Zgodnie z normą wynikającą z przepisu art. 12 ust 1 pkt. 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ przychodem jest wartość nieodpłatnych świadczeń. Aby zatem zgodnie z tą normą jakieś świadczenie zakwalifikować jako przychód, należy wykazać jego nieodpłatność. I nie wystarcza tu samo wskazywanie na istnienie powiązań gospodarczych i

Przepisy dotyczące ulg podatkowych muszą być interpretowane ściśle, a wszelkie odliczenia należycie udokumentowane. Ciężar dowodu w tym przypadku spoczywa zawsze na podatniku.

1. Aby uznać jakiś wydatek za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione dwa warunki: celem powinno być osiągnięcie przychodów i wydatek nie może znajdować się na liście zawartej w art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, stanowiącej katalog wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów.

Za koszty uzyskania przychodu ze sprzedaży akcji otrzymanych w drodze darowizny mogą być uznane jedynie wydatki poniesione przez podatnika przy umowie sprzedaży.

1. Poprzez podejmowane w kolejnych latach przez Zgromadzenie Wspólników Spółki uchwały o przeznaczeniu - wbrew przepisom kodeksu handlowego i postanowieniom umowy spółki - wypracowanego w roku poprzednim zysku w całości na bieżące finansowanie działalności produkcyjnej Spółki, wspólnicy w istocie udzielali Spółce nieoprocentowanego kredytu z przypadających im do podziału kwot zysku. Dzięki takiemu

Podstawą prawną kwalifikowania wydatku na wytworzenie przyłącza kablowego do zasilania zakładu w energię elektryczną powinien być przepis art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./; sporny wydatek jest w rozumieniu tego przepisu kosztem uzyskania przychodów.

Wydatki faktycznie poczynione /art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, a jedynie wadliwie czy też w sposób niepełny udokumentowane, nie mogą być tylko z tego powodu w całości pominięte przy określaniu podstawy opodatkowania, jeśli mogą być one udowodnione innymi środkami dowodowymi zasługującym na wiarę, chyba że przepis

Skoro spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów 1992 r. nie pokrytą w tym roku odszkodowaniem z ubezpieczenia część strat w środkach obrotowych, a następnie w 1994 r. uzyskała odszkodowanie pokrywające tę część strat, to obowiązkiem spółki było dokonanie korekty zeznania podatkowego za 1992 r. przez odpowiednie zmniejszenie kosztów uzyskania przychodów /o tę część strat zaliczonych do kosztów

Pojęcie "w celu osiągnięcia przychodów" oznacza bezpośredni związek pomiędzy kosztem a przychodem /bez danego kosztu nie byłoby przychodu/, przy czym ciężar dowodu co do wykazania istnienia związku przyczynowego między konkretnym wydatkiem a uzyskanym przychodem obciąża podatnika.

Suma zaliczek w rozumieniu art. 44 ust. 3 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ stanowi więc sumę podatków należnych za poszczególne miesiące, obliczonych według zasad wynikających z artykułów 26, 26a i 27 tej ustawy. Okoliczność, że podatnik w okresie od stycznia do października dokonał nadpłaty zaliczek na podatek dochodowy nie

Brak związku dokonanego zakupu z przychodami uzyskiwanymi przez spółkę przesądzał o braku podstaw do zaliczenia poniesionego wydatku do kosztu uzyskania przychodów, również w formie odpisów amortyzacyjnych. Z tego też względu podatek naliczony przy zakupie nie obniżał podatku należnego, na podstawie art. 25 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym

Zgodnie z dyrektywą zawartą w art. 2 Konstytucji RP /Dz.U. nr 78 poz. 483/ oraz wynikającymi z niej zasadami wyrażonymi w art. 120 i art. 121 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, wykluczone jest podanie w informacji, o której mowa w par. 4 art. 14 tej Ordynacji, interpretacji sprzecznej z zakazem ustanowionym w par. 6 art. 14.

Zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji /Dz.U. nr 30 poz. 179 ze zm./ policjanta łączy z Policją stosunek służbowy, który powstaje w drodze mianowania. Od 1 stycznia 1992 r. stosunek służbowy policjanta należy zatem uznać za źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz

1. Nie ma uzasadnionych prawnie podstaw do przyjęcia, że warunkiem uznania za koszt uzyskania przychodu wydatków ponoszonych na rzecz pracowników z tytułu używania przez nich samochodów na użytek podatnika w celu podróży służbowej jest to, by pracownik był właścicielem samochodu i osobiście nim kierował. 2. Ubranie może być uznane za mające znaczenie dla działalności jednostki i jej reprezentacji lub

Nie znajduje logicznego, racjonalnego, w tym zwłaszcza ekonomicznego uzasadnienia zaciąganie pożyczek znacznych kwot na warunkach rażąco gorszych od istniejących w obrocie bankowym albo dokonywanie zakupu obligacji czy akcji nie będących w obrocie publicznym za niewielką kwotę, a następnie ich sprzedaż w tym samym dniu /lub w niewielkim odstępie czasu/ po cenie kilkasetkrotnie wyższej od ceny zakupu

W przypadku wyrażenia zgody przez przełożonego na zamieszkiwanie prokuratora w miejscowości nie będącej siedzibą jednostki organizacyjnej prokuratury pracownikowi przysługuje odpowiedni zwrot kosztów przejazdu z miejsca zamieszkania do miejsca pracy. Jeżeli więc prokurator poniesie za zatrudniającą go jednostkę wydatki związane z dojazdem do pracy, które to wydatki zostaną mu następnie zwrócone przez

Struktura art. 26 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wskazuje również na to, że "własność" lub "współwłasność" musi istnieć w roku podatkowym, w którym podatnik ponosi wydatki na cel, o którym mowa w tym przepisie.

Z punktu widzenia prawa podatkowego o możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków, o których mowa w art. 23 ust. 1 pkt 46 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, decyduje nie tylko to, że podatnik je poniósł, ale także to, czy wydatki te zostały przez podatnika udokumentowane zgodnie z wymaganiami obowiązujących przepisów

Nie każdy poniesiony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu. Z uregulowania zawartego w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wynika, że kosztem uzyskania przychodów mającym wpływ na wynik działalności gospodarczej jest tylko taki koszt, który został poniesiony w celu osiągnięcia przychodów.

Dla uzyskania ulgi podatkowej przewidzianej w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, konieczne jest, by koszty uzyskane ze sprzedaży spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego zostały w okresie jednego roku od sprzedaży tego prawa wydatkowane na nabycie domku jednorodzinnego. Nie jest

Są takie sytuacje i zdarzenia gospodarcze, które z ekonomicznego punktu widzenia bardziej preferują rezygnację z zawarcia przyrzeczonej umowy i utratę wadium niż podejmowanie ekonomicznie nietrafnych i przynoszących straty decyzji gospodarczych w prowadzeniu przedsiębiorstwa.

Skoro zatem, jak wynika z przepisu art. 12 ust. 4 pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /t.j. Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, przychód otrzymany na utworzenie lub powiększenie kapitału zakładowego nie zalicza się do przychodów, bowiem jego celem jest zapewnienie zgromadzenia środków niezbędnych dla funkcjonowania podatnika, nie można zaliczyć do kosztów uzyskania

Posługując się wykładnią dynamiczną przy interpretacji pojęcia "remontu" w odniesieniu do charakteru robót wykonanych przez stronę skarżącą należy brać pod uwagę zmieniającą się rzeczywistość gospodarczą i postęp techniczny, mające duży wpływ na sposób i środki realizowania robót tym pojęciem objętych.

Kwota stanowiąca zwrot kosztów przeniesienia pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę do pracy na stałe do innej miejscowości oraz kwota rekompensująca pracownikowi koszty wynajmu lokalu mieszkalnego w związku z takim przeniesieniem nie są wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych.