Brak możliwości powierzenia osobie trzeciej czy też wyspecjalizowanej instytucji opieki nad dzieckiem na czas pracy nie stanowi trwałej przeszkody w podjęciu pracy i nie można jej kwalifikować jako uzasadnioną przyczynę odmowy podjęcia zatrudnienia, o której mowa w art. 33 ust. 4 pkt 3 u.p.z.i.r.p.

Celem art. 2 ust. 1 pkt 2 lit. f ustawy o promocji zatrudnienia jest wyłączenie z grona bezrobotnych osób prowadzących działalność gospodarczą, a za takie należy uważać osoby wpisane do ewidencji tej działalności. Cel ten jest przy tym trudny do osiągniecia, gdy bada się faktyczne wykonywanie działalności gospodarczej a więc ustawodawca przyjmuje w takim przypadku domniemanie wynikające z treści wpisu

W świetle art. 76 ust. 2 pkt 2 u.p.z. obowiązek zwrotu nienależnie pobranego świadczenia obciąża tego kto przyjął świadczenie w złej wierze wiedząc, że mu się nie należy.

Okoliczności powstałe na skutek niestaranności czy niedbalstwa zainteresowanego nie stanowią "uzasadnionych przyczyn niestawiennictwa", o których mowa w art. 33 ust. 4a pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.