Dla skutecznego uprawdopodobnienia wpływu uchybienia przepisom postępowania podatkowego o jakich mowa w art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ w zw. z art. 121 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ polegającego na nieudzielaniu podatnikowi

W sytuacji, gdy strona żąda ponownego przeprowadzenia dowodu, podstawą żądania powinny być uchybienia związane z przeprowadzeniem uprzednio tego dowodu. Podniesione w skardze okoliczności dotyczące uniemożliwieniu stawiania świadkom pytań, a także braku podpisu skarżącego, nie stanowią podstawy uznania za uzasadnione podniesionych zarzutów w tym zakresie. Skarżący był bowiem obecny przy przesłuchaniach

Przepis art. 234 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ jest jednoznaczny i w myśl tego przepisu organ odwoławczy nie może wydać decyzji na niekorzyść strony odwołującej się, chyba że zaskarżona decyzja rażąco narusza prawo lub interes publiczny. Instytucja zakazu reformationis in peius należy do podstawowych gwarancji procesowych prawa obrony strony.

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ nie uzależnia przy tym możliwości uzyskania prawa do skorzystania z ulgi od prawa do dysponowania gruntem na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2003 nr 207 poz. 2016 ze zm./, ale od legitymowania się prawem własności gruntu czy budynku. Ponadto, gdyby

1. Podjęcie decyzji o rozpoznaniu skargi kasacyjnej na posiedzeniu niejawnym jest pozostawione uznaniu Naczelnego Sądu Administracyjnemu, a to oznacza, że nawet zaistnienie przesłanek z art. 182 par. 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ nie oznacza obowiązku wydania wyroku w składzie jednoosobowym i na posiedzeniu

Prawo do obniżenia podatku należnego jest wyraźnie związane z nabyciem towarów i usług i jest uwarunkowane rzeczywistym nabyciem konkretnego towaru, który został wprowadzonym do obrotu gospodarczego.

Skoro NSA nie dopatrzył się naruszeń prawa w sprawach rozliczeń poprzednich okresów, które miały wpływ na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy, zatem w tej sprawie nie zasługują na uwzględnienie zarzuty naruszenia prawa materialnego podniesione w skardze kasacyjnej.

w postępowaniu podatkowym art. 6 Kc nie stosuje się, co zresztą Sąd podniósł. Nawet jednak posiłkowo nie powinno się korzystać z konstrukcji zawartej w tym przepisie gdyż nie może on mieć zastosowania w postępowaniu opartym nie na równorzędności stron tego postępowania, ale na podporządkowaniu strony organowi, wyposażonemu w imperium państwa. Jednakże okoliczność, że to na organie, a nie na stronie

Złożenie przez podatnika korekty pierwotnej deklaracji podatkowej, obniżającej kwotę należnego podatku w trybie art. 86 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), przerywa bieg terminów określonych w art. 87 ust. 2 i 3 tej ustawy. Terminy te biegną na nowo, to jest począwszy od dnia złożenia rozliczenia korygującego.

1. Z treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ wynika zatem, iż za przychody należy uważać nie tylko sumy /wartości/ rzeczywiście przez podatnika osiągnięte, tj. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika lecz również kwoty faktycznie nie otrzymane, ale należne z tytułu wykonanych usług /sprzedaży towarów/.

Granice rozpoznania skargi są z jednej strony wyznaczone przez kryterium legalności działań administracji publicznej, z drugiej zaś przez całokształt prawnych aspektów stosunku administracyjnoprawnego (podatkowoprawnego)

1. Z treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ wynika zatem, iż za przychody należy uważać nie tylko sumy /wartości/ rzeczywiście przez podatnika osiągnięte, tj. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika lecz również kwoty faktycznie nie otrzymane, ale należne z tytułu wykonanych usług /sprzedaży towarów/.

Prowadzona przez skarżącego działalność - polegająca na obrocie nieruchomościami /skupie i następnie ich dalszej odsprzedaży/ - nie może w żaden sposób być uznana za działanie mające na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Co więcej, działalność ta miała na celu osiągnięcie zysku, a ponadto prowadzona była w sposób ciągły i zorganizowany. Na ocenę charakteru prowadzonej przez

1. Skoro nie jest wiadome, czy usługa została wykonana w całości, a tym samym czy ww. kwota jest rzeczywista i niesporna, to nie można skutecznie twierdzić, że jest ona należna w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. 2. Cecha "należności" dotyczy więc kwot, które są wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego

Zaniechanie rozpoznania przez Sąd zarzutów podniesionych w skardze, które nie mają związku z oceną legalności przedmiotu zaskarżenia nie stanowi uchybienia

W przypadku gdy organ podatkowy po dokonaniu wysyłki decyzji na adres pełnomocnika podatnika uzyska informacji, że pełnomocnik ten utracił umocowanie do odbioru tej przesyłki, brak podstaw do domniemania, że w przypadku odmowy przyjęcia pisma przez adresata, na podstawie art. 153 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, doszło do doręczenia pisma w dniu tej odmowy.

Art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa /t.j. Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm./ otwiera rozdział zawierający katalog zasad ogólnych postępowania podatkowego. Zasady ogólne to najważniejsze reguły, które z jednej strony przesądzają o modelu postępowania, z drugiej stanowią wytyczne działania dla organów podatkowych. Nie wprowadzają nowych, samoistnych instytucji, lecz są normami