Zmieni się katalog danych osobowych, jakich pracodawca będzie mógł wymagać od kandydata do pracy i pracownika. Nie będzie już można żądać od zatrudnianych imion rodziców, a takie dane, jak wykształcenie, kwalifikacje zawodowe i przebieg dotychczasowego zatrudnienia, będą podawane przez kandydata do pracy tylko wtedy, gdy wymaga tego rodzaj lub stanowisko pracy, o które się on ubiega.

Dokumenty dotyczące ewidencjonowania czasu pracy obejmują ewidencję czasu pracy pracownika oraz jego wnioski, zgody i inne dokumenty związane z czasem pracy. Rozporządzenie w sprawie dokumentacji pracowniczej, obowiązujące od 1 stycznia 2019 r., zmieniło zasady ewidencjonowania czasu pracy. Nowy sposób ewidencjonowania czasu pracy należy stosować wobec pracowników zatrudnionych w 2019 r. Jednakże w

Przypominamy, że od 1 stycznia 2019 r. obowiązują przepisy nakładające nowy obowiązek informacyjny na pracodawcę. W przypadku rozwiązania bądź wygaśnięcia stosunku pracy musi on poinformować pracownika o okresie przechowywania jego dokumentacji pracowniczej, możliwości jej odbioru oraz jej zniszczeniu w razie nieodebrania. Informację tę pracodawca przekazuje pracownikom, których umowa o pracę została

Akta osobowe pracowników dzielimy od 1 stycznia 2019 r. na cztery części: A, B, C i D. W części A należy przechowywać dokumenty związane z ubieganiem się o zatrudnienie, w części B - dokumenty dotyczące nawiązania stosunku pracy i przebiegu zatrudnienia, a w części C - dokumenty w zakresie ustania stosunku pracy. Natomiast w nowej części D akt osobowych należy składać dokumenty dotyczące ponoszenia

Od 1 stycznia 2019 r. pracodawcy powinni dołączyć do świadectwa pracy zwalnianego pracownika informację o okresie przechowywania jego dokumentacji kadrowej, możliwości jej odbioru oraz ewentualnym jej zniszczeniu w razie nieodebrania dokumentacji. Zgodnie z wyjaśnieniami resortu pracy obowiązek ten dotyczy jednak tylko pracowników, którzy zostali zatrudnieni w 2019 r. i z którymi w tym roku lub później

Obowiązkiem pracodawcy jest założenie i prowadzenie odrębnie dla każdego pracownika akt osobowych, będących częścią dokumentacji pracowniczej. Po zmianach przepisów od 1 stycznia 2019 r. akta osobowe powinny się składać z 4 części: A, B, C i D, a nie - tak jak dotychczas - tylko z 3 części. Jednak nowe zasady prowadzenia akt osobowych stosujemy jedynie do pracowników, którzy zostali zatrudnieni od

Pracodawca ma obowiązek przechowywania dokumentacji pracowniczej przez okres zatrudnienia pracownika, a także po zakończeniu stosunku pracy. Od 1 stycznia 2019 r. okres przechowywania dokumentacji został skrócony do 10 lat. Jednak w niektórych sytuacjach nadal wynosi 50 lat.

Pracodawcy zakwalifikowani do grupy działalności, dla której określono nie wyższą niż trzecia kategorię ryzyka, mogą sami wykonywać zadania służby bhp. Warunkiem jest jednak ukończenie odpowiedniego szkolenia i zatrudnianie nie więcej niż 50 pracowników.

Od 1 stycznia 2019 r. podstawą do ustalenia wysokości potrącenia (obowiązkowego lub dobrowolnego) jest wynagrodzenie po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a także wpłat do PPK dokonywanych przez osoby zatrudnione. Kwota wolna od potrąceń w przypadku osób, które przystąpiły do PPK, również będzie ustalana po odliczeniu składki

Zatrudniony na umowę o pracę na czas określony pracownik objęty ochroną przedemerytalną, któremu wypowiedziano umowę z naruszeniem przepisów, ma prawo żądać przywrócenia do pracy. Tak orzekł Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 11 grudnia 2018 r. (P 133/15). Przepis, który pozwalał w tym przypadku jedynie na żądanie odszkodowania, został uznany za niezgodny z konstytucją.

Wynagrodzenie otrzymywane przez osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych objęte jest ochroną przed potrąceniami. Do tych wynagrodzeń należy odpowiednio stosować przepisy Kodeksu pracy o granicy potrącenia i kwocie wolnej od potrąceń.

Od 1 stycznia 2019 r. pracodawcy, których rodzaj przeważającej działalności został zakwalifikowany do nie wyższej niż trzeciej kategorii ryzyka, mają mniej obowiązków związanych z bezpieczeństwem i higieną pracy. Nie muszą oni bowiem zapewniać szkoleń okresowych bhp pracownikom administracyjno-biurowym.

Z początkiem 2019 r. weszło w życie kilka ważnych zmian dotyczących prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Nie wszystkie z nich są korzystne dla pracodawców. Od 1 stycznia 2019 r. prawo do tworzenia związków zawodowych i wstępowania do nich zyskali zleceniobiorcy i samozatrudnieni. Pracodawcy będą zatem musieli przestrzegać ich uprawnień związkowych.

Pracodawca, u którego działa zakładowa organizacja związkowa, musi uzgadniać z nią regulamin wynagradzania. Jeśli jednak uzgodnienie treści regulaminu nie jest możliwe, pracodawca powinien ustalać warunki płacowe indywidualnie, w umowach o pracę.

Od 1 stycznia 2019 r. pracodawcy muszą prowadzić akta osobowe składające się z czterech części: A, B, C i D. Każda z nich może zostać podzielona na mniejsze części, tak aby można było przechowywać w nich oświadczenia lub dokumenty powiązane ze sobą tematycznie.

Od 1 stycznia 2019 r. możliwość tworzenia związków zawodowych i członkostwo w nich uzyskały osoby świadczące pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, tj. zatrudnieni na podstawie umów zlecenia, o dzieło czy samozatrudnieni. Nowe regulacje powodują, że osoby niebędące pracownikami będą mogły brać udział jako przedstawiciele związków zawodowych w zawieraniu i modyfikacji układów zbiorowych.

Od 1 stycznia 2019 r. pracodawcy są zwolnieni z przeprowadzania okresowych szkoleń bhp dla pracowników administracyjno-biurowych. Natomiast zadania służby bhp mogą wykonywać pracodawcy zatrudniający do 50 pracowników, a nie, jak dotychczas, do 20 pracowników.

W 2019 r. podstawą odpisu na zfśs jest przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w II półroczu 2013 r. wynoszące 3278,14 zł. Odpis podstawowy wynosi 1229,30 zł na pracownika zatrudnionego w normalnych warunkach, co w stosunku do zeszłego roku oznacza wzrost o 43,64 zł.