Art. 209 ust. 1 pkt 25 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 ze zm.) w związku z art. 172 ust. 1 i art. 174 pkt 1 tej ustawy może stanowić podstawę prawną nałożenia kary pieniężnej na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, który zlecił innemu podmiotowi wykorzystanie automatycznych systemów wywołujących dla celów marketingu bezpośredniego usług tego przedsiębiorcy

Art. 209 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne (t.j. Dz. U. z 2014 r., poz. 243 ze zm.), w brzmieniu nadanym przez art. 71 pkt. 11 ustawy z dnia 7 maja 2010 r. o wspieraniu rozwoju usług i sieci telekomunikacyjnych (Dz. U. Nr 106, poz. 675), może stanowić podstawę nałożenia kary pieniężnej na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego, który nie wypełnił obowiązku udzielania informacji

Nieprzeprowadzenie analizy rynku z art. 21 PT nie stoi na przeszkodzie wyznaczeniu rynku właściwego i jego analizie na podstawie art. 22 PT, w postępowaniu uregulowanym w tym przepisie. W konsekwencji zarzut naruszenia art. 21 PT nie może prowadzić do uchylenia decyzji z art. 22 PT, ponieważ analiza rynku telekomunikacyjnego przeprowadzana jest przez Prezesa Urzędu w celu zorientowania się co do sytuacji

1. Jeżeli Prezes UKE określa w umowie między przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi zasady przeprowadzania testów zawężenia marży oraz zawężenia ceny, to testy takie należy przeprowadzać w relacjach handlowych między tymi przedsiębiorcami i na podstawie danych dotyczących tych przedsiębiorców. 2. Wady w sposobie uregulowania w decyzji Prezesa UKE zmieniającej umowę między przedsiębiorcami telekomunikacyjnymi

1. Poziom szczegółowości obowiązków nakładanych na przedsiębiorców telekomunikacyjnych może różnić się w zależności od rodzaju decyzji. Prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej może w decyzji określić zasoby przedsiębiorcy telekomunikacyjnego objęte obowiązkiem zapewnienia dostępu lub określić konkretne świadczenia dostępowe. W decyzjach SMP dopuszczalne jest nałożenie na przedsiębiorcę telekomunikacyjnego

Wyrażenie w formie postanowienia stanowiska Prezesa UOKiK w sprawie prowadzonej przez Prezesa UKE stanowi niepodlegający osobnemu zaskarżeniu składnik podstawy decyzji Prezesa UKE. Dlatego przyjmuje się, że branie przez Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów pod uwagę zachowania warunków współdziałania Prezesa Urzędu z Prezesem UOKiK w trybie art. 25 ust. 2 Prawa telekomunikacyjnego polega na ustaleniu

Uchylenie obowiązku prowadzenia postępowania konsultacyjnego na etapie rozpoznawania sprawy przez Sąd nie ma znaczenia dla możliwości oceny zarzutu naruszenia art. 15 Prawa telekomunikacyjnego i możliwości uchylenia decyzji Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w przypadku stwierdzenia uchybienia wymogom dotyczącym postępowania konsultacyjnego. Odwołanie od decyzji Prezesa Urzędu inicjuje spór,

Prezes UKE interweniuje na podstawie art. 29 Prawa telekomunikacyjnego w odniesieniu do konkretnej umowy zawartej w oparciu o art. 43 Prawa telekomunikacyjnego z użyciem oferty ramowej. To, że została ona zawarta w ten sposób, nie wyłącza uprawnienia organu regulacyjnego do interwencji, o jakiej mowa w art. 29 Prawa telekomunikacyjnego. Skoro Prezes działa w interesie publicznym, kierując się przesłankami