Zmiana podstawy materialnoprawnej rozstrzyganej sprawy administracyjnej prowadzi do zmiany przedmiotowej tożsamości sprawy, a to z kolei prowadzi do naruszenia zasady dwuinstancyjności rozpoznania i rozstrzygnięcia sprawy.

Obalenie zgłoszonych przez skarżącego w postępowaniu administracyjnym dowodów z dokumentów z powołaniem się li tylko na treść wyroku sądu powszechnego oddalającego pozew o zapłatę, przy jednoczesnym uznaniu jako środka dowodowego treści ustaleń faktycznych dokonanych przez tenże sąd, stwarza nową lecz niedopuszczalną regułę korzystania ze środków dowodowych. Działanie takie, oznaczające w istocie bezkrytyczne

Otrzymane wyrównanie wynagrodzenia za pracę /po ustaniu zatrudnienia/ stanowi należną część wynagrodzenia w rozumieniu art. 23 ust. 1 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./, która powinna być doliczona do wynagrodzenia i uwzględniona przy ustalaniu prawa do zasiłku dla bezrobotnych.

Przepis art. 23 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /t.j. Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ na równych prawach z okresami aktywności zawodowej wymienionymi w ust. 1 pkt 2 tego przepisu, traktuje okresy w czasie których zatrudnienie nie było wykonywane z ważnych i usprawiedliwionych przyczyn, a są to okresy mające znaczenie również i dla nabycia uprawnień

Stanowisko organów zatrudnienia, iż na podstawie zeznań świadków nie można podważyć treści świadectwa pracy nie można uznać za zasadne.

Pojęcie "z przyczyn dotyczących zakładu pracy" z art. 37 j ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu i przeciwdziałaniu bezrobociu /Dz.U. 1997 nr 25 poz. 128 ze zm./ nie jest tożsame z rozwiązaniem stosunku pracy w trybie ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw

Sankcja nieważności (art. 58 KC) nie ma zastosowania do umowy o pracę z cudzoziemcem zawartej bez wymaganego zezwolenia lub zgody urzędu pracy.

Za rażące naruszenie prawa stanowiące w myśl art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa przesłankę stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej uznać można tylko takie naruszenie prawa, które jest oczywiste i które wywołuje skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności.

Nie można w żadnym razie oczekiwać, że prawo do zasiłku przedemerytalnego w wysokości 160 procent zasiłku podstawowego będzie skonstruowane na niektórych elementach wcześniejszego i późniejszego stosunku pracy, z których każdy był rozwiązany w odmiennym trybie. Skarżąca wykorzystała uprawnienia należne jej w wyniku zwolnienia z likwidowanego zakładu pracy, a wskutek uzyskania trzydziestoletniego okresu

1. Niewyjaśnienie wszystkich okoliczności mających istotne znaczenie w sprawie oraz nieuzasadnienie decyzji w sposób właściwy narusza podstawowe zasady postępowania administracyjnego i stanowi podstawę do uchylenia przez sąd administracyjny zaskarżonej decyzji. 2. Rejonowe urzędy pracy obowiązane są dążyć do tego, by osoby nieuprawnione do pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie pobierały go, ale także

Przepisy Kodeksu postępowania administracyjnego, a w szczególności dotyczące wznowienia postępowania, nie przewidują możliwości wznowienia postępowania z uwagi na trudną sytuację majątkową lub rodzinną strony.

Brak definicji prawnej "szkoły w systemie dziennym" w sytuacji gdy skarżący łączy naukę z zatrudnieniem w pełnym wymiarze czasu pracy prowadzić powinien do interpretacji korzystnej dla skarżącego.

Późniejsze uzyskanie dokumentów potwierdzających zatrudnienie w szczególnych warunkach przez okres ponad 15 lat może uzasadniać wniosek osoby uprawnionej o zmianę decyzji w trybie art. 155 Kpa, względnie wniosek o wznowienie postępowania w trybie art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa.

