Wyjaśnienia pojęcia "zorganizowana część przedsiębiorstwa" z art. 2 pkt 27e ustawy o VAT należy dokonywać w świetle każdego konkretnego przypadku, oceniając czy doszło do zbycia rzeczowych i niematerialnych składników, które łącznie, jako charakteryzujące się pewnym stopniem zorganizowania i powiązania funkcjonalnego, są zdolne do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej.

Jeżeli likwidacja nie w pełni umorzonego środka trwałego, będzie wynikiem utraty jego przydatności gospodarczej w ramach tego samego rodzaju działalności to powstała strata będzie mogła zostać zaliczona w poczet kosztów uzyskania przychodów. O tym kiedy środek trwały traci swoją przydatność gospodarczą decyduje podatnik. Na jego wybór należy patrzeć przez pryzmat obiektywnych kryteriów ekonomicznych

1.Z treści art. 137 § 3 Ordynacji podatkowej wynika jednoznaczny obowiązek złożenia pełnomocnictwa do akt. Oznacza to, że osoba chcąca działać w sprawie jako pełnomocnik musi złożyć do akt tej konkretnej sprawy pełnomocnictwo lub jego odpis. Organ podatkowy nie ma natomiast podstaw prawnych do zastąpienia pełnomocnika w realizacji obowiązku wynikającego z tego przepisu, ponieważ jest to ewidentnie

Odszkodowanie określone w stosownej decyzji organu administracyjnego, czy określone w porozumieniu, pełni funkcję wynagrodzenia. Wobec tego aby zasadnie stwierdzić, że doszło do odpłatnej dostawy towarów z art. 5 ust. 1 pkt 1 w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT należy wykazać i wskazać, że w sprawie wystąpiły wszystkie elementy składające się na tę czynność tj. przeniesienie prawa do rozporządzania

Przy przejęciu działki przez gminę pod drogę publiczną obowiązek w VAT powstaje w dniu przyznania odszkodowania.

Jeżeli czynność wniesienia aportu jest w przepisach wspólnotowych uznawana za czynność opodatkowaną, to podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego. Nawet jeśli podatnicy zastosują się do polskich przepisów i potraktują czynność wniesienia aportu jako zwolnioną z VAT, i w konsekwencji nie odprowadzą należnego podatku, nie mają obowiązku opodatkowania tej czynności z uwagi na regulacje

Jakkolwiek przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.o.f. identycznie traktuje wydatki na budowę lokalu mieszkalnego, jak i na jego modernizację, nie sposób nie zauważyć, że te pierwsze, jako ściśle związane i wynikające ze sposobu realizowania umowy deweloperskiej przez przyjmującego zamówienie dewelopera, zmierzają najpełniej do zrealizowania celu zwolnienia podatkowego, jakim jest zaspokojenie

Warunki do zastosowania przewidzianego w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) u.p.d.o.f. zwolnienia podatkowego zostają spełnione także wtedy, gdy przychód ze sprzedaży nieruchomości mieszkaniowej został wydatkowany na wykończenie mieszkania nabytego na podstawie umowy deweloperskiej, którego własność podatnik nabył później.

Mając na uwadze treść unormowań art. 70 § 1 w związku z art. 53 § 3 lit. a) oraz art. 21 § 4, a także art. 3 pkt 3 lit. a) o.p., w stanie prawnym obowiązującym w 2004 r., odsetki od zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych zapłaconych w zaniżonej wysokości oraz odsetki od zaliczek niewniesionych w terminie przedawniają się z upływem 5 lat, licząc od końca roku podatkowego, w którym powstał

Skoro przedmiotem czynności było przekazanie przez skarżącego samochodu na cele osobiste, to w stanie prawnym obowiązującym w czerwcu 2007 r. podstawę opodatkowania należało ustalić w oparciu o art. 29 ust. 10 ustawy VAT, tj. podstawą taką była cena nabycia samochodu a nie jego wartość rynkowa z daty przekazania. Przytoczne już obowiązujące w tym czasie brzmienie tego przepisu nie dawało podstaw do

Przedsiębiorcy, którzy nadpłacili VAT od paliwa do samochodów i złożyli wniosek o jej zwrot po korzystnym wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie Magoora, nie dostaną odsetek.

