Osiągniecie przychodu z wynajmu rzeczy /nieruchomości/, nie stanowiącego przedmiotu działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług wynajmu określonych w Klasyfikacji wyrobów i usług, nie jest osiągnięciem przychodu z któregokolwiek z rodzajów działalności wymienionych w par. 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego

Termin, o którym mowa w par. 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 grudnia 1995 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów ewidencjonowanych oraz od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne /Dz.U. nr 148 poz. 719/, jest terminem prawa materialnego i nie miały do niego zastosowania przepisy art. 58 Kpa.

Jeśli w dacie wydania decyzji o ustaleniu podatku w formie karty podatkowej /par. 12 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie karty podatkowej - Dz.U. nr 140 poz. 787/ podatnik nie spełniał warunków do opodatkowania w tej formie, organ podatkowy winien rozważyć możliwość wzruszenia decyzji w trybie przewidzianym w rozdziale 13 Kpa. Brak jest natomiast w tej sytuacji

1. Zasady prowadzenia oraz wzór ewidencji przychodów określone zostały w rozporządzeniu z dnia 23 grudnia 1994 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 140 poz. 786/. Rozporządzenie to nie zawiera definicji rzetelnego prowadzenia ewidencji, wobec czego należy dla określenia tego pojęcia posłużyć się wypracowanym - na tle analogicznego sformułowania zamieszczonego

Prowadzenie przez osobę bliską podatnikowi /ojca/ działalności nie zgłoszonej nie może skutkować automatycznie dla podatnika /syna/ pozbawieniem go prawa do korzystania z opodatkowania w formie karty podatkowej w sytuacji, gdy nie udowodniono faktu zatrudniania przez podatnika ojca jako członka rodziny.

1. Wybór formy opłacania podatku: na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ bądź w postaci ryczałtu /rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych - Dz.U. nr 132 poz. 635 ze zm./, nie należy od woli konkretnego podatnika

Gdy strona kwestionuje fakt, z którego organ podatkowy wyprowadza niekorzystne dla niej skutki prawne, jego obowiązkiem jest podjęcie wszelkich działań, zmierzających do ustalenia rzeczywistego stanu rzeczy, a zwłaszcza umożliwienie stronie wypowiedzenia się co do zgromadzonego materiału dowodowego.

Forma opodatkowania, na zasadach określonych w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ bądź w formie ryczałtu określonego rozporządzenie z dnia 23 grudnia 1993 r. w sprawie zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów osób fizycznych /Dz.U. nr 123 poz. 635/ nie należy do wyboru konkretnego podatnika ani od woli organu podatkowego

1. Rozstrzygnięcie materialnoprawnej przesłanki, jaką jest utrata ryczałtowej formy opodatkowania, należy do organu podatkowego, a nie do sądu administracyjnego. Dokonana w wyroku tego sądu ocena legalności decyzji nie stanowi rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego, o którym mowa w art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa. 2. Nie do pogodzenia z zasadami wynikającymi w szczególności z art. 7 i 8 Kpa byłoby stosowanie

Opłacanie przez jednego z małżonków podatku dochodowego w formie ryczałtu stało się przeszkodą do łącznego opodatkowania małżonków dopiero na mocy art. 1 pkt 1 lit. "c" noweli z dnia 16 grudnia 1993 r. /Dz.U. nr 124 poz. 646/. Zmiana stanu prawnego nastąpiła od dnia 1 stycznia 1994 r. i miała zastosowanie do opodatkowania dochodów uzyskanych od tego dnia /zob. art. 11 tej ustawy/. Natomiast wniosku

Wydanie kolejnej decyzji wyłączającej podatnika z zastosowania karty podatkowej w okresie, gdy nie upłynął jeszcze dwuletni okres czasu określony w par. 26 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 1985 r. w sprawie karty podatkowej oraz opłaty skarbowej z tytułu wykonywania rzemiosła /Dz.U. nr 57 poz. 294/ uzasadnia stwierdzenie nieważności decyzji /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

1. Mechanizm wyznaczania wielkości należnego podatku przez ustalenie podstawy opodatkowania, wielkości osiągniętego obrotu i dochodu i zastosowanie odpowiednich stawek procentowych podatku obrotowego i dochodowego, może mieć dla wyznaczenia stawki karty podatkowej jedynie znaczenie pomocnicze - np. dla uzasadnienia wymiaru stawki w górnej granicy przewidzianej w tabeli stanowiącej załącznik rozporządzenia

1. Podatkowa komisja odwoławcza nie jest organem właściwym do rozpatrzenia odwołania, którego przedmiotem jest wyłączenie podatnika z jednej ze zryczałtowanych form opodatkowania /np. z karty podatkowej/. Organem właściwym w tym przedmiocie jest izba skarbowa. 2. Jeżeli decyzja organu odwoławczego w przedmiocie wyłączenia podatnika z opłacania podatku w formie karty podatkowej jest dotknięta wadą nieważności

1. Przy ustalaniu wymiaru podatku w formie ryczałtu umownego oświadczenie podatnika o przewidywanej wysokości obrotu i dochodu nie ma charakteru zeznania podatkowego, wobec czego nie ma zastosowania w takim wypadku art. 168 par. 2 Kpa. 2. Oświadczenie, o którym mowa, ma charakter propozycji otwierającej procedurę swoistych rokowań pomiędzy organem podatkowym a podatnikiem, które kończą się wydaniem