr 142

Komornik sądu rejonowego nie może mieć dwóch numerów identyfikacji podatkowej /NIP/ jako osoba fizyczna i jako reprezentant sądu. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników /Dz.U. nr 142 poz. 702 ze zm./ zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednorazowo bez względu na rodzaj i liczbę opłaconych podatków, formę

1. Przez "wydatki poniesione na te cele", o których mowa w art. 27a ust. 17 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1993 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ należy rozumieć "podstawę określenia przysługującej kwoty odliczeń od podatku", o której mowa w ust. 2 tego artykułu. 2. Pomniejszenie kwoty przysługujących odliczeń o 10 procent wydatków nie dotyczy tej ich części

Przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ dotyczy majątku związanego z wykonywaną działalnością, a nie majątku obejmującego środki trwałe. Odwoływanie się przez organy obu instancji do definicji środka trwałego nie było zatem zasadne. Skoro ustawodawca nie wyjaśnił bliżej co należy rozumieć pod pojęciem "majątek

Nie jest współwłasnością budynku wielomieszkaniowego w rozumieniu art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ udział podatników we własności części wspólnych budynku wielomieszkaniowego odnoszący się do lokalu w takim budynku stanowiącego odrębną własność, nawet jeżeli konkretny lokal ma być przeznaczony na wynajem.

Warunkiem do dokonania odliczenia podatkowego jest nabycie lokalu mieszkalnego w nowo wybudowanym budynku mieszkalnym od inwestora prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkalnego.

Nie można podzielić stanowiska organów, że podatnik, który wprawdzie poniósł faktycznie koszty, lecz nie posiada dowodów potwierdzających ich poniesienie, nie będzie miał prawa zaliczyć tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Należy przy tym zwrócić uwagę, że przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1993 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w zakresie kosztów

Organy podatkowe, ustalając wartość rynkową nieodpłatnego świadczenia przy umowie użyczenia nieruchomości, muszą odnieść ceny najmu i dzierżawy do cen płaconych przez podmioty prowadzące działalność o zbliżonym charakterze.

Warunkiem ulgi podatkowej, przewidzianej w art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "d" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 1996 r., a po tym terminie zamieszczonej w art. 27a ust. 1 pkt 1 lit. "d" tej ustawy, nie jest zakup lokalu, lecz już sam wydatek przeznaczony na taki zakup.

Wykładnia gramatyczna użytego przez ustawodawcę pojęcia "koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" oznacza, że podatnik ma możliwość odliczania dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem że wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Z powyższego wynikają dwie konstatacje

1. Usytuowanie przepisów o zabezpieczeniu w Dziale III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ i odesłanie do przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji /Dz.U. 1991 nr 36 poz. 161 ze zm./ przemawia za tym, że do przepisów tych nie mają zastosowania zasady ogólne postępowania oraz przepisy dotyczące wszczęcia

1. Zeznanie podatkowe podatnika stanowi oświadczenie o wysokości osiągniętego dochodu /art. 45 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ oraz o kosztach jego uzyskania /art. 22 tej ustawy/. Jest ono wiążące do czasu kiedy organ podatkowy nie określi podatku w innej wysokości /art. 45 ust. 6/. 2. Z chwilą wejścia w życie ustawy

Decyzja o pozostawieniu bez rozpatrzenia odwołania nie jest wydawana bezpośrednio na podstawie art. 169 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1987 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, lecz na podstawie ostatnio wymienionego przepisu w związku z art. 235 Ordynacji podatkowej. Trzeba bowiem mieć na uwadze, że odwołanie nie wszczyna nowej sprawy. Z formalnego punktu widzenia stanowi podanie

Stypendium spełniające określone warunki i cele może być przykładem trwałego ciężaru wymienionego w art. 26 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ i wobec tego wydatki poniesione na ten cel przez osoby fizyczne na rzecz innych osób fizycznych mogą zostać objęte ulgą przewidzianą w powołanym przepisie. /Uwaga; art. 26 ust

Analizując treść art. 22 i art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, należy dojść do wniosku, że choć wydatek nie dotyczy kosztów wymienionych w art. 23, które z mocy prawa nie mogą być uznane za koszt uzyskania przychodów, to niejako automatycznie wydatek taki nie może być uznany za koszt uzyskania przychodów. Muszą być zachowane