Satyryczny charakter utworu nie zawsze wyłącza działania autora. Niemniej jednak, niepodobna pominąć, że satyra stanowi społeczny komentarz do pewnych faktów czy osób. Jej immanentnymi cechami są zaś przesada, zniekształcenie rzeczywistości, a celem - prowokacja i poruszenie odbiorców. Każda ingerencja w analizowany typ wypowiedzi wymaga drobiazgowego zbadania. Istnieją oczywiście granice takiej humorystycznej

Dziennikarz musi mieć świadomość, że prowadzenie śledztwa dziennikarskiego i zbieranie informacji na określony temat z reguły może być odbierane przez zainteresowanego, jako nieprzyjemne, irytujące i wywoływać postawy konfrontacyjne. Dziennikarz swoimi publikacjami podjętymi, choćby w najbardziej słusznym interesie - z uwagi na zasięg przekazu i masowość odbioru - ma znaczne możliwości wyrządzenia

1. Art. 33 ust. 3 pr. pras. nie uzasadnia poglądu o utracie przez redaktora naczelnego prawa do podnoszenia w procesie zarzutów dotyczących wadliwości sprostowania, których usunięcia nie zażądał w trybie wynikającym z tego przepisu. Nie ma podstaw do rozszerzającej wykładni tego przepisu i upatrywania w nim prekluzji zarzutów, których redaktor naczelny nie podniósł w odmowie opublikowania sprostowania

Ocena, czy dana wypowiedź narusza dobra osobiste powinna być dokonana na podstawie obiektywnego kryterium, a nie według indywidualnej wrażliwości osoby zainteresowanej. Oznacza to konieczność odwołania się do reakcji typowej, przeciętnej osoby i udzielenia odpowiedzi, czy uznałaby ona określone działanie za naruszające dobra osobiste.

Obowiązująca od 12 września 2012 r. treść art. 32 ust. 5 pr. pras. nie pozwala w tekście nadesłanego sprostowania dokonywać bez zgody wnioskodawcy żadnych zmian i skrótów. W efekcie w aktualnym stanie prawnym wyłączone jest dokonywanie przez sąd, bez zgody wnioskodawcy, skrótów i zmian polegających np. na usuwaniu zbędnych fragmentów czy na ich łączeniu w spójną całość. Zakres ewentualnej korekty tekstu

Podstawową funkcją sprostowania jest umożliwienie przedstawienia przez prostującego jego subiektywnego punktu widzenia. Chodzi o urzeczywistnienie zamieszczenia przez podmiot uprawniony wypowiedzi własnej, korygującej jego zdaniem nieprawdziwej wiadomości. Sprostowanie powinno się odnosić do faktów oraz prostować nieprawdziwą lub nieścisłą informację. Sprostowanie zatem ma dotyczyć faktów, a nie ocen

Administrator portalu internetowego odpowiada na podstawie art. 24 § 1 k.c. za własne działania naruszające dobra osobiste osób trzecich, które polegają na rozpowszechnianiu i utrzymywaniu cudzych anonimowych informacji naruszających te dobra za pośrednictwem strony internetowej. Artykuł 14 ust. 1 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną, nie modyfikując ciężaru wykazania bezprawności naruszenia

Gdy stopka redakcyjna sugeruje, że dodatek do gazety albo serwis internetowy jest odrębnym tytułem prasowym, adresatem wniosku o sprostowanie i ewentualnym pozwanym będzie redaktor tego medium. Nawet jeżeli nie było ono osobno zarejestrowane.

1. Sam fakt, że publiczna grupa ludzi jest zjednoczona wspólnym celem (np. manifestacja pracowników w sprawie podwyżek płac) nie oznacza, że rozpowszechnianie wizerunku tych osób w ramach "wizerunku zbiorowego" nie jest objęte regulacją art. 81 ust. 2 pkt 2 Pr. Aut. 2. W przypadku styku prawa do swobodnej wypowiedzi publicznej i prawa do ochrony czci i dobrego imienia należy przyjąć, że ranga i poziom

