Wytworzenie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w postaci programu komputerowego w ramach własnej działalności badawczo-rozwojowej uprawnia twórcę tego programu do zastosowania do dochodu z odpłatnego zbycia tego prawa preferencyjnej stawki opodatkowania, o której mowa w art. 30ca ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.)

W przypadku stwierdzenia uczestnictwa podatnika w łańcuchu transakcji kwalifikowanych jako oszustwo podatkowe, kluczowe jest ustalenie, czy podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o tym, że jego transakcje były wykorzystywane do celów tego oszustwa. Wiedza lub możliwość wiedzy o udziale w oszustwie podatkowym wyklucza prawną możliwość odliczenia przez podatnika podatku naliczonego na podstawie

Wygaśnięcie zobowiązania pierwotnego dłużnika zwalnia z odpowiedzialności osobę trzecią. W takiej sytuacji nie można orzekać w przedmiocie odpowiedzialności osoby trzeciej niezależnie od tego, w jakim stadium znajduje się postępowanie. Akcesoryjny i solidarny charakter odpowiedzialności osób trzecich za zobowiązania podatkowe stanowi przesłankę do sformułowania wymogu wydania decyzji w przedmiocie

Bezprzedmiotowość postępowania, o której mowa w art. 208 § 1 O.p. zachodzi, gdy zakres rozstrzygnięcia, które może być wydane w tym postępowaniu, stanowi część przedmiotu innego postępowania, które zostało wszczęte później. W takiej sytuacji brak umorzenia postępowania prowadzonego w węższym zakresie mógłby doprowadzić do sytuacji, w której decyzja kończąca to postępowanie w sposób merytoryczny zawierałaby

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje, że prawo do odliczenia podatnikowi przysługuje tylko ,,w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych". Tym samym, aby można było przyznać podatnikowi prawo do odliczenia naliczonego VAT i określić zakres tego prawa należy ustalić istnienie bezpośredniego i ścisłego związku między konkretną transakcją powodującą

W sytuacji, gdy działalność spółki ma charakter fikcyjny, a dokumentowane przez faktury VAT transakcje nie odzwierciedlają rzeczywistej działalności gospodarczej, wspólnicy tej spółki nie mają prawa do odliczenia podatku naliczonego z tych faktur od podatku należnego, a odpowiedzialność za zobowiązania podatkowe spółki może być kierowana do każdego z byłych wspólników indywidualnie.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego występuje tylko w przypadku, gdy faktura VAT dokumentuje rzeczywiste zdarzenia gospodarcze, a brak wiarygodnych dowodów na potwierdzenie takiego charakteru transakcji uzasadnia odmowę prawa do odliczenia.

Prawo do odliczenia podatku VAT nie istnieje, gdy wystawiona faktura nie odpowiada faktycznemu zdarzeniu gospodarczemu, a należyta staranność podatnika wymaga minimalnej weryfikacji kontrahentów, zwłaszcza w przypadku wzbudzających wątpliwości okoliczności transakcji.

Przesłanką do odliczenia podatku naliczonego jest nie tylko posiadanie faktury VAT, lecz również faktyczne wykonanie czynności określonych w dokumencie, przy czym podatnik odpowiada za weryfikację rzetelności swojego kontrahenta i rzeczywisty przebieg transakcji, co jest zgodne z zasadą należytej staranności i chroni przed ryzykiem włączenia do schematów oszustwa podatkowego.

Dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, konieczne jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: zarówno dostawca, jak i nabywca są podatnikami zidentyfikowanymi dla transakcji wewnątrzwspólnotowych dla potrzeb tego podatku (art. 13 ustawy o VAT) oraz wywóz towarów z terytorium kraju powinien być należycie udokumentowany (art. 42 ustawy o VAT). W przypadku, gdy przesłanki te

Zmiany w przepisach dotyczących podatku dochodowego od osób prawnych nie mogą być wprowadzane w trakcie trwania roku podatkowego, lecz powinny być znane podatnikom z odpowiednim wyprzedzeniem, zgodnie z zasadą pewności prawa oraz zasadą niedziałania prawa wstecz, wynikającymi z art. 2 Konstytucji RP, aby zapewnić podatnikom możliwość kształtowania ich sytuacji prawnej zgodnie z obowiązującymi przepisami

Decyzja Szefa Krajowej Administracji Skarbowej wydawana na podstawie art. 119g § 1 pkt 1 w zw. z art. 119a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), określająca podatnikowi podatku dochodowego od osób fizycznych zobowiązanie podatkowe na ogólnych zasadach, jest decyzją deklaratoryjną w rozumieniu art. 21 § 3 tej ustawy.

Dla skorzystania z preferencyjnej stawki przewidzianej dla dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy obowiązani są prowadzić odrębne ewidencje w sposób umożliwiający prawidłowe i terminowe ustalenie owych dochodów w celu złożenia stosownego zeznania podatkowego.

W podatku dochodowym od osób prawnych za rok podatkowy 2016 nie jest możliwe stosowanie klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania do czynności, które zostały podjęte przed wejściem w życie przepisów wprowadzających tę klauzulę, gdyż narusza to zasadę nieretroakcji prawa wynikającą z demokratycznego państwa prawnego.