W sytuacji, gdy skarżący nie przedstawi do akt sprawy pełnomocnictwa udzielonego pełnomocnikowi w konkretnej sprawie podatkowej, doręczenie decyzji organu podatkowego bezpośrednio skarżącemu, a nie jego pełnomocnikowi, jest zgodne z prawem. Brak przedstawienia pełnomocnictwa do akt danej sprawy sprawia, że nie aktualizują się procesowe uprawnienia pełnomocnika do reprezentowania strony w tej sprawie

Przywrócenie terminu do wykonania czynności procesowej w procedurze administracyjnej jest zależne od kumulatywnego spełnienia czterech przesłanek: uchybienia terminowi, złożenia przez zainteresowanego wniosku o przywrócenie terminu w ciągu siedmiu dni od ustania przyczyny uchybienia, uprawdopodobnienia przez osobę zainteresowaną braku swojej winy oraz dopełnienia wraz z wnioskiem tej czynności, dla

Organy podatkowe oraz sądy administracyjne są związane przepisami prawa w zakresie dokonywania doręczeń oraz obowiązane są do uwzględnienia oceny prawnej i wykładni prawnego zakresu tych czynności określonych w orzeczeniach sądów wyższych instancji, w tym Naczelnego Sądu Administracyjnego, co ma bezpośredni wpływ na ocenę przerwania lub zawieszenia biegu terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych

W sprawach dotyczących umorzenia zaległości podatkowych w podatku od spadków i darowizn, istotne jest prawidłowe zastosowanie i interpretacja art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej w kontekście ważnego interesu podatnika oraz interesu publicznego, a także należyte uwzględnienie decyzji organów samorządowych dotyczących zgodności na umorzenie w kontekście ich wpływu na interes publiczny.

Przywrócenie terminu do wniesienia odwołania w postępowaniu administracyjnym jest możliwe tylko wtedy, gdy strona uprawdopodobni, że uchybienie temu terminowi nastąpiło bez jej winy, w sytuacji gdy równocześnie spełnione są wszystkie wymagane przepisami przesłanki, w tym złożenie wniosku o przywrócenie terminu w ciągu 7 dni od dnia ustania przyczyny uchybienia i dopełnienie czynności, dla której był

Odmowa wydania opinii o stosowaniu preferencji jest prawidłowa już wtedy, gdy organ podatkowy wykaże istnienie tylko uzasadnionych wątpliwości co do tego, że podatnik jest rzeczywistym właścicielem należności, bez konieczności definitywnego, stanowczego rekonstruowania prawdy materialnej w tym zakresie na takich zasadach, jak to się dzieje ściśle w postępowaniu podatkowym.

W przypadku sprzedaży produktów gastronomicznych nie jest możliwe automatyczne zastosowanie stawki VAT tylko na podstawie klasyfikacji produktu według PKWiU, lecz kluczowa jest ocena charakteru czynności z punktu widzenia przeciętnego konsumenta i towarzyszących jej usług wspomagających, decydujących o kwalifikacji sprzedaży jako dostawa towarów lub świadczenie usług. Naruszenie zasady neutralności

W przypadku, w którym w trakcie prowadzonego postępowania o wydanie interpretacji indywidualnej, podatkowy organ interpretacyjny stwierdzi, że w zakresie określonych elementów stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionych we wniosku o wydanie interpretacji, istnieje uzasadnione przypuszczenie, że mogą być one przedmiotem decyzji wydanej z zastosowaniem art. 119a o.p. organ ten, na podstawie

Płatnik ubiegający się o opinię dotyczącą stosowania preferencji w zakresie zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych należności, zgodnie z art. 26b ust. 1 u.p.d.o.p., ma obowiązek wykazania spełnienia przesłanek określonych w przepisach prawa podatkowego, a rola organu podatkowego w ramach uproszczonego postępowania ogranicza się przede wszystkim do weryfikacji materiału

Wykładnia art. 67a § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej, wskazuje na konieczność indywidualnej i szczegółowej oceny ważnego interesu podatnika oraz interesu publicznego przy aplikowaniu ulg w spłacie zobowiązań podatkowych, przy czym spełnienie jednej z wskazanych przesłanek upoważnia organ podatkowy do rozważenia przyznania takiej ulgi. Interpretacja danego przepisu musi uwzględniać nie tylko sytuacje nadzwyczajne

Sam fakt posiadania nieruchomości przez osobę prowadzącą działalność gospodarczą nie jest wystarczającym warunkiem do uznania tej nieruchomości za związaną z prowadzeniem działalności gospodarczej. Za związaną z działalnością gospodarczą można uznać nieruchomość, która jest w posiadaniu przedsiębiorcy i jednocześnie wchodzi w skład prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa, jest przedmiotem działalności

Związek nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych jest oceniany szerzej niż samo zajęcie gruntu do tej działalności, obejmując również nieruchomości stanowiące własność podatnika, które są w posiadaniu przedsiębiorcy i wchodzą w skład jego przedsiębiorstwa, bez względu na to, czy są faktycznie wykorzystywane do prowadzenia

W ocenie związku nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej, konieczne jest uwzględnienie statusu podatnika oraz charakteru jego działalności, a nie tylko fakt posiadania nieruchomości. Nieruchomość może być związana z działalnością gospodarczą, nawet jeśli nie jest faktycznie wykorzystywana w tej działalności, pod warunkiem, że jest możliwe jej potencjalne wykorzystanie.

Wyłączenie przedmiotowe z opodatkowania przewidziane w art. 2 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f. obejmuje tylko przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn, czyli uzyskane na podstawie dziedziczenia. Nie rozciąga się zaś na przychody realizowane z tytułu zbycia nieruchomości nabytej na podstawie spadku.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w procesie ustalania przychodu z odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości kluczowe jest właściwe przypisanie wartości danego udziału oraz stosowne przyporządkowanie kosztów nabycia do konkretnego udziału.

Związek gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej należy oceniać na podstawie faktycznego, bądź potencjalnego wykorzystywania nieruchomości w działalności gospodarczej podmiotu, który taką działalność prowadzi, a nie wyłącznie na podstawie ich posiadania przez przedsiębiorcę lub inny podmiot gospodarczy; przy czym do uznania nieruchomości za związane z działalnością gospodarczą

Artykuł 78 § 5 pkt 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, ograniczający prawo do oprocentowania nadpłaty podatku do okresu 30 dni od dnia publikacji wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jest niezgodny z zasadą skuteczności i lojalnej współpracy zawartą w art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, jeżeli uniemożliwia to podatnikowi niebędącemu stroną postępowania przed TSUE skuteczne dochodzenie

Naruszenie zasad prawa Unii Europejskiej przez krajowy przepis prawa podatkowego dotyczący ograniczenia okresu oprocentowania nadpłaty podatku wynikającego z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej uniemożliwiające pełne dochodzenie roszczeń, wymaga pominięcia krajowego przepisu na rzecz pierwszeństwa zasady wynikającej z prawa Unii.