Powództwo o opublikowanie sprostowania, o którym mowa w art. 39 ust. 1 pr. pras., wytacza się przeciwko redaktorowi naczelnemu właściwego dziennika lub czasopisma, a nie przeciwko osobie fizycznej powołanej na to stanowisko. Akceptacja tego stanowiska oznacza, że także legitymację bierną może mieć tylko redaktor naczelny czasopisma, w którym opublikowano podlegające sprostowaniu artykuł a nie osoba

Jeżeli treść sprostowania objęta żądaniem pozwu oznacza wprost osoby, które je podpisały, sąd uwzględnia powództwo in extenso. W odniesieniu do przekazu dokonywanego za pomocą obrazu i dźwięku wystarczające jest nakazanie poprzedzenia sprostowania zapowiedzią identyfikującą podmiot, którego wypowiedź jest przytaczana.

Jeżeli w tytule nadesłanego tekstu repliki brakuje słowa „Sprostowanie” bądź zamiast niego znajduje się jakiś inny wyraz, redaktorowi naczelnemu przysługuje prawo do dopisania słowa „Sprostowanie”, co nie będzie stanowiło niedozwolonej ingerencji w tekst wypowiedzi własnej zainteresowanego.

1. Nietrafne jest stanowisko, że art. 81 ust. 2 pkt 1 u.pr.a.pr.p. precyzuje wyłącznie okoliczności utrwalenia a nie wykorzystania wizerunku, w związku z czym, kryterium legalności eksploatacji wizerunku osoby powszechnie znanej jest nie sposób wykorzystania, lecz źródło jego pozyskania. 2. Z art. 14 ust. 1 pr.pras. wynika, że pojęcie informacji rozciąga się nie tylko na informacje słowne, ale również

Wytyczenie wyraźnych granic między przekazem reklamowym a sponsorowaniem nie w każdym przypadku jest łatwe. Nie ulega jednak wątpliwości, że w przypadku wskazania sponsorskiego cel odziaływania na odbiorców jest zupełnie inny niż ma to miejsce w wypadku reklamy. Za podstawową różnicę między sponsorowaniem a reklamą uważa się - w przypadku sponsoringu - brak elementu nacisku na promocję określonych,

Pokazywanie patologicznych relacji seksualnych, szokujących opisów przemocy, nieprawidłowych stosunków damsko-męskich, w tym upokarzających kobiety i jej przedmiotowej roli w życiu mężczyzn, niemoralnych sposobów zarobkowania w miejsce nauki i rozwijania pasji, może zagrażać psychicznemu, fizycznemu i moralnemu rozwojowi niepełnoletnich. Już pobieżna analiza tych spostrzeżeń nie pozostawia wątpliwości

Swoboda wypowiedzi i wolność prasy uznawane są za fundament demokratycznego państwa, a ograniczenia swobody krytyki poczynań osób sprawujących funkcje publiczne są zminimalizowane w stosunku do ochrony zapewnianej osobom nie uczestniczącym w życiu politycznym. Wobec polityków (a w sposób naturalny odnieść to należy także do partii politycznych, będących organizacjami o ściśle politycznych celach) dopuszczalne

1. Publiczne rozgłośnie radiowe mają obowiązek stosowania art. 86 ust 2a ustawy o VAT do nabywanych towarów i usług, których nie da się przypisać wyłącznie do czynności opodatkowanych i zwolnionych od VAT, gdyż oprócz czynności wpisujących się w ramy działalności gospodarczej, wykonują także inne czynności, nałożone przepisami ustawy o radiofonii i telewizji, leżące poza zakresem ustawy o VAT. 2. Skoro

Sprostowanie, o którym mowa w art. 31a ust. 4 pr. pras., może być podpisane także przez należycie umocowanego pełnomocnika.

Przekroczenie granic wolności wypowiedzi może nastąpić w szczególności przez niestosowną formę, stawianie zarzutów nieprawdziwych i nierzetelnych, celowe sformułowanie treści wypowiedzi w taki sposób, że nie jest możliwe postawienie granicy między elementami faktycznymi i ocennymi, wreszcie działanie w zamiarze deprecjacji w oczach opinii publicznej osoby, do której odnoszą się komentowane fakty, i

Sama okoliczność, że niektóre informacje zawarte w publikacji prasowej są nieprawdziwe, a zamieszczone w niej oceny lub sugestie - nierzetelne, nie jest równoznaczne z naruszeniem dobra osobistego.