1. Kierując się wykładnią językową i systemową art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ za koszt poniesiony należy uznać: 1/ koszt faktycznie zrealizowany w znaczeniu kasowym /rozchód pieniężny/ oraz 2/ każdy faktycznie dokonany odpis niebędący wydatkiem, powodujący zmianę w strukturze aktywów lub pasywów osoby prawnej,

Odpowiedzią na zarzuty strony nie mogą być przy tym formalnie poprawne wywody dotyczące przepisów prawa materialnego oraz Ordynacji podatkowej. Wskazać jednocześnie należy, iż znaczenie procesowe uzasadnienia uwidacznia się w tym, że ma ono dać rękojmię, iż sąd dołożył należytej staranności przy podejmowaniu rozstrzygnięcia oraz ma umożliwić sądowi wyższej instancji ocenę, czy przesłanki, na których

1) Przez możliwość istotnego wpływania na wynik sprawy należy rozumieć prawdopodobieństwo oddziaływania naruszeń prawa procesowego na treść decyzji lub postanowienia, a więc ukształtowanie w nich stosunku administracyjnego, materialnego i procesowego. Sąd, uchylając z tych powodów decyzję lub postanowienie musi wykazać, że gdyby nie było stwierdzonego w postępowaniu sądowym naruszenia przepisów postępowania

Za zgodne z prawem należy uznać zakwalifikowanie rozdzielni elektroenergetycznej do kategorii budowli /art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane - Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./.

Nałożenie na organ obowiązku uzupełnienia operatu szacunkowego, o dane na podstawie których możliwe będzie ustalenie prawidłowej podstawy opodatkowania przez ustalenie wartości budowli na dzień 1 stycznia 2002 r. jest nieuprawnione w świetle art. 4 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 2002 nr 9 poz. 84 ze zm./.

1) W postępowaniu przed sądami administracyjnymi zastosowanie mają przepisy ustawy z 30 sierpnia 2002 r Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi a nie Ordynacja podatkowa Już tylko z tej przyczyny zarzuty dotyczące naruszenia przepisów ostatnio wymienionej ustawy nie mogą stanowić podstawy skargi kasacyjnej. 2) Ulga podatkowa nie może bowiem wspierać tzw. samowoli budowlanej która podlega

Adresatami zawartych w art. 26 ust 1 pkt 8, ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, w brzmieniu obowiązującym w 1997 r., dotyczących tzw. ulgi podatkowej na wynajem, norm mogą być wyłącznie osoby objęte ich hipotezami. Nie mogą być nimi podmioty realizujące stany faktyczne opisane np. w art. 27a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy

Umorzoną po upływie dziesięcioletniego okresu służby w Policji pomoc finansową należało zakwalifikować jako przychód podatnika podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych za rok 2003, a więc wtedy kiedy udzielona wcześniej pomoc została umorzona. Umorzona w ten sposób pomoc stała się zatem przychodem, o którym mowa w art. 12 ust 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 o podatku dochodowym