Skoro skarżący dowiedzieli się o błędnym samoobliczeniu zobowiązania w podatku dochodowym, to w ich własnym interesie było /dla uniknięcia dalszej zwłoki i związanych z nią odsetek/ dokonanie korekty w zeznaniu podatkowym i uiszczenie należności na rzecz właściwego urzędu skarbowego. Obowiązek prawidłowego obliczenia podatku i jego zapłaty spoczywa na podatnikach. Organ podatkowy ma na sprawdzenie

W razie gdy decyzja "zaliczkowa" nie uprawomocniła się przed końcem roku podatkowego, postępowanie administracyjne w tej sprawie powinno zostać umorzone, bowiem po zakończeniu roku przedmiotem postępowania wymiarowego może być już tylko określenie zobowiązania podatkowego za rok podatkowy /obecnie zaległości podatkowej lub nadpłaty - por. art. 21 par. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja

W przypadku obliczenia dochodu, od którego następuje odliczenie darowizn /art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, ustawodawca wyraźnie wykluczył możliwość sumowania dochodów opodatkowanych podatkiem dochodowym i dochodów uzyskiwanych ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i zwolnionych

1. Organy prowadzące postępowanie, przywiązując zasadnicze znaczenie do poprawności formalnej dowodu, zamiast do wyjaśnienia, czy koszt został poniesiony i czy miał na względzie uzyskanie przychodu naruszają przepisy postępowania administracyjnego, w szczególności art. 7, art. 75 par. 1, art. 77 par. 1, art. 80, art. 107 par. 3 Kpa, nie wyjaśniając i nie rozważając w dostatecznym stopniu okoliczności

Zgodnie z zasadą in dubio pro tributario, stosowaną w myśl art. 6 i art. 7 przepisów konstytucyjnych obowiązujących w 1994 r., wątpliwości dotyczące wykładni przepisów podatkowych nie powinny być interpretowane na niekorzyść podatnika.

Znany jest powszechnie fakt, iż z dniem 5 lipca 1993 r. wprowadzony został podatek od towarów i usług, a podatek obrotowy przestał funkcjonować. Zatem przyjęcie przez organ podatkowy I instancji deklaracji w dniu 1 lipca 1993 r.w postaci formularza nakładu urzędowego "deklaracja w sprawie zgłoszenia obowiązku podatkowego w podatku obrotowym za okres od 5.07.1993 r. do 31.12.1993 r." uprawnia do przyjęcia

1. Organy podatkowe dokonały prawidłowej interpretacji art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ uwzględniając definicję prawa budowlanego dla określenia wymogów, jakim powinien odpowiadać budynek mieszkalny, aby wydatek poczyniony na jego wybudowanie mógł być odliczony od dochodu. 2. Skoro w ustawie o podatku dochodowym

Istota poniesionych przez skarżącą w 1992 r. wydatków inwestycyjnych nie polegała na wytworzeniu czy też nabyciu środka trwałego /tj. budynku mieszkalnego, w którym część lokali przeznaczona jest do prowadzenia w nich działalności gospodarczej lub jest przedmiotem najmu/. Rodzaj poniesionych przez skarżącego nakładów dowodzi, że poniosła ona w roku podatkowym wydatki na ulepszenie, modernizację i adaptację

Przepis art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ pozwala organowi podatkowemu określić wartość niezaewidencjonowanego przychodu w drodze oszacowania. Ograniczenie się do niejasnego zresztą wyliczenia marży handlowej nie może być uznane za określenie wartości niezaewidencjonowanego przychodu w drodze oszacowania.

Skorzystanie przez małżonków z uprawnienia z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wywołuje skutki, które może odwrócić wyłącznie ich rozłączne opodatkowanie w drodze decyzji wydanej w trybie art. 45 ust. 6 tej ustawy i to tylko z tej przyczyny, iż nie spełniali oni przepisanych warunków do łącznego opodatkowania. Konsekwencją

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1994 r., podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków poniesionych w roku podatkowym na cele mieszkaniowe podatnika przeznaczonych na wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni mieszkaniowej wniesiony

Zamontowanie w sklepie sufitu podwieszanego wraz z zainstalowanym w nim oświetleniem halogenowym nie stanowi zwykłego remontu tegoż pomieszczenia, a jest ulepszeniem lokalu, gdyż tego rodzaju sufit i oświetlenie niewątpliwie podnoszą stan techniczny i użytkowy sklepu. Zgodnie zatem z regulacją art. 23 ust. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U

1. Wyjątkowość art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ polega m.in. na tym, iż poczynione na jego podstawie ustalenia faktyczne mają znaczenie wyłącznie takie, jakie nadaje im ten przepis. Wywołują zatem ograniczone skutki nawet w ramach prawa podatkowego i nie tylko nie mogą być podstawą roszczeń cywilnych, ale i wymiaru innych

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 42 ustawy dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na modernizację środków trwałych podlegających amortyzacji, jeżeli wydatki te zwiększają wartość tych środków, stanowiącą podstawę dokonywania odpisów amortyzacyjnych.

