W przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych tylko z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi, których nie da się jednoznacznie przypisać do jednej z tych kategorii czynności, podatnik nie stosuje odliczenia częściowego wedle proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 u.p.t.u. lecz odliczenie pełne.

Zwolnieniem przewidzianym w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. b u.p.d.o.f. nie mogą zostać objęte dochody pracowników zatrudnianych przez beneficjenta środków pomocowych. Nie ponoszą oni bowiem odpowiedzialności za realizację projektu, a wykonują w istocie obowiązki pracownicze pod kierownictwem i nadzorem pracodawcy. Ponadto nie ulega wątpliwości, że rodzaj stosunku prawnego, w ramach którego zlecono pracę

Równość i powszechność opodatkowania, a także treść art. 190 ust. 3 Konstytucji przemawiają za stosowaniem art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. w okresie odroczenia utraty jego mocy obowiązującej, chyba że wcześniej przepis ten zostanie uchylony przez ustawodawcę.

Przepis art. 20 ust. 3 ustawy o PIT wciąż obowiązuje i należy go stosować.

Przepis art. 20 ust. 3 ustawy o PIT wciąż obowiązuje i należy go stosować.

W razie odroczenia utraty mocy obowiązującej przepisu, na podstawie którego zostały wydane prawomocne orzeczenie sądowe lub ostateczna decyzja administracyjna, dopuszczalność wznowienia postępowania administracyjnego lub sądowoadministracyjnego (art. 190 ust. 4 Konstytucji) wystąpi dopiero po upływie terminu odroczenia, jeżeli ustawodawca wcześniej nie zmieni lub nie uchyli danego przepisu.

Celem ulgi określonej w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. e u.p.d.o.f., nie jest zwolnienie z opodatkowania każdego przychodu uzyskanego ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a – c przeznaczonego na spłatę kredytu i odsetek zaciągniętego na cele określone w art. 21 ust. 32 lit. a, w tym na zakup lokalu mieszkalnego, ale przychodu takiego podatnika, który nie korzystał i nie korzysta z ulgi "odsetkowej

Brak jest także podstaw do uwzględnienia straty w przypadku wygaśnięcia zezwolenia w wyniku decyzji wydanej na wniosek przedsiębiorcy. Decyzja taka powinna być wydana w sytuacji, gdy nie zachodzą przesłanki do cofnięcia zezwolenia. Art. 17 ust. 5 i ust. 6 u.p.d.o.p. nie powinny mieć wówczas zastosowania, a tym samym strata osiągnięta podczas działalności w strefie pozostałaby nadal wyłącznie stratą

Organy podatkowe i sądy będą stosować niekonstytucyjny przepis art. 20 ust. 3 ustawy o PIT do 6 lutego 2016 r.

W razie odroczenia utraty mocy obowiązującej przepisu, na podstawie którego zostały wydane prawomocne orzeczenie sądowe lub ostateczna decyzja administracyjna, dopuszczalność wznowienia postępowania administracyjnego lub sądowoadministracyjnego (art. 190 ust. 4 Konstytucji) wystąpi dopiero po upływie terminu odroczenia, jeżeli ustawodawca wcześniej nie zmieni lub nie uchyli danego przepisu.

Podatnikiem bezpośrednio realizującym cel programu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. b/ u.p.d.o.f. może być jedynie taki podmiot, któremu powierzono w sensie ekonomicznym i technicznym realizację konkretnego projektu i który ponosi pełną odpowiedzialność za prawidłowe jego wykonanie.

Instytucja interpretacji indywidualnych nie służy natomiast interpretowaniu treści decyzji administracyjnych.

Nie można tylko z tego powodu, iż pierwszy z podmiotów w łańcuchu był podmiotem nieistniejącym wywodzić, że pozostali nie mogli nabyć towaru i w konsekwencji nie mieli prawa do odliczenia podatku naliczonego. Prawo do pozbawienia podatnika odliczenia podatku naliczonego uzależnione jest od wykazania, że ta transakcja nie miała odzwierciedlenia w rzeczywistości.