Dla prawidłowego ustalenia przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości w odniesieniu do urządzeń rozdzielni, konieczne jest szczegółowe określenie ich związku z obiektem budowlanym jako całości techniczno-użytkowej oraz precyzyjne posługiwanie się normatywnymi pojęciami prawnymi, co wymaga dokładnej i rzetelnej opinii biegłego.

Na określenie przedmiotu opodatkowania podatkiem od nieruchomości, w aspekcie obiektów i urządzeń technicznych wchodzących w skład stacji elektroenergetycznej, wpływa zmiana definicji obiektu budowlanego zawarta w ustawie Prawo budowlane, która wyłączyła z tej definicji pojęcie 'urządzeń technicznych tworzących całość techniczno-użytkową'; taka zmiana prawnonormatywna musi być uwzględniona przez organy

1. Przepis art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie znajduje odpowiedniego zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi. 2. Art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania w postępowaniu administracyjnym toczącym się w sprawie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie

Sama korzyść podatkowa uzyskana w wyniku szeregu czynności prawnych nie pozwala na automatyczne przypisanie tym czynnościom charakteru pozornych bez wykazania przez organy podatkowe ich faktycznego pozornego charakteru.

Korzystne skutki podatkowe czy szybka chronologia wydarzeń nie są wyłącznymi kryteriami do oceny czynności prawnych jako pozornych w rozumieniu art. 199a § 2 Ordynacji Podatkowej; potrzebne jest jednoznaczne wykazanie przez organ podatkowy, że czynności te nie miały na celu wywołania prawnych skutków, co jedynie korzystny rezultat finansowy czy ekonomiczna niedogodność transakcji nie jest wystarczające

Wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie prawa podatkowego może zostać pozostawiony bez rozpatrzenia, gdy brakuje w nim wyczerpującego opisu stanu faktycznego lub zawiera on sprzeczne informacje, uniemożliwiające organowi podatkowemu jednoznaczne wydanie interpretacji merytorycznej.

Przepis art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie znajduje odpowiedniego zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi.

W sytuacji, gdy płatnik dokonuje w roku podatkowym wypłat na rzecz nierezydenta nieprzekraczających łącznej kwoty 2.000.000 zł, z tytułu usług reklamowych, które na mocy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania kwalifikują się jako zyski przedsiębiorstwa opodatkowane w państwie rezydencji nierezydenta, płatnik nie jest zobowiązany do przeprowadzenia szczegółowej weryfikacji dodatkowych przesłanek

W razie uchybienia terminowi na złożenie odwołania od decyzji podatkowej wniosek o jego przywrócenie musi zostać złożony w terminie 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia, a konieczne jest także spełnienie łącznie wszystkich przesłanek, w tym uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminowi.

1. Przepis art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie znajduje odpowiedniego zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi. 2. Art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie ma zastosowania w postępowaniu administracyjnym toczącym się w sprawie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie

Dla wypłat na rzecz nierezydentów dokonanych przez płatnika w roku 2019 przekraczających łącznie kwotę 2.000.000 zł, weryfikacja warunków zastosowania art. 7 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania powinna opierać się na udokumentowaniu siedziby podatnika oraz zachowaniu należytej staranności przez płatnika, lecz bez konieczności dokonywania pełnej weryfikacji warunków wskazanych w art. 26 ust. 7a

W razie wątpliwości co do prawidłowości doręczenia decyzji podatkowej, zasadne jest przyjęcie, że decyzja taka nie została skutecznie doręczona, co ma wpływ na bieg terminów proceduralnych i zakres praw podatnika, przy czym szczególne środki prawne wprowadzone w związku z COVID-19 nie mają zastosowania do procedury podatkowej.

Przepis art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie znajduje odpowiedniego zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi.

Przepis art. 165b § 1 Ordynacji podatkowej nie znajduje odpowiedniego zastosowania w sprawach nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi.

W ocenie działań podatnika, polegających na dokonywaniu czynności prawnych mających wpływ na obowiązki podatkowe, organy podatkowe i sądy muszą rozstrzygać, czy te czynności były pozorne lub dokonane przede wszystkim w celu osiągnięcia korzyści podatkowej sprzecznej z celem i przedmiotem ustawy podatkowej, wykorzystując do tego odpowiednie regulacje prawne, w tym klauzulę przeciwko unikaniu opodatkowania

Zgodnie z art. 116 § 1 oraz art. 116a § 1 ustawy ordynacja podatkowa, zasada odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązania podatkowe, ma charakter wyjątkowy i dotyczy wyłącznie podmiotów wskazanych w ustawie w sposób wyczerpujący. W kontekście postępowań transgranicznych, ocena przesłanek dla zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości podmiotu zagranicznego musi uwzględniać regulacje unijne dotyczące

W sytuacji gdy osoba, która złożyła rezygnację z pełnienia funkcji członka zarządu, dalej prowadzi sprawy spółki jako członek jej zarządu - nie może się ona skutecznie powołać na tę okoliczność. Odpowiedzialności członków zarządu za zaległości podatkowe nie opiera się wyłącznie na formalnym piastowaniu danego stanowiska, lecz również na ponoszeniu konsekwencji podejmowanych przez tę osobę działań.

Zabezpieczenie majątku podatnika może być zastosowane przed wydaniem decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego, jeśli organ podatkowy uprawdopodobni istnienie obaw niewykonania zobowiązania, co jest działaniem zgodnym z art. 33 § 2 pkt 2 Ordynacji podatkowej.

Zabezpieczenie zobowiązania podatkowego przez organ podatkowy jest prawidłowe, jeśli zostało uprawdopodobnione istnienie uzasadnionej obawy niewykonania przez podatnika zobowiązań podatkowych, nawet jeśli zabezpieczenie to zostało zastosowane w trakcie kontroli celno-skarbowej, przed wydaniem decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego.