O przychodzie należnym w rozumieniu art. 12 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ w odniesieniu do sprzedaży nieruchomości stanowią składnik przedsiębiorstwa /art. 55[1] pkt 3 Kodeksu cywilnego/ można mówić dopiero wówczas gdy zostanie zawarta umowa sprzedaży tych nieruchomości w formie aktu notarialnego /art. 158 Kc/. Dopiero

1. Przepis art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ ma zastosowanie w sytuacjach, gdy dokonano czynności, co prawda niezgodnie z obowiązującymi przepisami, ale skutecznie. A za skuteczną nie można uznać czynności prawnej, która jest bezwzględnie nieważna z powodu niezachowania wymaganej przez prawo cywilne formy

1. Ustawodawca nie sformułował w art. 145 par. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ przesłanek, od których zależy możliwość uchylenia rozstrzygnięcia organu w całości lub w części. Uznać jednak należy, iż uchylenie aktu w części możliwe będzie jedynie wówczas, gdy pozostała w obrocie prawnym jego część stanowić

Ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ nie uzależnia przy tym możliwości uzyskania prawa do skorzystania z ulgi od prawa do dysponowania gruntem na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2003 nr 207 poz. 2016 ze zm./, ale od legitymowania się prawem własności gruntu czy budynku. Ponadto, gdyby

Skoro NSA nie dopatrzył się naruszeń prawa w sprawach rozliczeń poprzednich okresów, które miały wpływ na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy, zatem w tej sprawie nie zasługują na uwzględnienie zarzuty naruszenia prawa materialnego podniesione w skardze kasacyjnej.

Złożenie przez podatnika korekty pierwotnej deklaracji podatkowej, obniżającej kwotę należnego podatku w trybie art. 86 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), przerywa bieg terminów określonych w art. 87 ust. 2 i 3 tej ustawy. Terminy te biegną na nowo, to jest począwszy od dnia złożenia rozliczenia korygującego.

1. Z treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ wynika zatem, iż za przychody należy uważać nie tylko sumy /wartości/ rzeczywiście przez podatnika osiągnięte, tj. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika lecz również kwoty faktycznie nie otrzymane, ale należne z tytułu wykonanych usług /sprzedaży towarów/.

Granice rozpoznania skargi są z jednej strony wyznaczone przez kryterium legalności działań administracji publicznej, z drugiej zaś przez całokształt prawnych aspektów stosunku administracyjnoprawnego (podatkowoprawnego)

Prowadzona przez skarżącego działalność - polegająca na obrocie nieruchomościami /skupie i następnie ich dalszej odsprzedaży/ - nie może w żaden sposób być uznana za działanie mające na celu zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych podatnika. Co więcej, działalność ta miała na celu osiągnięcie zysku, a ponadto prowadzona była w sposób ciągły i zorganizowany. Na ocenę charakteru prowadzonej przez

1. Skoro nie jest wiadome, czy usługa została wykonana w całości, a tym samym czy ww. kwota jest rzeczywista i niesporna, to nie można skutecznie twierdzić, że jest ona należna w rozumieniu art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lutego 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. 2. Cecha "należności" dotyczy więc kwot, które są wymagalne w rozumieniu prawa cywilnego

1. Z treści art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 2000 nr 14 poz. 176 ze zm./ wynika zatem, iż za przychody należy uważać nie tylko sumy /wartości/ rzeczywiście przez podatnika osiągnięte, tj. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika lecz również kwoty faktycznie nie otrzymane, ale należne z tytułu wykonanych usług /sprzedaży towarów/.

Art. 120 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa /t.j. Dz.U. 2005 nr 8 poz. 60 ze zm./ otwiera rozdział zawierający katalog zasad ogólnych postępowania podatkowego. Zasady ogólne to najważniejsze reguły, które z jednej strony przesądzają o modelu postępowania, z drugiej stanowią wytyczne działania dla organów podatkowych. Nie wprowadzają nowych, samoistnych instytucji, lecz są normami

1. Skoro każdy przychód, poza wymienionymi w art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 2000 nr 54 poz. 654 ze zm./ stanowił, po odliczeniu kosztów jego uzyskania, przedmiot opodatkowania, a wyliczenie przychodów w art. 12 ust. 1-3 miało jedynie charakter przykładowy, to wymienione w ust. 1 pkt 2 pojęcie nieodpłatnego świadczenia nie mogło być zawężone

1. Brak pouczenia w wezwaniu o skutkach prawnych niezastosowania się do wezwania, w przypadku jego skutecznego doręczenia i niewykonania jego dyspozycji, skutkować może jedynie niemożnością zastosowania wobec wzywanego kary porządkowej określonej w art. 262 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Uchybienie ww. przepisowi nie może stanowić samoistnej

1. Brak pouczenia w wezwaniu o skutkach prawnych niezastosowania się do wezwania, w przypadku jego skutecznego doręczenia i niewykonania jego dyspozycji, skutkować może jedynie niemożnością zastosowania wobec wzywanego kary porządkowej określonej w art. 262 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./. Uchybienie ww. przepisowi nie może stanowić samoistnej