Od 1 stycznia 2019 r. podstawą do ustalenia wysokości potrącenia (obowiązkowego lub dobrowolnego) jest wynagrodzenie po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne, zdrowotne, zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, a także wpłat do PPK dokonywanych przez osoby zatrudnione. Kwota wolna od potrąceń w przypadku osób, które przystąpiły do PPK, również będzie ustalana po odliczeniu składki

Zatrudniony na umowę o pracę na czas określony pracownik objęty ochroną przedemerytalną, któremu wypowiedziano umowę z naruszeniem przepisów, ma prawo żądać przywrócenia do pracy. Tak orzekł Trybunał Konstytucyjny w wyroku z 11 grudnia 2018 r. (P 133/15). Przepis, który pozwalał w tym przypadku jedynie na żądanie odszkodowania, został uznany za niezgodny z konstytucją.

Wynagrodzenie otrzymywane przez osoby zatrudnione na podstawie umów cywilnoprawnych objęte jest ochroną przed potrąceniami. Do tych wynagrodzeń należy odpowiednio stosować przepisy Kodeksu pracy o granicy potrącenia i kwocie wolnej od potrąceń.

Od 1 stycznia 2019 r. pracodawcy, których rodzaj przeważającej działalności został zakwalifikowany do nie wyższej niż trzeciej kategorii ryzyka, mają mniej obowiązków związanych z bezpieczeństwem i higieną pracy. Nie muszą oni bowiem zapewniać szkoleń okresowych bhp pracownikom administracyjno-biurowym.

Z początkiem 2019 r. weszło w życie kilka ważnych zmian dotyczących prawa pracy i ubezpieczeń społecznych. Nie wszystkie z nich są korzystne dla pracodawców. Od 1 stycznia 2019 r. prawo do tworzenia związków zawodowych i wstępowania do nich zyskali zleceniobiorcy i samozatrudnieni. Pracodawcy będą zatem musieli przestrzegać ich uprawnień związkowych.

Pracodawców oraz inne jednostki organizacyjne czeka w styczniu 2019 r. wiele obowiązków informacyjnych względem urzędów (skarbowych, ZUS i PFRON) oraz zatrudnianych osób. Dodatkowym obowiązkiem dla większości płatników, przypadającym po raz pierwszy w styczniu 2019 r., jest sporządzenie i przekazanie urzędom skarbowym w formie elektronicznej, oprócz deklaracji rocznych, również informacji podatkowych

Dla pracodawców, którzy w 2019 r. utworzą zakładowy fundusz świadczeń socjalnych (zarówno obowiązkowo, jak i dobrowolnie), i będą dokonywać odpisu na ten fundusz w maksymalnej wysokości, zmieniła się podstawa do jego obliczenia. Stanowi ją przeciętne wynagrodzenie miesięczne w gospodarce narodowej w drugim półroczu 2013 r., tj. 3278,14 zł. Ponadto w 2019 r. zmieniła się kwota bazowa do ustalenia odpisu

Pracodawca, u którego działa zakładowa organizacja związkowa, musi uzgadniać z nią regulamin wynagradzania. Jeśli jednak uzgodnienie treści regulaminu nie jest możliwe, pracodawca powinien ustalać warunki płacowe indywidualnie, w umowach o pracę.

Od 1 stycznia 2019 r. został utworzony fundusz solidarnościowy, którego celem jest zapewnienie wsparcia społecznego zawodowego i zdrowotnego osobom niepełnosprawnym. Obowiązkowa składka na fundusz solidarnościowy wynosi 0,15% podstawy wymiaru składki na Fundusz Pracy. Będzie jednak wydzielona ze składki na FP co oznacza że nie będzie dodatkowym kosztem obciążającym płatników składek.

Od 1 stycznia 2019 r. pracodawcy muszą prowadzić akta osobowe składające się z czterech części: A, B, C i D. Każda z nich może zostać podzielona na mniejsze części, tak aby można było przechowywać w nich oświadczenia lub dokumenty powiązane ze sobą tematycznie.

Od 1 stycznia 2019 r. możliwość tworzenia związków zawodowych i członkostwo w nich uzyskały osoby świadczące pracę na innej podstawie niż stosunek pracy, tj. zatrudnieni na podstawie umów zlecenia, o dzieło czy samozatrudnieni. Nowe regulacje powodują, że osoby niebędące pracownikami będą mogły brać udział jako przedstawiciele związków zawodowych w zawieraniu i modyfikacji układów zbiorowych.

Od 1 stycznia 2019 r. pracodawcy są zwolnieni z przeprowadzania okresowych szkoleń bhp dla pracowników administracyjno-biurowych. Natomiast zadania służby bhp mogą wykonywać pracodawcy zatrudniający do 50 pracowników, a nie, jak dotychczas, do 20 pracowników.

W 2019 r. podstawą odpisu na zfśs jest przeciętne wynagrodzenie w gospodarce narodowej w II półroczu 2013 r. wynoszące 3278,14 zł. Odpis podstawowy wynosi 1229,30 zł na pracownika zatrudnionego w normalnych warunkach, co w stosunku do zeszłego roku oznacza wzrost o 43,64 zł.