Organy państwa nie mogą powoływać się wobec osób fizycznych i prawnych na bezpośrednią skuteczność dyrektywy, nakładając na te podmioty wynikające z niej obowiązki, które jednak - wskutek niewłaściwej implementacji - nie zostały określone lub zostały niewłaściwie określone w przepisach krajowych. Nie mogą zatem w ten sposób ograniczać praw przewidzianych w przepisach krajowych, choćby pozostawały one

W świetle art. 113 ust. 1 jaki i ust. 5 ustawy o VAT w okolicznościach rozpatrywanej sprawy nie ulega wątpliwości, że w sytuacji, gdy u skarżącego wartość sprzedaży opodatkowanej przekroczyła kwotę, o której mowa była w rozporządzeniu Ministra Finansów z 15 listopada 2005 r., to z tą chwilą przysługujące mu zwolnienie od podatku utraciło moc.

Skutki zasady standstill wynikającej z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy (art. 176 Dyrektywy 2006/112/WE) należy interpretować w ten sposób, że obowiązujące od 1 maja 2004 r. do 31 grudnia 2010 r. normy art. 88 ust. 1 pkt 3 w zw. z art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - w przypadku zakazu odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia

Dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych, lecz jedynie względnie obowiązkowych, to fakt, czy podatnik posiada faktury VAT w rozumieniu przepisów krajowych dotyczących podatku od towarów i usług nie może mieć decydującego znaczenia dla skorzystania ze stawki 0% przy WDT, o ile udowodniona została okoliczność, że towary zostały wywiezione

Ulotki reklamowe nie mają charakteru konsumpcyjnego, skoro u otrzymującego je odbiorcy nie powodują żadnego przysporzenia majątkowego, a jedynie przekazują informacje o danym produkcie. Z powyższego zaś wynika, że ulotki nie mogą być uznane za towar będący przedmiotem czynności opodatkowanej VAT.

W sytuacji, gdy podatnik, niezależnie od faktu braku rejestracji jako podatnik VAT czynny, miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, to nie można mówić o zaistnieniu przesłanki z art. 43 ust. 1 pkt 10a) ustawy o VAT warunkującej zwolnienie z opodatkowania sprzedaży przedmiotowych lokali.

Pojęcie "deklaracja podatkowa" ma charakter zbiorczy, co pozwala uznać za deklarację dokument składany przez podatników, płatników i inkasentów, zawierający ich oświadczenia wiedzy w takich płaszczyznach, które decydują o powstaniu zobowiązania podatkowego, dostarczając organom podatkowym danych umożliwiających im kontrolę prawidłowości wywiązania się przez te osoby z ciążących na nich obowiązków lub

Do naruszenia przez organ podatkowy art. 190 § 1 i 2 O. p. poprzez skorzystanie z uprawnienia przewidzianego w art. 181 O. p. dochodzi tylko wówczas, gdy na podstawie art. 168 i art. 188 O. p. strona składa wnioski dowodowe na tezy odmienne niż wykazane w dokumentach załączonych do tegoż postępowania z innego postępowania, a organ podatkowy z naruszeniem art. 188 odmawia ich uwzględnienia.

Zarzut naruszenia art. 106 § 3 i § 5 p.p.s.a. może być skutecznie podniesiony tylko wówczas, kiedy sąd administracyjny pierwszej instancji przeprowadził postępowanie dowodowe, a skarżący wykaże, że zastosowane przez sąd kryteria oceny wiarygodności dopuszczonych dowodów były oczywiście błędne.

W przypadku gdy podatek wynika jedynie z faktury, która nie dokumentuje faktycznego zdarzenia rodzącego obowiązek podatkowy u jej wystawcy, faktura taka, w świetle normy art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, nie daje uprawnienia do odliczenia wykazanego w niej podatku. Kwestia dobrej czy też złej wiary, jak wykazano wcześniej, nie ma w odniesieniu do "pustej" faktury większego znaczenia i pozostaje bez wpływu

Ubogi emeryt nie może otrzymac ulgi w postaci umorzenia zaległych podatków. To mogłoby mieć negatywne konsekwencje dla reszty społeczeństwa.

Z art. 86 ust. 1 i 2 ustawy o VAT wynika, że podatnik ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, a nie o kwotę wykazaną jedynie jako ten podatek, nie będąc nim faktycznie, a więc nie będąc świadczeniem należnym Skarbowi Państwa z tytułu transakcji wykazanej w tej fakturze.

Weryfikacja istnienia przesłanek udzielenia ulgi, o jakiej mowa w art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, poddana jest bowiem rygorom postępowania podatkowego. Posłużenie się przez ustawodawcę pojęciami niedookreślonymi wymaga mianowicie od organu wszechstronnego wyjaśnienia okoliczności faktycznych po to, aby na tej podstawie stwierdzić, czy dana sytuacja faktyczna mieści się w zakresie przesłanki