Abuzywność tych postanowień umownych wynika z ich niejednoznaczności i dowolności przyjętej formuły wysokości spreadów. W ten sposób bank przyznaje sobie prawo do jednostronnego regulowania wysokości rat kredytu waloryzowanego kursem CHF bez żadnych ograniczeń, co jest sprzeczne z dobrymi obyczajami i rażąco narusza interesy konsumenta. Wyeliminowanie tych klauzul, odnoszących się do głównego przedmiotu

Okoliczność, iż pozaodsetkowe koszty kredytu konsumenckiego nie przekraczają wysokości określonej w art. 36a ust. 1 i 2 ustawy o kredycie konsumenckim, nie wyłącza dopuszczalności i obowiązku oceny przez sąd (z urzędu), czy postanowienia określające te koszty są niedozwolone (art. 3851 § 1 k.c.). Jest oczywiste, że przepisy art. 36a u.k.k. nie określają pozytywnie, w sposób bezwzględnie wiążący, liczby

Zastrzeganie w umowie pożyczki odsetek w wysokości nadmiernej, która nie ma uzasadnienia ani w wysokości inflacji ani w zyskach osiąganych w ramach normalnej, rzetelnie prowadzonej działalności gospodarczej, należy uznać za sprzeczne z zasadami współżycia społecznego.

Postanowienia zawarte w umowie kredytowej mogą być uznane – niezależnie – zarówno za sprzeczne z ustawą (art. 36a ustawy o kredycie konsumenckim), jak i za niedozwolone ze względu na to, że kształtują prawa i obowiązki konsumenta w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (art. 3851 § 1 k.c.). Przepis art. 36a u.k.k. pozwala bowiem określić jedynie maksymalną wysokość

Klauzule umowy kredytu indeksowanego do waluty obcej, które nie zapewniają konsumentowi jasnych i zrozumiałych informacji na temat sposobu ustalania kursów wymiany walut i nie pozwalają na samodzielne określenie kursu wymiany stosowanego przez bank w każdej chwili, są abuzywne i rażąco naruszają interesy konsumentów, co prowadzi do ich niewiązania konsumenta oraz uniemożliwia obowiązywanie umowy w

Zastrzeżone w umowie kredytu złotowego indeksowanego do waluty obcej klauzule kształtujące mechanizm indeksacji (stanowiące część mechanizmu indeksacyjnego, określającego sposób oznaczenia kursu miarodajnego dla przeliczenia walutowego) identyfikują główne świadczenie kredytobiorcy.

1. Osoba fizyczna zawierająca umowę kredytu, którego przeważający cel jest związany z prowadzeniem działalności gospodarczej, nie jest konsumentem w rozumieniu art. 221 KC. 2. Nieważność postanowienia umowy kredytu ze względu na uprawnienie banku do jednostronnego oznaczenia kursu waluty właściwej do wyliczenia wysokości zobowiązania kredytobiorcy i ustalenia wysokości rat kredytu nie przesądza nieważności

Kredytobiorca może skutecznie domagać się od banku zwrotu świadczenia w postaci nadpłaconych części rat kapitałowo-odsetkowych, bowiem nie ma podstaw do uznania, iżby w przypadku ustalenia nadmiarowej spłaty poszczególnych świadczeń kredytobiorcy wskutek zastosowania wadliwego przeliczenia na podstawie postanowienia umownego uznanego za niedozwolone (abuzywne) druga strona (kredytodawca) mogła zaliczać

Mechanizm ustalania kursów waluty na podstawie tabel kursowych banku jest ‎w sposób oczywisty sprzeczny z dobrymi obyczajami, narusza rażąco interesy konsumenta i równowagę stron, a klauzula, która nie zawiera jednoznacznej treści, a przez to pozwala na pełną swobodę decyzyjną banku, jest klauzulą niedozwoloną w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c. Tego rodzaju postanowienia, które uprawniają bank do jednostronnego

W sytuacji, gdy kredytobiorcy kwestionują ważność umowy kredytu hipotecznego indeksowanego do waluty obcej oraz związanie się niedozwolonymi postanowieniami umownymi, mają interes prawny w uzyskaniu wyroku o charakterze ustalającym, nawet w kontekście obowiązujących przepisów prawa bankowego i możliwości dochodzenia innych środków ochrony prawnej, co uzasadnia merytoryczne rozpoznanie ich żądań.

1. Mechanizm ustalania kursów waluty na podstawie tabel kursowych banku jest w sposób oczywisty sprzeczny z dobrymi obyczajami, narusza rażąco interesy konsumenta i równowagę stron, a klauzula która nie zawiera jednoznacznej treści, a przez to pozwala na pełną swobodę decyzyjną banku jest klauzulą niedozwoloną w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c., oraz, że niedozwolone postanowienie umowne (art. 3851 §

Nie jest możliwe utrzymanie obowiązywania umowy kredytu denominowanego kursem CHF po wyeliminowaniu z niej abuzywnych postanowień.

