Strony mogą kształtować treść umów cywilnoprawnych /w tym i umowy leasingu/ z wykorzystaniem zasady swobody umów, wszakże bez celu ukrycia rzeczywistej czynności prawnej. Dyspozytywny charakter umów cywilnoprawnych nie może być jednak przez strony wykorzystywany do uchylania się od obowiązku podatkowego albo zmniejszenia zobowiązania podatkowego. Organy podatkowe nie mają obowiązku respektowania tych

Określenie "rzecz" zawarte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. "d" ustawy z dnia 16 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ jest szerokie i obejmuje zarówno części składowe samochodu zakupione za granicą jak i zmontowany z nich nowy samochód. Użyte w powołanym przepisie wyrażenie "nabycie" jest jednoznaczne z uzyskaniem do samochodu prawa własności. Nie ulega

1. Gmina nie dysponuje ogólnym "władztwem podatkowym", które upoważniałoby ją do samodzielnego wprowadzania na swoim terenie podatków czy też opłat albo też do generalnego uchylania istniejących ustawowych obowiązków podatkowych. 2. Brak jest przesłanek prawnych, by rada gminy była uprawniona do ustanowienia opłaty administracyjnej od decyzji o zmianach warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.

Decyzja organu nie zawierająca uzasadnienia przyczyn odmowy zastosowania art. 31 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ rażąco narusza art. 107 Kpa.

Organy podatkowe, stosując rozwiązanie przewidziane w art. 25 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ winny mieć zawsze na względzie to, iż stanowi ono wyjątek od zasady, powinny zatem stosować te przepisy z ostrożnością, a postanowienia ustawy nie mogą być też w żadnym razie interpretowane rozszerzająco.

Użyty w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ zwrot "właściwego organu" oznacza niewątpliwie polski organ kompetentny do wydania zezwolenia na urządzenie i prowadzenie działalności w zakresie gier losowych i zakładów wzajemnych.

W celu ustalenia wielkości kosztów uzyskania przychodów z tytułu używania nie wprowadzonego do ewidencji środków trwałych samochodu osobowego konieczne jest porównanie faktycznych wydatków ujętych w księgach rachunkowych z kwotą wynikającą z ewidencji przebiegu pojazdu. Jeżeli są one wyższe od sumy wynikającej z ewidencji, to nadwyżka nie podlega uwzględnieniu jako koszt przychodów. Jeżeli faktyczne

1. W stosunku do osób będących obywatelami polskimi, zamieszkałych i zameldowanych w Polsce, mimo formalnego pobytu za granicą, nie ma zastosowania art. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. 2. Skoro niezałatwienie sprawy w terminie określonym w art. 35 Kpa nastąpiło z przyczyn niezależnych od organu podatkowego a wręcz zawinionych

1. Jeżeli odprawę emerytalną może otrzymać tylko pracownik, to wypłacenie jej emerytowi lub renciście nie może skutkować zastosowania opodatkowania w formie ryczałtu, uregulowanego w art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./. 2. Przychody wymienione art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - a

W przypadku używania przez podatnika samochodu osobowego, który nie stanowi składnika jego majątku przepis art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy z dnia 11 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ przesądza o tym, że jedynymi kosztami, jakie mogą z tego tytułu być uznane za koszty uzyskania przychodu są wydatki - z zastrzeżeniem pkt 30 - nie przekraczające kwoty

Przepisy art. 15 ust. 5 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ i wydanego na jego podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 1992 r. w sprawie składników majątkowych uznawanych za środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, zasad i stawek ich amortyzacji oraz trybu i terminów aktualizacji wyceny środków trwałych

Przepis art. 15 ust. 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ dopuszcza zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych w poprzednim roku podatkowym, jednakże pod warunkiem, że ich zarachowanie w tamtym poprzedzającym roku, nie było możliwe.

Ustawodawca polski nie uważa za koszt uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób fizycznych wydatków związanych z wartością własnej pracy podatnika, jego małżonka i małoletnich dzieci /art. 23 ust. 1 pkt 10 w związku z art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

1. Ponieważ w niektórych sytuacjach otrzymanie rachunku, który mógłby być podstawą wpisu do księgi, może być utrudnione, ustawodawca wyjątkowo dopuszcza dokumentowanie poniesionych wydatków przy ustalaniu podstaw opodatkowania podatkiem dochodowym za pomocą dowodów wewnętrznych. Jednak i w tych sytuacjach zawsze należy pamiętać o tym, że taki sposób dokumentowania poniesionych wydatków jest wyjątkiem

Z treści art. 23 art. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że podatnik rejestruje tylko ilość przejechanych kilometrów, które nie mogą przekraczać przebiegu pojazdu, bowiem stawka za przejazd 1 km jest sztywna i unormowana odrębnymi przepisami. W tej sytuacji żądanie od skarżącego rachunku lub faktury na przebieg

Skoro podatnik uwzględnił w swych księgach podatkowych wszystkie poniesione przez siebie wydatki, a spór toczy się jedynie o to, czy owe wydatki rzeczywiście poniesione przez skarżącego stanowią koszty uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, to bezpodstawnie urząd skarbowy zarzuca nierzetelność owym księgom ze wszystkimi stąd niekorzystnymi dla podatnika

Okoliczność, że bank stał się dłużnikiem niewypłacalnym i ogłosił upadłość wyczerpuje dyspozycję art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Dopiero od dnia 1 stycznia 1994 r., otrzymane przez prowadzących apteki refundacje za leki dla uprawnionych są przychodem w podatku dochodowym od osób fizycznych w momencie ich otrzymania z budżetu państwa, jako dopłaty o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./.

Rekompensaty otrzymane przez kandydatów do spółdzielni mieszkaniowych na podstawie art. 7 ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991 1995 oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 103 poz. 446/ są wolne od podatku dochodowego jako odszkodowania otrzymane na podstawie ustawy /art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia

Brak pouczenia przez notariusza sporządzającego umowę sprzedaży lokalu o obowiązkach i uprawnieniach podatkowych z tytułu podatku dochodowego powoduje, iż organy podatkowe winny umniejszyć podstawę opodatkowania o wydatki poniesione na remont budynku.

Okres jednego roku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./, odnosi się do nabycia np. lokalu mieszkalnego, nie uzależniając tym samym zwolnienia od podatku dochodowego kwoty /lub jej części/ uzyskanej ze sprzedaży m.in. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, od faktu wydatkowania jej

1. Za koszt uzyskania przychodu nie można uznać kosztów ustanowienia hipoteki na majątku dłużnika poniesionych przez wierzyciela /podatnika podatku dochodowego od osób prawnych/, jeżeli przedmiotem działania podatnika nie jest udzielanie pożyczek. 2. Działalność /w tym reklama/ nosi znamiona publicznej, gdy jest powszechna, ogólna, nieprywatna. O publicznym charakterze działania można mówić wtedy,

Brak oświadczeń pracowników spółki z ograniczoną odpowiedzialnością o używaniu samochodów prywatnych do celów służbowych powoduje nieuznanie tych wydatków za koszty uzyskania przychodu. Ustne oświadczenia pracowników nie mogą mieć w tym wypadku mocy dowodu księgowego.

Jeżeli pracownik podawał w swym oświadczeniu fałszywe dane o pojeździe bądź nie wykazał, że może władać pojazdem, to wówczas, w świetle art. 15 ust. 2 pkt 14 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. nr 21 poz. 86 ze zm./, wypłacone przez pracodawcę ryczałty nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu.