Powołanie w skardze kasacyjnej procesowych przepisów Ordynacji podatkowej w oderwaniu od przepisów Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, nie pozwala traktować ich jako podstawy skargi kasacyjnej określonej w art. 174 tego Prawa.

Z art. 183 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wynika, że w uregulowaniu tym chodzi o przytoczenie nowego uzasadnienia podstaw kasacyjnych sformułowanych w skardze, a nie o przytoczenie nowych podstaw kasacyjnych wraz z uzasadnieniem.

Orzekanie "na podstawie akt sprawy" /art. 133 par. 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. nr 157 poz. 1270/ oznacza, że Sąd przy ocenie legalności decyzji bierze pod uwagą okoliczności, które z akt tych wynikają i które legły u podstaw zaskarżonego aktu.

Nie można w skardze kasacyjnej skutecznie stawiać zarzutu, nietrafnego zastosowania prawa materialnego, gdy z jej uzasadnienia wynika, że wadliwie zostały ustalone okoliczności stanu faktycznego, bez wskazania przy tym, jakie normy postępowania naruszył sąd pierwszej instancji w procesie kontroli legalności zaskarżonych decyzji. Jeśli podstawę kasacji stanowi zarzut niewłaściwego zastosowania prawa

Bezpodstawne jest twierdzenie, że skarżone rozstrzygnięcie oparte zostało o nieobowiązującą normę prawną zawartą w par. 50 ust. 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 1999 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług /Dz.U. nr 109 poz. 1245 ze zm./. Zauważyć, bowiem należy, że bazuje ono na wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27.04.2004 r.,

Wynikający z art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ obowiązek do zaewidencjonowania sprzedaży przez podatników zwolnionych od podatku, na podstawie art. 14 ust. 1 i ust. 6, dotyczył sprzedaży "za dany dzień", a zatem, że obowiązek ten dotyczył każdej sprzedaży dokonanej w tym dniu. Z brzmienia art. 27 ust. 2

I. Art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej jest przepisem postępowania a nie przepisem prawa materialnego. Należy w związku z tym stwierdzić, że nie stanowi wskazania prawidłowej podstawy kasacyjnej powołanie wyłącznie przepisu procedury administracyjnej, do której należy powołany przepis. Skuteczne sformułowanie podstawy kasacyjnej naruszenia przepisów postępowania z art. 174 pkt 2 ustawy - Prawo

1. W skardze kasacyjnej zarzucono naruszenie przepisów postępowania - art. 141 § 1 p.p.s.a. oraz art. 121, art. 122, art. 125 i art. 200 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.). Przedstawiony zarzut nie został sformułowany stosownie do wymogów określonych w art. 174 i art. 176 p.p.s.a. ponieważ prawidłowe sformułowanie zarzutu polega na powołaniu

Dokonując wykładni językowej przepisu: § 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, a w szcególności ust. 3 który stanowił podstawę uchylenia zaskarżonej decyzji administracyjnej, stwierdzić należy, iż normodawca dopuszcza uznanie księgi podatkowej za rzetelną mimo, że nie odzwierciedla ona stanu rzeczywistego, ale tylko