1. W początkowym okresie w orzecznictwie Sądu Najwyższego uznawano, że klauzule przeliczeniowe nie stanowią postanowień określających główne świadczeń stron w rozumieniu art. 3851 § 1 zdanie drugie k.c., lecz kształtujących jedynie dodatkowy mechanizm indeksacyjny (waloryzacyjny) tych świadczeń, tj. sposób określania rynkowej wartości wydanej i wykorzystywanej sumy kredytu w złotych w relacji do walut

Ogólne przesłanki bezpodstawnego wzbogacenia należy rozumieć specyficznie w przypadku nienależnego świadczenia, Sam fakt spełnienia nienależnego świadczenia uzasadnia roszczenie kondykcyjne, W takim przypadku nie zachodzi potrzeba badania, czy i w jakim zakresie spełnione świadczenie wzbogaciło osobę, która to świadczenie otrzymała oraz czy majątek spełniającego świadczenie uległ zmniejszeniu. Uzyskanie

Interes prawny na gruncie art. 189 k.p.c. zachodzi nie tylko wtedy, gdy dotyczy obecnych stosunków prawnych i praw, ale dotyczy także przyszłych lub prawdopodobnych stosunków prawnych.

Nie ma przeszkód, aby oświadczenie konsumenta co do tego, czy i jakie konsekwencje wyprowadza ze stwierdzonej abuzywności klauzul umownych, złożone zostało przez należycie umocowanego do tego pełnomocnika.

W przypadku umowy kredytu mieszkaniowego hipotecznego denominowanego w walucie obcej, gdzie kredyt został wypłacony i jest spłacany w walucie krajowej, sama zasada denominacji kredytu z zastosowaniem spreadu walutowego nie jest niezgodna z prawem i nie prowadzi automatycznie do nieważności takiej umowy. Ważność umowy kredytu należy oceniać z uwzględnieniem zasad prawa bankowego obowiązujących w momencie

Powód zachowuje interes prawny do wytoczenia powództwa o ustalenie nieistnienia stosunku prawnego, mimo przysługującego mu powództwa o świadczenie lub mimo wytoczenia przeciwko niemu takiego powództwa przez stronę przeciwną na podstawie spornego stosunku prawnego, jeżeli z tego stosunku wynikają jeszcze inne, lub dalej idące skutki, których dochodzenie w drodze powództwa o świadczenie nie jest możliwe

W przypadku umów zawierających klauzule abuzywne zasadą jest sankcja szczególna przewidziana w art. 3851 § 1 k.c. Nie jest jednak wykluczone, że w razie zaistnienia szczególnych sytuacji wykraczających poza zakres unormowania przewidzianego w art. 3851 § 1 k.c., możliwe będzie zastosowanie sankcji wynikających z art. 58 k.c.

Postanowienie wykraczające poza granice swobody umów w rozumieniu art. 3531 k.c., które z tej przyczyny może być jednocześnie zakwalifikowane jako niedozwolone postanowienie umowne, nie jest bezwzględnie nieważne, ale nie wiąże konsumenta w rozumieniu art. 3851 § 1 k.c.

Eliminacja z treści umowy postanowień dotyczących głównych świadczeń stron, według których miały zostać określone raty kapitałowo-odsetkowe oraz niezapłacona część kredytu, musiałaby prowadzić do wniosku, że istotne przedmiotowo postanowienia kredytu w tej umowie w ogóle nie zostały określone. Tymczasem bez takich postanowień nie może dojść do ważnego zawarcia umowy kredytu indeksowanego kursem CHF

Postanowienia umowy kredytu hipotecznego denominowanego w walucie obcej, umożliwiające bankowi jednostronne kształtowanie kursów walutowych i obciążające kredytobiorcę ryzykiem kursowym oraz zmiany stóp procentowych, bez jednoznaczności tych klauzul i realnej możliwości wpływu kredytobiorcy na ich kształt, stanowią niedozwolone postanowienia umowne, naruszające interesy konsumenta i prowadzą do stwierdzenia

Nie można też przyjąć, że ryzyko kursowe ponoszone przez kredytobiorców jest równoważone przez przewidzianą w umowie możliwość przewalutowania kredytu, z której kredytobiorcy nie skorzystali. Skoro umowa mówi o o „możliwości” dokonania zmiany waluty przez Bank, to kredytobiorcy nie mogli dokonać jednostronnego przewalutowania kredytu ani nie mieli roszczenia o takie przewalutowanie. Okoliczność, że

Nie jest możliwe utrzymanie obowiązywania umowy kredytu denominowanego kursem CHF – po wyeliminowaniu z niej abuzywnych postanowień – w której kwota kredytu wyrażona zostałaby w PLN, a jego oprocentowanie zostałoby oznaczone z odwołaniem do stawek LIBOR.