Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podatnikiem podatku od nieruchomości jest dzierżawca nieruchomości państwowej zarządzanej przez lasy państwowe, gdyż faktyczne posiadanie nieruchomości na podstawie umowy dzierżawy czyni go podmiotem obowiązanym do zapłaty podatku.

W celu zakwalifikowania nieruchomości będącej własnością przedsiębiorcy jako związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (u.p.o.l.), konieczne jest ustalenie, czy nieruchomość ta jest faktycznie lub potencjalnie wykorzystywana w działalności gospodarczej tego podmiotu, nie zaś sam fakt posiadania nieruchomości. Zły stan

art. 43 ust. 17a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., poz. 1054 ze zm.), dalej ustawa o VAT stanowi wadliwą implementację do krajowego systemu prawnego art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347 ze zm.) dalej dyrektywa Rady 2006/112/WE, gdyż ogranicza

Stosowanie najwyższej stawki podatku od nieruchomości z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) u.p.o.l. w odniesieniu do budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej ma charakter wyjątkowy i odnosi się wyłącznie do sytuacji, gdy lokale są rzeczywiście wykorzystywane (zajęte) na działalność gospodarczą Nie mogą być one uznawane za zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej

Dla uznania, że grunty, budynki lub budowle są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., niezbędne jest wykazanie ich faktycznego lub potencjalnego wykorzystania w działalności gospodarczej podatnika.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym, użyte w tej ustawie pojęcie dostawa wewnątrzwspólnotowa oznacza przemieszczanie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego. Uprawnienie do żądania zwrotu akcyzy od samochodu osobowego przy dostawie wewnątrzwspólnotowej nie jest związane tylko z samym przemieszczeniem pojazdu. Ustawodawca

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym, użyte w tej ustawie pojęcie dostawa wewnątrzwspólnotowa oznacza przemieszczanie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego. Uprawnienie do żądania zwrotu akcyzy od samochodu osobowego przy dostawie wewnątrzwspólnotowej nie jest związane tylko z samym przemieszczeniem pojazdu. Ustawodawca

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym, użyte w tej ustawie pojęcie dostawa wewnątrzwspólnotowa oznacza przemieszczanie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego. Uprawnienie do żądania zwrotu akcyzy od samochodu osobowego przy dostawie wewnątrzwspólnotowej nie jest związane tylko z samym przemieszczeniem pojazdu. Ustawodawca

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym, użyte w tej ustawie pojęcie dostawa wewnątrzwspólnotowa oznacza przemieszczanie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego. Uprawnienie do żądania zwrotu akcyzy od samochodu osobowego przy dostawie wewnątrzwspólnotowej nie jest związane tylko z samym przemieszczeniem pojazdu. Ustawodawca

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym, użyte w tej ustawie pojęcie dostawa wewnątrzwspólnotowa oznacza przemieszczanie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego. Uprawnienie do żądania zwrotu akcyzy od samochodu osobowego przy dostawie wewnątrzwspólnotowej nie jest związane tylko z samym przemieszczeniem pojazdu. Ustawodawca

W kontekście związania gruntu z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie wystarczy sam fakt jego posiadania przez podmiot gospodarczy; istotne jest, aby grunt ten był faktycznie wykorzystywany lub przewidziany do wykorzystania w ramach takiej działalności, które to kryteria należy ocenić z uwzględnieniem indywidualnych okoliczności

Prowadzenie w posiadanych przez przedsiębiorcę budynkach remontów lub adaptacji dla celów przyszłej działalności gospodarczej stanowi jeden z wyznaczników tejże działalności.

W sytuacji, gdy aktualny adres działalności spółki nie zgadza się z adresem siedziby ujawnionym w KRS, a spółka nie zapewnia możliwości doręczenia korespondencji, doręczenie pism podatkowych osobie fizycznej upoważnionej do reprezentowania spółki jest zgodne z przepisami, na podstawie art. 151a § 1 Ordynacji podatkowej.

Wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania nie jest bezprzedmiotowy, gdy doszło do uchybienia terminu; należy go rozpatrzyć merytorycznie, oceniając uprawdopodobnienie istnienia winy w uchybieniu terminu.

Z art. 262 § 1 i 1a wynika, że karę porządkową można nałożyć jedynie na osobę fizyczną, zaś normy z art. 155 i art. 159 § 1 pkt 2 pozostają spójne z regulacjami zawartymi w art. 262 § 1 i 1a i potwierdzają prawidłowość odkodowania przepisów dotyczących kar porządkowych.

W kontekście delegowania pracowników w ramach świadczenia usług na terenie innego państwa członkowskiego UE koszty zakwaterowania ponoszone przez pracodawcę nie stanowią nieodpłatnych świadczeń podlegających opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz są obowiązkiem pracodawcy wynikającym z przepisów unijnych dotyczących warunków zatrudnienia pracowników delegowanych

Spłata kredytu hipotecznego zaciągniętego na cele mieszkaniowe nie może korzystać ze zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f., jeśli dotyczy ona kredytu zaciągniętego na zakup zbywanej nieruchomości; zwolnienie to ma zastosowanie wyłącznie do wydatków na inną nieruchomość, która będzie służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych podatnika.

Odrzucenie skargi kasacyjnej z powodu braku naruszenia prawa materialnego i przepisów postępowania wskazuje na prawidłowe zastosowanie zasad prawa podatkowego, które dopuszczają ograniczony obowiązek organów podatkowych w zakresie czynności dowodowych do momentu uzyskania pewności co do stanu faktycznego sprawy oraz prawidłowość oceny zgromadzonego materiału dowodowego w kontekście zasad legalizmu,