Odmowa stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji podatkowej wydanej na podstawie przepisów, których konstytucyjność jest przedmiotem rozpoznania przez Trybunał Konstytucyjny, nie stanowi rażącego naruszenia prawa dopóty, dopóki nie zostanie wydane stosowne orzeczenie.

W postępowaniu dotyczącym ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych istotne jest uprawdopodobnienie przez podatnika, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do przewidywanego podatku należnego, a nie przeprowadzenie pełnego postępowania dowodowego analogicznego do postępowania w przedmiocie określenia

Podatnikom przysługuje co do zasady swoboda wyboru struktur organizacyjnych oraz sposobu dokonywania czynności, które uważają oni za najlepiej przystosowane do potrzeb swej działalności gospodarczej oraz w celu ograniczenia swoich obciążeń podatkowych. Zasada zakazu nadużyć, znajdująca zastosowanie w dziedzinie VAT, zabrania jedynie całkowicie sztucznych konstrukcji oderwanych od rzeczywistości gospodarczej

W postępowaniu w przedmiocie ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych ocena organu podatkowego koncentruje się na uprawdopodobnieniu przesłanki niewspółmierności zaliczek w stosunku do przewidywanego podatku należnego, nie zaś na pełnym postępowaniu dowodowym dotyczącym rozliczenia podatkowego podatnika.

Kwoty wpłacane deweloperowi na podstawie umowy deweloperskiej stanowią wydatki na budowę własnego lokalu mieszkalnego w rozumieniu art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uprawniające do skorzystania ze zwolnienia podatkowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy, niezależnie od faktu przeniesienia prawa własności w terminie dwóch lat od końca roku podatkowego

Przepis art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy interpretować w taki sposób, że ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów dotyczą usług o charakterze doradczym lub zarządczym. Dla prawidłowej oceny zastosowania tego przepisu niezbędne jest dokładne zbadanie charakteru i funkcji świadczonej usługi oraz jasne wyjaśnienie podstaw prawnych rozstrzygnięcia.

Środki pozyskane przez jednostkę samorządu terytorialnego w formie dofinansowania celowego na realizację konkretnych przedsięwzięć infrastrukturalnych, które nie mają bezpośredniego wpływu na cenę towarów lub usług świadczonych przez daną jednostkę i nie są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, nie powinny być wliczane do podstawy opodatkowania VAT zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT

W przypadku stwierdzenia mieszanej działalności gospodarczej podatnika wykonującej czynności zarówno opodatkowane, jak i zwolnione z VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w proporcji odpowiedniej do udziału wykonywanych czynności opodatkowanych w całkowitych obrotach podatnika.

Podmiot prowadzący działalność statutową w sferze społecznej, który wspomagająco wykonuje czynności gospodarcze, nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych na realizację zadań społecznych, jeśli te wydatki nie wykazują bezpośredniego ani nawet pośredniego związku z działalnością gospodarczą, a służą wyłącznie realizacji celów statutowych.

Zasada prawdy obiektywnej w postępowaniu podatkowym zobowiązuje organy podatkowe do gromadzenia i uzupełniania materiału dowodowego tylko do momentu uzyskania pewności co do stanu faktycznego sprawy, natomiast obowiązek ten nie jest nieograniczony i nie zawsze uzasadnia niezbędność przeprowadzenia wszystkich wnioskowanych przez strony dowodów.

Podatnik nie ma prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego w ramach działalności mieszanej, jeżeli wydatki nie były bezpośrednio i w całości przyporządkowane do wykonania czynności opodatkowanych, a sankcja za niewłaściwe odliczenie podatku naliczonego może być zastosowana także w przypadku nieprawidłowości nie mających charakteru oszustwa podatkowego, lecz prowadzących do nieuzasadnionego uszczuplenia