Grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu osoby fizycznej, która zawarła umowy o zarządzanie nieruchomościami, mogą być uznane za związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, nawet jeśli formalnie osoba ta nie prowadzi działalności gospodarczej, co uzasadnia opodatkowanie takich nieruchomości stawką podatkową właściwą dla nieruchomości związanych z działalnością gospodarczą.

Moment zakończenia budowy dla celów podatku od nieruchomości, zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, należy rozumieć jako faktyczne zakończenie prac budowlanych, które umożliwia złożenie wniosku o pozwolenie na użytkowanie, niezależnie od późniejszych prac wykończeniowych i rozpoczęcia użytkowania obiektu.

Elektrownie wiatrowe w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2017 roku jako budowle podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, obejmując zarówno części budowlane (fundament, wieża), jak i elementy techniczne.

Dla celów opodatkowania nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej nie wystarczy jedynie posiadanie nieruchomości przez przedsiębiorcę; wymagane jest faktyczne lub potencjalne wykorzystanie nieruchomości w działalności gospodarczej.

Podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości elektrowni wiatrowych jest wartość stanowiąca podstawę obliczania amortyzacji, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, a w przypadku braku odpisów amortyzacyjnych - wartość rynkowa zgodnie z art. 4 ust. 5 tej ustawy.

Środek egzekucyjny zastosowany przez organ podatkowy, o którym podatnik został zawiadomiony, przerywa bieg terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, a obiekty i urządzenia znajdujące się w podziemnych wyrobiskach górniczych mogą być kwalifikowane jako budowle podlegające opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, jeśli spełniają definicję budowli w rozumieniu Prawa budowlanego.