Podatnik nie ponosi odpowiedzialności za zobowiązanie podatkowe do wysokości kwoty, której nie pobrał płatnik, ale dotyczy to jedynie należności ze stosunku pracy, z działalności osobistej i praw majątkowych.

Przedsiębiorca nie prowadzi formalnie działalności w zakresie usług finansowych, ale faktycznie udziela pożyczek z majątku przedsiębiorstwa innym podmiotom. W takim przypadku możliwe jest ustalenie, że udziela ich w ramach działalności gospodarczej i w konsekwencji pożyczki te podlegają podatkowi VAT, a nie PCC.

Spółka, która poniosła niezbędne wydatki związane z produkcją towaru, ma prawo odliczyć je od przychodu, nawet jeśli zajmuje się głównie jego dystrybucją i sprzedażą.

Zgodnie z unormowaniem wynikającym z art. 15c ust. 1 w zw. z art. 15c ust. 14 pkt 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowych od osób prawnych (tekst jednolity Dz. U. z 2020 r., poz. 1406 ze zm.) wysokość limitu kosztów finansowania dłużnego, powyżej którego podlegają one wyłączeniu z kosztów podatkowych powinna być kalkulowana jako suma dwóch składników: kwoty 3.000.000 zł oraz równowartości