Zaksięgowanie przez spółkę - zgodnie z przepisami o rachunkowości - obniżki wartości materiałów w straty nadzwyczajne nie stanowi kosztu uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

1. W przypadku, gdy podatnik dokonuje nakładów przez wybudowanie budynku na gruncie Skarbu Państwa, a następnie otrzymuje ten grunt w użytkowanie wieczyste, 5-letni termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, biegnie od daty oddania podatnikowi gruntu w użytkowanie wieczyste i przeniesienia na

1. Wspólnicy skarżącego w spółce cywilnej nie byli stronami postępowania podatkowego prowadzonego w trybie art. 168 par. 2 Kpa i art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wobec skarżących, a to z tej przyczyny, że podatkowe prawo materialne nie dawało podstaw do zgłoszenia roszczeń wspólnikom w toku tego postępowania. 2.

Nietrafny jest pogląd zawarty w zaskarżonej decyzji, iż warunkiem koniecznym dla uznania odpisu na Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych za koszt uzyskania przychodów jest przekazanie środków na wyodrębniony rachunek bankowy.

Istota poniesionych przez skarżącą w 1992 r. wydatków inwestycyjnych nie polegała na wytworzeniu czy też nabyciu środka trwałego /tj. budynku mieszkalnego, w którym część lokali przeznaczona jest do prowadzenia w nich działalności gospodarczej lub jest przedmiotem najmu/. Rodzaj poniesionych przez skarżącego nakładów dowodzi, że poniosła ona w roku podatkowym wydatki na ulepszenie, modernizację i adaptację

Konstrukcje cywilnoprawne nie mogą być wykorzystywane do uchylania się od obowiązku podatkowego albo do unikania zobowiązań podatkowych.

Warunkiem uznania odpisów na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych za koszt uzyskania przychodów nie jest przekazanie środków pieniężnych odpowiadającym tym odpisom na odrębny rachunek bankowy, przeznaczony na gromadzenie środków funduszu. Wymienienie w art. 16 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym

Bank spółdzielczy udzielający swym udziałowcom kredytów mniej oprocentowanych niż innym kredytobiorcom, co stanowiło dla nich źródło przychodów w rozumieniu art. 17 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./, odpowiada za nie pobrany zryczałtowany podatek w wysokości 20 procent od uzyskanego w ten sposób przychodu /art. 41 ust. 4

Przepis art. 30 ust. 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ pozwala organowi podatkowemu określić wartość niezaewidencjonowanego przychodu w drodze oszacowania. Ograniczenie się do niejasnego zresztą wyliczenia marży handlowej nie może być uznane za określenie wartości niezaewidencjonowanego przychodu w drodze oszacowania.

Skorzystanie przez małżonków z uprawnienia z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wywołuje skutki, które może odwrócić wyłącznie ich rozłączne opodatkowanie w drodze decyzji wydanej w trybie art. 45 ust. 6 tej ustawy i to tylko z tej przyczyny, iż nie spełniali oni przepisanych warunków do łącznego opodatkowania. Konsekwencją

Skoro skarżący zarówno w postępowaniu administracyjnym, jak i w skardze podnosili, że syn przeszedł załamanie psychiczne, po którym stał się osobą bezradną i nie umiejącą poradzić sobie z życiem, nie pracował i nie pracuje, nie korzystał z zasiłku dla bezrobotnych ani z pomocy opieki społecznej, to nie sposób organom podatkowym zarzucić, iż traktując wydatek na leczenie syna jako realizację obowiązku

1. Przewidziana w art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ możliwość odroczenia terminu czynności przewidzianych w przepisach podatkowych nie może być zrealizowana po upływie tego terminu. 2. Przewidziane w art. 7, art. 8 i art. 9 Kpa obowiązki organu podatkowego informowania, wyjaśniania i czuwania w interesie strony, jak również

Pomijając istotną okoliczność, że nie uwzględnienie kredytów pobranych przez podatnika przy ustalaniu wielkości środków finansowych, którymi dysponował w 1994 r. nie znajdowało żadnego uzasadnienia /kredyt nie był przychodem podobnie jak wynagrodzenie żony/, to dla zaistnienia przesłanki pominięcia księgi podatkowej za dowód wykazać należało na podstawie danych wynikających z tej księgi, że dochód

1. Prawo podatkowe ze swojej istoty jako może najbardziej ingerencyjne w całym systemie prawa administracyjnego zakłada nierówność podmiotów, co uwidacznia się we władztwie podmiotów prawa publicznego. Powyższa zasada ma na celu zagwarantowanie skutecznej ochrony prawnej podatnikom. 2. Przez analogię nie można tworzyć nowych podatkowoprawnych stanów faktycznych podlegających opodatkowaniu, gdyż jest

Wydane na podstawie rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 października 1934 r. - Prawo o postępowaniu układowym /Dz.U. nr 93 poz. 836 ze zm./ prawomocne postanowienie sądu zatwierdzające układ przesądza o tym, że kwoty związane z tym układem odnoszą się do działalności gospodarczej stron układu, zaś wynikłe z układu nowe zobowiązanie stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu

Wkład wniesiony do spółdzielni mieszkaniowej przez podatnika przed 1 stycznia 1992 r. nie mógł i nie może być odliczony od dochodu przy wymiarze podatku dochodowego od osób fizycznych. Dotyczy to także sytuacji, gdy środki na ten wkład podatnik uzyskał w formie pożyczki z zakładowego funduszu pracy, którą spłacał po wspomnianej dacie.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. "a" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ wiąże skutek prawny w postaci zwolnienia określonego przychodu od podatku dochodowego od osób fizycznych nie z faktem zawarcia umowy, a jedynie z terminem wydatkowania środków określonych w umowie.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 5 lit. "c" ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1994 r., podstawę obliczenia podatku stanowi dochód po odliczeniu kwot wydatków poniesionych w roku podatkowym na cele mieszkaniowe podatnika przeznaczonych na wkład budowlany lub mieszkaniowy do spółdzielni mieszkaniowej wniesiony

Posiadanie i użytkowanie garażu przez 30-letni okres, a następnie jego sprzedaż po roku od chwili przeniesienia przez gminę na właścicieli odrębnej własności garażu i oddania w wieczyste użytkowanie części gruntu pod garażem oznacza, iż opodatkowaniu podlegać będzie tylko dochód uzyskany ze sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu, związanego z garażem, a nie dochód osiągnięty ze sprzedaży prawa

1. Możliwość skorzystania z przywileju określonego w art. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm. ograniczony obowiązek podatkowy/ uzależniona jest od tego, czy w momencie przybycia do Polski istniał już podmiot gospodarczy, w celu zatrudnienia w którym dana osoba przybyła do Polski /art. 3 ust. 2 cytowanej ustawy/. 2. W wypadku podatnika

Nieruchomość zabudowana budynkami o charakterze użytkowym, zaliczona przez leasingodawcę /par. 2 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 kwietnia 1993 r. w sprawie zaliczania przedmiotów najmu lub dzierżawy rzeczy albo praw majątkowych do składników majątku stron tych umów - Dz.U. nr 28 poz. 129/ do majątku leasingodawcy, który uprawniony był do dokonywania odpisów amortyzacyjnych,

Zgodnie z art. 20 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników /Dz.U. nr 142 poz. 702 ze zm./ numery identyfikacyjne nadane na podstawie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ stają się numerami identyfikacji podatkowej /NIP/. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie.

Dochód i strata stanowią tę samą kategorię matematyczną, której wartość może być dodatnia albo ujemna. Przepis art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./ ma zatem zastosowanie także w wypadku wystąpienia straty.