Twierdzenie, że jedynym dokumentem na podstawie którego kierownik rejonowego urzędu pracy może uwzględnić nieobecność bezrobotnego w wyznaczonym terminie jest zaświadczenie o niezdolności do pracy w rozumieniu przepisów o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa wystawione na druku MZ/L-4 nie znajduje uzasadnienia w ustawie z dnia 14 grudnia 1994 r. o zatrudnieniu

Kodeks postępowania administracyjnego nie wprowadza żadnej legalnej hierarchii ważności dowodów. Oznacza to, że dla usprawiedliwienia niestawiennictwa w rejonowym urzędzie pracy posłużyć może każdy dowód, który pozwala uznać, że niestawiennictwo było usprawiedliwione. Dowodem takim może być także stosowne oświadczenie bezrobotnego znajdujące potwierdzenie w okolicznościach faktycznych uniemożliwiających

Ubezpieczonemu rolnikowi nie przysługuje z tytułu urodzenia dziecka jednorazowy zasiłek o jakim mowa w art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (jednolity tekst: Dz. U. z 1993 r., Nr 71, poz. 342 ze zm.) w sytuacji, gdy jego żona korzystała z przedłużonego zasiłku dla bezrobotnych na zasadach określonych przepisem art. 25 ust. 5 ustawy z dnia 14 grudnia 1994

Termin wskazany w art. 20 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457 ze zm./ ma charakter terminu o jakim mowa w rozdziale 10 Kodeksu postępowania administracyjnego, nie będąc terminem prawa materialnego, bowiem dotyczy czynności z zakresu postępowania administracyjnego a mianowicie rejestracji w urzędzie pracy. Wobec tego termin taki może

1. Zastosowanie przy wydaniu decyzji administracyjnej jednej z możliwych interpretacji przepisów prawa o niejednoznacznej treści, nie może być uznane za rażące naruszenie prawa, o jakim mowa w art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa, prowadzące do stwierdzenia nieważności decyzji z tego tylko powodu, że interpretacji tej nie podziela organ wyższego stopnia. Rażące naruszenie prawa w rozumieniu art. 156 par. 1 pkt

W przypadku kiedy skarżący nie jest w stanie uzyskać od pracodawcy zaświadczenia czy świadectwa pracy precyzującego przyczynę wypowiedzenia, nie ma przeszkód, by Urząd Pracy okoliczność tą wyjaśnił zgodnie z art. 7 Kpa. Skarżącej /bezrobotnej/ nie mogą obciążać zaniedbania, czy inne uchybienia przepisom prawa pracy ze strony pracodawcy.

Ustalenie w postępowaniu odwoławczym, że zaskarżona odwołaniem decyzja została wydana w sprawie już poprzednio rozstrzygniętej inną decyzją, może uzasadniać jedynie uchylenie zaskarżonej decyzji. Nie daje jednak wbrew postanowieniom art. 138 par. 1 pkt 2 i par. 2 Kpa podstaw do merytorycznego rozstrzygnięcia w sprawie przez organ odwoławczy, bądź do przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia przez

Niezawinione nieprzedstawienie przez bezrobotnego w terminie świadectwa pracy nie może wywoływać konsekwencji przewidzianych w par. 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie szczegółowych zasad prowadzenia pośrednictwa pracy, orientacji i poradnictwa zawodowego, rejestracji i ewidencji bezrobotnych oraz poszukujących pracy, a także przyznawania

Roszczenie o przywrócenie do pracy pracownika będącego członkiem zarządu zakładowej organizacji związkowej, z którym rozwiązano umowę o pracę bez wypowiedzenia z jego winy przy braku uprzedniej zgody właściwego statutowo organu związku zawodowego, a więc z naruszeniem art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o związkach zawodowych (Dz.U. nr 55, poz. 234), nie może być uznane za bezzasadne z powołaniem

1. "Ciężar dowodu" w postępowaniu administracyjnym spoczywa na organie administracji państwowej zgodnie z dyspozycją art. 77 par. 1 Kpa. Nie można przeto obciążać strony obowiązkiem przedstawienia koniecznych dowodów. 2. Wedle art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu /Dz.U. nr 106 poz. 457/, fakt, czy przyczyna niestawiennictwa była usprawiedliwiona, czy

1. Sięgnięcie po drastyczny środek w postaci pozbawienia praw nabytych, jakim jest utrata zasiłku dla bezrobotnych /art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 16 października 1991 r. o zatrudnieniu i bezrobociu - Dz.U. nr 106 poz. 457/ winno nastąpić po jednoznacznym i wnikliwym wyjaśnieniu sprawy, do czego organy administracji zobligowane są na podstawie przepisów art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa. 2. Brak dokumentacji