Stosownie do art. 150f ust. 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, pracodawca lub przedsiębiorca są zobowiązani utrzymać w zatrudnieniu skierowanego bezrobotnego przez okres refundacji i przez dodatkowy okres 12 miesięcy po zakończeniu tej refundacji. Niewywiązanie się z tych warunków prowadzi do obowiązku zwrotu uzyskanej pomocy.

Omyłka co do daty spotkania z pracodawcą nie stanowi "uzasadnionej przyczyny" w myśl art. 33 ust. 4 pkt 3 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, uzasadniającej niestawiennictwo bezrobotnego na rozmowę kwalifikacyjną i nie chroni przed utratą statusu osoby bezrobotnej.

Zasiłek dla bezrobotnych pobrany przez osobę, której z mocą wsteczną przyznano świadczenie pielęgnacyjne za okres, w którym pobierała ten zasiłek, jest świadczeniem nienależnym i podlega zwrotowi, gdyż pobieranie zasiłku dla bezrobotnych nie jest prawnie możliwe w okresie, w którym przysługuje świadczenie pielęgnacyjne.

W sprawach dotyczących rejestracji jako osoba bezrobotna, termin "bezpośrednio" po zakończeniu zatrudnienia powinien być interpretowany zgodnie z jego potocznym, słownikowym znaczeniem, co wymaga rejestracji niemal natychmiast po ustaniu zatrudnienia, bez znacznych odstępów czasowych, nawet w sytuacjach wyjątkowych, takich jak pandemia.

Odesłanie w art. 71 ust. 1 pkt 2 lit. d u.p.z.i.r.p. do art. 104b ust. 2 u.p.z.i.r.p. powoduje, że warunek przyznania prawa do zasiłku w postaci osiągania wynagrodzenia w kwocie co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę ma znaczenie wtedy, gdy od wypłacanego wynagrodzenia istnieje obowiązek opłacania składki na Fundusz Pracy. Jeśli takiego obowiązku nie ma, to przeszkodą do przyznania bezrobotnemu