Osoba pełniąca funkcję prezesa zarządu spółki, która w wyniku niedopełnienia obowiązku złożenia wniosku o ogłoszenie jej upadłości doprowadziła do powstania niewypłacalności, może zostać pociągnięta do odpowiedzialności solidarnej za zobowiązania podatkowe tej spółki, gdy egzekucja z majątku spółki okazuje się bezskuteczna.

Orzeczenie o niekonstytucyjności art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 4 lipca 2023 r. o sygn. SK 14/21) nie uniemożliwia stosowania tego przepisu przed upływem wskazanej klauzuli odraczającej jego utratę mocy obowiązującej. Nie może także stanowić podstawy do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego ani podatkowego w sprawach zakończonych

Aby organizacja pożytku publicznego mogła skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania, jej dochód musi być przeznaczony i wydatkowany wyłącznie na cele statutowe, a nie na działalność gospodarczą. Przeznaczenie środków na fundusz statutowy, a następnie ich przekształcenie na pokrycie strat z działalności gospodarczej, uniemożliwia korzystanie ze zwolnienia określonego w art. 17 ust. 1 pkt 6c ustawy o

Odpowiedzialność solidarna członka zarządu spółki, o której mowa w art. 116 Ordynacji podatkowej, dotyczy co do zasady osób pełniących funkcję członka zarządu danej osoby prawnej bez względu na zakres obowiązków, jakie zostały im powierzone oraz jakie faktycznie czynności podejmowali czy nadzorowali.

O przesłance "braku winy", o której mowa w art. 116 § 1 lit. b Ordynacji podatkowej, w sytuacji niezłożenia wniosku o ogłoszenie upadłości można mówić jedynie wtedy, gdy członek zarządu spółki, przy zachowaniu wszelkiej należytej staranności podczas prowadzenia jej spraw, wniosku takiego nie złożył z przyczyn od niego niezależnych.

Orzeczenie o niekonstytucyjności art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 4 lipca 2023 r. o sygn. SK 14/21) nie uniemożliwia stosowania tego przepisu przed upływem wskazanej klauzuli odraczającej jego utratę mocy obowiązującej. Nie może także stanowić podstawy do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego ani podatkowego w sprawach zakończonych

Bezpośredni związek między dostawą towarów lub świadczeniem usług a świadczeniem wzajemnym otrzymanym przez podatnika jest warunkiem koniecznym do uznania tych czynności za odpłatne, zgodnie z art. 2 ust. 1 lit. a) i c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego, polegającego na zakupie towaru lub usługi u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji.

Nie ma podstaw prawnych do wyłączenia z katalogu kosztów kwalifikowanych ulgi badawczo-rozwojowej należności poniesionych przez pracodawcę, stanowiących, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód pracownika realizującego działalność badawczo-rozwojową, a uzyskanych, gdy nie świadczy on pracy z powodu usprawiedliwionej nieobecności.

Instytucja ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy w tym podatek dochodowy od osób fizycznych może zostać zastosowana przez organ podatkowy wyłącznie wtedy, gdy podatnik uprawdopodobni, że zaliczki miesięczne byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu, przewidywanego na dany rok podatkowy.

Przejęcie spółki przez spółkę przejmującą powoduje wstąpienie przez nią we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki spółki przejętej z art. 93 § 2 pkt 1 w zw. z art. 93 § 1 Ordynacji podatkowej, w tym prawo do zwolnienia podatkowego odsetek. Przejęcie takie nie powoduje utraty tego prawa także wtedy, gdy nastąpiło podczas biegu dwuletniego terminu, o którym mowa w art.

Zgodnie z art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej organ podatkowy, na wniosek podatnika, ogranicza pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu lub zysku przewidywanego na dany rok podatkowy. Przepis ten wskazuje przesłankę spełnienie, której powoduje

Zgodnie z art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej organ podatkowy, na wniosek podatnika, ogranicza pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu lub zysku przewidywanego na dany rok podatkowy. Przepis ten wskazuje przesłankę spełnienie, której powoduje

Inwestor może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów wydatek poniesiony na zapłatę określonych kwot na rzecz dalszych podwykonawców w ramach solidarnej odpowiedzialności z generalnym wykonawcą, w części, w jakiej nie zostały one zwrócone w jakikolwiek sposób przez generalnego wykonawcę nawet, wtedy gdy już zapłacił wynagrodzenie wykonawcy.

Zgodnie z art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej organ podatkowy, na wniosek podatnika, ogranicza pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu lub zysku przewidywanego na dany rok podatkowy. Przepis ten wskazuje przesłankę spełnienie, której powoduje

Orzeczenie o niekonstytucyjności art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 4 lipca 2023 r. o sygn. SK 14/21) nie uniemożliwia stosowania tego przepisu przed upływem wskazanej klauzuli odraczającej jego utratę mocy obowiązującej. Nie może także stanowić podstawy do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego ani podatkowego w sprawach zakończonych

Orzeczenie o niekonstytucyjności art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 4 lipca 2023 r. o sygn. SK 14/21) nie uniemożliwia stosowania tego przepisu przed upływem wskazanej klauzuli odraczającej jego utratę mocy obowiązującej. Nie może także stanowić podstawy do wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego ani podatkowego w sprawach zakończonych

Odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki nie jest wyłączona nawet w sytuacji, gdy zobowiązania podatkowe zostały określone decyzją organu podatkowego po zaprzestaniu przez niego pełnienia funkcji, jeżeli zobowiązania te stają się wymagalne z mocy prawa w wyniku niewykonania przez spółkę obowiązku podatkowego w określonych terminach płatności.

Odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki nie jest wyłączona nawet w sytuacji, gdy zobowiązania podatkowe zostały określone decyzją organu podatkowego po zaprzestaniu przez niego pełnienia funkcji, jeżeli zobowiązania te stają się wymagalne z mocy prawa w wyniku niewykonania przez spółkę obowiązku podatkowego w określonych terminach płatności.

Członek zarządu ponosi odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki, jeżeli w okresie, w którym powstały zaległości, oraz w którym powinien być złożony wniosek o ogłoszenie upadłości, faktycznie pełnił funkcję i miał wpływ na decyzje spółki.