Rachunki, przedstawione organom administracyjnym, dokumentujące poniesienie przez podatniczkę wydatków na cele mieszkaniowe zostały wystawione na prowadzoną przez nią wówczas firmę, na cele inwestycyjne, a z treści przepisu art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "g" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ wynika jednoznacznie, iż wydatki tam określone

Nie można uznać zwrotu bonifikaty na rzecz Spółdzielni Mieszkaniowej jako bezpośredniego kosztu sprzedaży przedmiotowego mieszkania albowiem zwrot bonifikaty wynika z cywilnoprawnego zobowiązania podczas gdy z gramatycznej wykładni tegoż art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że do kosztów sprzedaży można zaliczyć

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "b" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ od dochodu uzyskanego w roku podatkowym odlicza się poniesione przez podatnika w tym samym roku wydatki na budowę budynku mieszkalnego. Jeżeli natomiast podatnik poniósł wydatki w danym roku podatkowym na budowę domu i zaciągnął na ten cel w tym samym roku kredyt

Niewykorzystanie kredytu na działalność gospodarczą spółki, czyli w celu uzyskania przychodu, lecz dla udzielenia pożyczek spółkom powiązanym kapitałowo i to na warunkach rażąco mniej korzystnych niż warunki spłaty kredytu w banku, wyklucza uwzględnienie w kosztach uzyskania przychodu kosztów zapłaconych odsetek bankowych ze względu na brak związku przyczynowo-skutkowego między przychodem i tymi kosztami

1. Spółka zadysponowała zyskiem po zlikwidowanym przedsiębiorstwie tworząc kapitał zapasowy i przeznaczając go na prowizje, nagrody, co świadczy o nieodpłatnym przejęciu środków pochodzących z niepodzielnego zysku przedsiębiorstwa. Dla celów podatkowych sam ten fakt wystarcza do przyjęcia, iż spółka otrzymała nieodpłatne świadczenie w rozumieniu art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r.

Ponieważ zakupiona koncesja wydana przez Ministerstwo Transportu i Gospodarki Morskiej dla przewoźnika na wykonanie międzynarodowego transportu drogowego w zakresie przewozu towarów o wartości 40.000.000 zł stanowi prawo majątkowe, zatem koszt nabycia tego prawa należy uznać za wartość niematerialną i prawną podlegającą amortyzacji.

1. Z materiałów sprawy wynika, iż dom skarżący budowali systemem gospodarczym, spółdzielnia zaś sprawowała nadzór budowlany nad tą budową, pobierając za to określoną opłatę. Można zatem stwierdzić, iż mimo że skarżący zrzeszeni byli w spółdzielni mieszkaniowej i budowa domów miała w związku z tym określoną formą prawną, to w rzeczywistości członkowie tej spółdzielni prowadzili indywidualne budowy domów

Terminy przewidziane w przepisach podatkowych mogły być odraczane przez organy podatkowe na podstawie art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /t.j. Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486/ na wniosek podatnika /złożony przed upływem terminu/, nie mają do nich natomiast zastosowania przepisy Kpa /art. 58 par. 1 i 2 i art. 59/ o przywróceniu terminu dla dokonania czynności procesowych

1. Zasady prowadzenia oraz wzór ewidencji przychodów określone zostały w rozporządzeniu z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 140 poz. 786/. Rozporządzenie to nie zawiera definicji rzetelnego prowadzenia ewidencji, wobec czego należy dla określenia tego pojęcia posłużyć się wypracowanym - na tle analogicznego sformułowania zamieszczonego

Otrzymywana przez żonę od męża za pośrednictwem komornika renta związana z łożeniem środków na utrzymanie rodziny nie może stanowić jej przychodu, skoro świadczenie to - wobec trwania małżeństwa - jest wspólnym dorobkiem małżonków.