Za związane z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. można uznać nieruchomości stanowiące własność podatnika (znajdujące się w posiadaniu samoistnym albo użytkowaniu wieczystym), które są w posiadaniu przedsiębiorcy (innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą) oraz jednocześnie: (1) wchodzą w skład prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹

Jeżeli rada gminy tak uchwali, to droga prywatna może mieć status publicznej, a przez to być wyłączona z opodatkowania podatkiem od nieruchomości.

Dla celów opodatkowania nieruchomości, wartość całkowicie zamortyzowanych budynków ustala się na podstawie przepisów o podatkach dochodowych na dzień 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, bez pomniejszania jej o dotychczas dokonane odpisy amortyzacyjne.

Podstawa opodatkowania budowli całkowicie zamortyzowanych ustalana jest na podstawie ich wartości na 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, niezależnie od wykonanych do tej pory odpisów amortyzacyjnych. Przeciwna interpretacja prowadzi do naruszenia zasady równości podatkowej.

1. W przypadku budowli całkowicie zamortyzowanych, podstawę opodatkowania stanowi wartość ustalona na dzień 1 stycznia roku, w którym dokonano ostatniego odpisu amortyzacyjnego, niepomniejszona o odpisy amortyzacyjne. 2. Podstawa opodatkowania budowli jest stała i odpowiada wartości początkowej, niezależnie od dokonywanych odpisów amortyzacyjnych.

1. Przedawnienie zobowiązania podatkowego nie powoduje bezprzedmiotowości decyzji w rozumieniu art. 258 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej, gdyż nie stanowi elementu stosunku prawnego będącego jej przedmiotem. Decyzja taka nie może być natomiast wykonana w postępowaniu egzekucyjnym. 2. Bezprzedmiotowość decyzji w kontekście art. 258 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej oznacza, że decyzja stała się zbędna i