Jeśli zawarte umowy zlecenia nie zawierają postanowień zobowiązujących do zrefundowania kosztów ubezpieczenia i zakwaterowania w hotelu zleceniobiorców, to uznać należy, że między tymi wydatkami a uzyskanym przychodem brak było bezpośredniego związku.

1. Zwrot "w celu" użyty w art. 15 ust. 1 ustawa z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ oznacza, że nie wszystkie wydatki ponoszone przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania. Aby więc określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, między tym wydatkiem a osiągnięciem przychodu

Zdanie pierwsze w art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ zawiera przepis szczególny w stosunku do art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, wydanie więc decyzji określającej inną /niż zeznana/ wysokość podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest

Gdy strona kwestionuje fakt, z którego organ podatkowy wyprowadza niekorzystne dla niej skutki prawne, jego obowiązkiem jest podjęcie wszelkich działań, zmierzających do ustalenia rzeczywistego stanu rzeczy, a zwłaszcza umożliwienie stronie wypowiedzenia się co do zgromadzonego materiału dowodowego.

Koszty użytkowania samochodów prywatnych dla celów służbowych zarachowane na podstawie odręcznych notatek, które nie spełniają wymogów określonych przepisami par. 7 i par. 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 15 stycznia 1991 r. w sprawie zasad prowadzenia rachunkowości /Dz.U. nr 10 poz. 35 ze zm./, nie mogą być uznane za wiarygodny dowód poniesienia wydatków.

1. Brak jest podstawy prawnej do wydania decyzji ustalającej dochód spółki cywilnej. 2. Przepisy podatkowe przewidują wydawanie decyzji dokonujących wymiaru podatku a nie ograniczających się jedynie do ustalenia podstawy opodatkowania /dochodu/; ustalenie podstawy opodatkowania służy jedynie określeniu wysokości podatku i powinno stanowić element uzasadnienia decyzji.

Fakt, że maszynę drukarską przekazano podmiotowi gospodarczemu, z którym spółka pozostaje w ścisłym związku kapitałowym i gospodarczym, dowodzi, że nastąpiło przerzucenie przychodów uzyskiwanych z tytułu wykorzystywania tej maszyny /art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./. W skarżącej spółce pozostawiono natomiast wydatki związane

Pozaetatowi członkowie kolegium odwoławczego, powołani do jego składu przez sejmik samorządowy, są osobami wykonującymi czynności społeczne i obywatelskie w rozumieniu art. 13 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. Do takich osób mają zastosowanie postanowienia art. 21 ust. 1 pkt 17 tej ustawy.

Okres jednego roku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, odnosi się do nabycia np. lokalu mieszkalnego, nie uzależniając tym samym zwolnienia od podatku dochodowego kwoty /lub jej części/ uzyskanej ze sprzedaży m.in. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, od faktu wydatkowania jej

Przyzwolenie właściciela na pobyt osoby bliskiej w jego domu lub lokalu rodzi po stronie takiej osoby określone prawo, równoznaczne z uprawnieniem do przebywania w tym domu. Art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ ogólnie mówi o tytule prawnym do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego i nie wyłącza

Zwolnienia przedmiotowe dotyczące różnych form pomocy materialnej dla studentów, przewidziane w obowiązujących w 1993 r. przepisach artykułu 21 ust. 1 pkt 39 i 40 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ oraz par. 12 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 21 grudnia 1991 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku

Skoro przychód w postaci zaliczki otrzymanej w roku podatkowym zaliczony został do przychodów roku następnego, to również w tym ostatnim roku winny być od tego przychodu potrącone koszty jego uzyskania.

1. Uprawnienie Ministra Finansów do stwierdzenia nieważności jest ograniczone wyłącznie do decyzji organu, dla którego Minister ten jest organem wyższego stopnia /art. 157 par. 1 Kpa/. 2. Realizacja uprawnień naczelnego organu administracji państwowej /art. 1 i art. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz urzędach i izbach skarbowych /Dz.U. 1994 nr 106 poz. 511/ nie daje

Przepis art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych oraz o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./ ustanawia bardzo pojemną regułę, w myśl której zasadniczo każdy wydatek celowo poniesiony z zamiarem uzyskania przychodu powinien być uznany za koszt uzyskania tego przychodu.

Zaskarżona decyzja nie narusza zarzucanych skargą przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie narusza także przepisów postępowania administracyjnego w sposób uzasadniający zastosowanie przez Sąd przepisów art. 207 par. 2 pkt 3 Kpa.

Podatnik pozostający w związku gospodarczym z podmiotem mającym siedzibę za granicą może w pewnych przypadkach tak układać bieg swoich interesów, że nie będzie wykazywał dochodów lub też wykaże je w mniejszej wysokości niż powinien faktycznie osiągnąć. Może to czynić w szczególności poprzez zawieranie umów, które są dla niego niekorzystne z ekonomicznego punktu widzenia. Korzyści, jakie odnosi z tego

1. W razie spełnienia przez podatników warunków określonych w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 1993 r. o zmianie niektórych ustaw regulujących zasady opodatkowania oraz niektórych innych ustaw /Dz.U. nr 28 poz. 127/, którzy zawarli umowy określone w art. 14 ust. 4 i art. 23 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ w brzmieniu

Zgodnie z art. 22 ust. 3 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, opłata pozostająca w związku ze źródłem przychodów stanowi koszt uzyskania przychodu, jednakże pod warunkiem, że źródłem przychodów jest prawidłowo prowadzona działalność gospodarcza. Skoro więc wymierzona skarżącemu na podstawie art. 70 ust. 3 ustawy z dnia 28 grudnia

Jeżeli ze zmiany decyzji celnej w części dotyczącej podstawy opodatkowania wynikła nadpłata podatku pobranego wcześniej przez urząd celny jako płatnika, a podatnik w żądaniu skierowanym do organu podatkowego zakwestionował w terminie określonym w art. 175 Kpa zasadność pobrania od niego podatku, za datę powstania nadpłaty, o której mowa w art. 29 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych

Prawo do uwzględnienia strat powstaje dopiero z upływem roku, gdyż dopiero wtedy możliwe będzie ustalenie, czy rok ten w ogóle przyniósł dochód.

Decyzja Urzędu Skarbowego, która została podpisana przez zastępcę naczelnika urzędu skarbowego, bez upoważnienia, o którym mowa w art. 268a Kpa, jest wydana z naruszeniem przepisów o właściwości zawartych w ustawie z dnia 29 grudnia 1982 r. o urzędzie Ministra Finansów oraz urzędach i izbach skarbowych /Dz.U. 1994 nr 106 poz. 511/.

1. Uprawnienia organów podatkowych wynikające z art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, będącego przepisem prawa materialnego, nie mogą być utożsamiane z uprawnieniami, jakie daje art. 169 par. 2 Kpa, należący do przepisów postępowania, w szczególności do nieuznania za dowód w postępowaniu podatkowym zapisów w ewidencji