Za 'transport międzynarodowy' w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. g) Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania uważa się zarobkowy przewóz osób i ładunków realizowany statkiem morskim między portami różnych państw, z wyłączeniem transportu odbywającego się wyłącznie między miejscami położonymi w jednym państwie.

Praca wykonywana na statku typu FPSO, pełniącego funkcje związane z wydobyciem, oczyszczaniem, przechowywaniem i przeładunkiem ropy naftowej i gazu, nie kwalifikuje się jako praca w "transporcie międzynarodowym" w rozumieniu Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii, nie dając tym samym podstaw do ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie

Dla uznania sprzedaży nieruchomości za działalność gospodarczą istotne są ogólne cechy prowadzenia działalności, takie jak zorganizowanie i ciągłość działań skoncentrowanych na osiąganiu zysku, a nie jedynie subiektywny zamiar i sposób ich wykonania przez podatnika. Nieprawidłowe lub niekompletne dokumentowanie przez podatnika wydatków inwestycyjnych uzasadnia odmowę ich uznania za koszty uzyskania

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, wydatki poniesione na wypłatę wynagrodzenia dla klientów w zamian za rezygnację z realizacji umów, które nie przyczyniają się do powstania, zachowania lub zwiększenia przyszłych przychodów, ani nie zabezpieczają źródła tych przychodów, nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie spełniają kryterium celowości wydatku nakierowanego na osiągnięcie

Zwolnienie od podatku od nieruchomości przewidziane w art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych dotyczy nie tylko infrastruktury portowej morskiej, lecz również infrastruktury rzecznej oraz budowli infrastruktury zapewniającej dostęp do portów i przystani morskich i rzecznych.

W sytuacji, gdy wyrok sądu administracyjnego uchyla wcześniejsze postanowienie organu podatkowego i wskazuje na konieczność ponownego rozpatrzenia sprawy, organ podatkowy jest zobowiązany do wykonania tego wyroku oraz do wyjaśnienia konkretnych okoliczności, które uzasadniałyby ewentualne przedłużenie terminu zwrotu nadwyżki podatku od towarów i usług.

Jeżeli dane wydatki zostały faktycznie poniesione w ramach działalności gospodarczej podatnika i nie ma dowodów na to, że transakcje były pozorne, a jedynym zarzutem jest osiągnięcie korzyści podatkowej poprzez optymalizację podatkową, to w świetle brzmienia art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych takie wydatki kwalifikują się jako koszty uzyskania przychodu.

Doręczenie podatnikowi zawiadomienia o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego przed upływem tego terminu jest wystarczające do skutecznego zawieszenia przedawnienia zobowiązania na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej, nawet jeżeli postępowanie karne skarbowe zostanie później umorzone z przyczyn formalnych, a sposób zakończenia postępowania nie wpływa na ocenę

Wydatki poniesione przez podatnika w ramach działań optymalizacji podatkowej mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów, jeżeli są rzeczywiście powiązane z prowadzoną działalnością operacyjną i mają realny wpływ na uzyskanie przychodów, zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Zasada skuteczności oraz lojalnej współpracy zawarta w art. 4 ust. 3 TUE stoi na przeszkodzie, aby przepisy krajowe ograniczały oprocentowanie nadpłaty podatku należnego podatnikowi do określonej daty publikacji wyroku Trybunału Sprawiedliwości UE, który stwierdza sprzeczność rozpatrywanego opodatkowania z prawem Unii.

Odsetki od kredytu zaciągniętego na zakup akcji, które służą zwiększeniu przychodów z różnych źródeł działalności, mogą być alokowane proporcjonalnie jako koszty pośrednie do przychodów w ramach obu źródeł, zarówno z zysków kapitałowych, jak i innych źródeł przychodów, zgodnie z celami nabycia akcji spółki zależnej i zasadami wynikającymi z art. 15 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych

W sytuacji, gdy deklaracja podatkowa zawiera błędy wynikające z niewłaściwego zrozumienia obowiązujących przepisów podatkowych przez podatnika, nie ma ona charakteru oświadczenia woli podlegającego uchyleniu z powodu błędu, a roszczenia dotyczące nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych mogą ulec przedawnieniu, skutkując odmową wszczęcia postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, podatnikiem podatku od nieruchomości jest dzierżawca nieruchomości państwowej zarządzanej przez lasy państwowe, gdyż faktyczne posiadanie nieruchomości na podstawie umowy dzierżawy czyni go podmiotem obowiązanym do zapłaty podatku.

W celu zakwalifikowania nieruchomości będącej własnością przedsiębiorcy jako związanej z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych (u.p.o.l.), konieczne jest ustalenie, czy nieruchomość ta jest faktycznie lub potencjalnie wykorzystywana w działalności gospodarczej tego podmiotu, nie zaś sam fakt posiadania nieruchomości. Zły stan

art. 43 ust. 17a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., poz. 1054 ze zm.), dalej ustawa o VAT stanowi wadliwą implementację do krajowego systemu prawnego art. 132 ust. 1 lit. i dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L Nr 347 ze zm.) dalej dyrektywa Rady 2006/112/WE, gdyż ogranicza

Stosowanie najwyższej stawki podatku od nieruchomości z art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b) u.p.o.l. w odniesieniu do budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej ma charakter wyjątkowy i odnosi się wyłącznie do sytuacji, gdy lokale są rzeczywiście wykorzystywane (zajęte) na działalność gospodarczą Nie mogą być one uznawane za zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej

Dla uznania, że grunty, budynki lub budowle są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., niezbędne jest wykazanie ich faktycznego lub potencjalnego wykorzystania w działalności gospodarczej podatnika.

W kontekście związania gruntu z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie wystarczy sam fakt jego posiadania przez podmiot gospodarczy; istotne jest, aby grunt ten był faktycznie wykorzystywany lub przewidziany do wykorzystania w ramach takiej działalności, które to kryteria należy ocenić z uwzględnieniem indywidualnych okoliczności

Prowadzenie w posiadanych przez przedsiębiorcę budynkach remontów lub adaptacji dla celów przyszłej działalności gospodarczej stanowi jeden z wyznaczników tejże działalności.

W sytuacji, gdy aktualny adres działalności spółki nie zgadza się z adresem siedziby ujawnionym w KRS, a spółka nie zapewnia możliwości doręczenia korespondencji, doręczenie pism podatkowych osobie fizycznej upoważnionej do reprezentowania spółki jest zgodne z przepisami, na podstawie art. 151a § 1 Ordynacji podatkowej.