Kary umowne oraz opłaty dodatkowe związane z niewłaściwym zabezpieczeniem, opakowaniem lub dostarczeniem towaru, które nie wynikają z wady samego towaru, nie mieszczą się w katalogu wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i mogą być zaliczone do kosztów podatkowych, pod warunkiem że spełniają pozostałe przesłanki kosztu

Wydatki podatnika mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów wyłącznie wówczas, gdy są nie tylko związane z działalnością gospodarczą podatnika i poniesione w celu osiągnięcia przychodu, ale również właściwie udokumentowane w taki sposób, aby odzwierciedlały rzeczywiste zdarzenia gospodarcze. Brak dokumentacji lub posiadanie dokumentacji nieodpowiadającej stanowi faktycznemu uniemożliwia uznania

W przypadku dzierżawy znaku towarowego, przychód taki należy zaliczyć do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co pozwala na jego opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, a nie według ogólnych zasad opodatkowania praw majątkowych.

Obowiązek dokumentowania przez podatnika rzetelnym dowodem księgowym zdarzeń gospodarczych obejmuje także wydatki, które mają być uznane za koszty uzyskania przychodów, a brak takiego udokumentowania lub stwierdzenie nierzetelności dokumentów uniemożliwia ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z regulacjami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Praca wykonywana na statku typu FPSO, pełniącego funkcje związane z wydobyciem, oczyszczaniem, przechowywaniem i przeładunkiem ropy naftowej i gazu, nie kwalifikuje się jako praca w "transporcie międzynarodowym" w rozumieniu Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii, nie dając tym samym podstaw do ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych na podstawie

Za 'transport międzynarodowy' w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. g) Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania uważa się zarobkowy przewóz osób i ładunków realizowany statkiem morskim między portami różnych państw, z wyłączeniem transportu odbywającego się wyłącznie między miejscami położonymi w jednym państwie.

Dla uznania sprzedaży nieruchomości za działalność gospodarczą istotne są ogólne cechy prowadzenia działalności, takie jak zorganizowanie i ciągłość działań skoncentrowanych na osiąganiu zysku, a nie jedynie subiektywny zamiar i sposób ich wykonania przez podatnika. Nieprawidłowe lub niekompletne dokumentowanie przez podatnika wydatków inwestycyjnych uzasadnia odmowę ich uznania za koszty uzyskania

Doręczenie podatnikowi zawiadomienia o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego przed upływem tego terminu jest wystarczające do skutecznego zawieszenia przedawnienia zobowiązania na podstawie art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej, nawet jeżeli postępowanie karne skarbowe zostanie później umorzone z przyczyn formalnych, a sposób zakończenia postępowania nie wpływa na ocenę

W sytuacji, gdy deklaracja podatkowa zawiera błędy wynikające z niewłaściwego zrozumienia obowiązujących przepisów podatkowych przez podatnika, nie ma ona charakteru oświadczenia woli podlegającego uchyleniu z powodu błędu, a roszczenia dotyczące nadpłaty podatku dochodowego od osób fizycznych mogą ulec przedawnieniu, skutkując odmową wszczęcia postępowania podatkowego.

Spłata kredytu hipotecznego zaciągniętego na cele mieszkaniowe nie może korzystać ze zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 131 u.p.d.o.f., jeśli dotyczy ona kredytu zaciągniętego na zakup zbywanej nieruchomości; zwolnienie to ma zastosowanie wyłącznie do wydatków na inną nieruchomość, która będzie służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych podatnika.

W kontekście delegowania pracowników w ramach świadczenia usług na terenie innego państwa członkowskiego UE koszty zakwaterowania ponoszone przez pracodawcę nie stanowią nieodpłatnych świadczeń podlegających opodatkowaniu na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz są obowiązkiem pracodawcy wynikającym z przepisów unijnych dotyczących warunków zatrudnienia pracowników delegowanych