Zgodnie z art. 8 ust. 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn /t.j. Dz.U. 1997 nr 16 poz. 89/ organ podatkowy zasięga opinii więcej niż jednego biegłego, jeśli potrzebne są informacje dotyczące różnych rzeczy.

Prawidłowe jest oparcie podstawy kasacyjnej o art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./, jeżeli zarzut naruszenia tego przepisu jest powiązany ze wskazanymi enumeratywnie w podstawie kasacyjnej przepisami postępowania podatkowego, przy czym powiązanie to wynika zarówno z treści podstawy, jak

Przepisy prawa podatkowego nie obligują organów podatkowych do zamieszczania w uzasadnieniu decyzji innych szczególnych elementów poza wskazanymi w art. 210 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.

Dla skutecznego wyłączenia zysku od podziału między wspólników spółki nie jest wystarczające ogólne umowne upoważnienie zgromadzenia wspólników do rozporządzania zyskiem. Konieczne jest natomiast wyraźne przekazanie takiej kompetencji i wskazanie w treści umowy spółki, że wyłączenie zysku może nastąpić każdorazowo w drodze uchwały zgromadzenia wspólników.

Na umotywowany wniosek zwrot podatku bez ograniczenia wysokości przysługuje nie tylko podatnikowi prowadzącemu działalność, o jakiej mowa w tym przepisie, ale również podatnikowi prowadzącemu działalność innego rodzaju, która charakteryzuje się tym, iż na wielkość przychodów (obrotów z niej uzyskiwanych), a tym samym wielkość powstałego podatku należnego, wpływa sezonowość produkcji rolnej, w tym również

Zważywszy, że art. 162 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ jest przepisem prawa procesowego, a nie przepisem prawa materialnego, nie może on stanowić podstawy skargi kasacyjnej, o której mowa w art. 174 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./. Zarzut naruszenia przepisów

Organy podatkowe w świetle zebranego materiału dowodowego miały prawo rozstrzygające znaczenie przypisać świadectwu homologacji, że mimo innego wpisu w dowodzie rejestracyjnym zakupiony samochód był samochodem osobowym.

Nie stanowi podstawy kasacyjnej określonej w art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270/ zarzut naruszenia przez sąd administracyjny art. 122 i art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ poprzez niewłaściwe wyjaśnienie okoliczności faktycznych związanych z kwestionowanymi

1. Zarzuty kasacyjne mogą dotyczyć uchybień procesowych powstałych w toku postępowania sądowoadministracyjnego i odnosić się do przepisów normujących to postępowanie. Tymczasem w skardze kasacyjnej zarzuca się naruszenie przez Sąd przepisów Ordynacji podatkowej, które wprost nie mają zastosowania w postępowaniu sądowym. 2. Ponadto, nowe brzmienie przepisów art. 21 § 3, art. 53 i art. 96 Ordynacji podatkowej

W obliczu zmienionych ustaleń faktycznych, które nie wpłynęły na ostateczny wynik sprawy obowiązkiem organu rozpoznającego sprawę jest dokładne wskazanie z jakich dowodów powyższe ustalenia faktyczne pochodzą i dlaczego nie wpłynęły one na ostateczny wynik sprawy.

Uzyskiwanie dochodu w ramach źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza - art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ - ma charakter obiektywny w tym znaczeniu, że wymóg zgłoszenia jej do ewidencji działalności gospodarczej /art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej

Sąd administracyjny, sprawując kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem /art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych - Dz.U. nr 153 poz. 1269/, nie dokonuje własnych ustaleń faktycznych, gdyż nie przeprowadza postępowania dowodowego /poza szczególnym przypadkiem przewidzianym w art. 106 par. 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r