Kolejne postanowienia nie powodują ponownego zapoczątkowania odpowiedniego postępowania w celu "dodatkowego zweryfikowania" zasadności zwrotu, lecz jedynie jego przedłużenie, a tym samym przedłużenie czasowego zawieszenia prawa podatnika do rozporządzania zwrotem nadwyżki podatku naliczonego. Skutek prospektywny rzeczonego postanowienia - tj. jego oddziaływanie na przyszłość w postaci ograniczenia

O ile przedmiotem postanowienia wydanego w trybie art. 87 ust. 2 zdanie drugie u.p.t.u. jest przedłużenie terminu zwrotu różnicy podatku z uwagi na konieczność dokonania dodatkowej weryfikacji rozliczeń podatnika, to przedmiotem postępowania zażaleniowego jest ponowne zbadanie przesłanek do wydania takiego postanowienia, a więc przesłanek do prowadzenia w tym przedmiocie dalszego postępowania weryfikacyjnego

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2016 r. do skutecznego przedłużenia terminu zwrotu różnicy podatku na podstawie art. 87 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w przypadku doręczania pism za pomocą środków komunikacji elektronicznej stosownie do art. 144 § 5 w związku z art. 152a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, konieczne jest prawidłowe

Aby zakwestionować prawo do odliczenia podatku naliczonego niezbędne jest wykazanie, że okoliczności transakcji nabycia towaru pozwalają na stwierdzenie, że uczestnik tych transakcji powinien mieć co najmniej świadomość co do nielegalności tych czynności. W tym celu należy zebrać i łącznie ocenić wszystkie okoliczności badanej transakcji, po to by wykazać odstępstwa od typowych dostaw tego typu towaru

Kolejne postanowienia nie powodują ponownego zapoczątkowania odpowiedniego postępowania w celu "dodatkowego zweryfikowania" zasadności zwrotu, lecz jedynie jego przedłużenie, a tym samym przedłużenie czasowego zawieszenia prawa podatnika do rozporządzania zwrotem nadwyżki podatku naliczonego. Skutek prospektywny rzeczonego postanowienia - tj. jego oddziaływanie na przyszłość w postaci ograniczenia

Dodatkowe weryfikowanie zasadności zwrotu jest, jako odstępstwo od zasady neutralności VAT, dopuszczalne, wówczas gdy zachodzą wątpliwości co do zasadności tego zwrotu. Organ podatkowy, podejmując decyzję o tym, czy zasadność zwrotu podatku rzeczywiście wymaga dodatkowego zweryfikowania w ramach jednej z procedur wskazanych w art. 87 ust. 2 zdanie drugie ustawy o VAT, winien opierać się na odpowiednich

Art. 87 ust. 2b ustawy o VAT stanowi lex specialis w stosunku do art. 274c § 1 O.p., z którego wynika, że organ może podejmować czynności z udziałem kontrahentów podatnika jedynie "w związku z postępowaniem podatkowym lub kontrolą podatkową" prowadzoną u tego podatnika (tzw. kontrola krzyżowa). Nieracjonalne byłoby bowiem powielanie w ustawie o podatku od towarów i usług uprawnienia przyznanego w Ordynacji

Odroczenie zwrotu podatku powinno być należycie i wyczerpująco uzasadnione, tak by nie było wątpliwości, że w danej sprawie rzeczywiście istnieje konieczność dokonania dodatkowej weryfikacji zasadności zwrotu różnicy podatku zgodnie z art. 87 ust. 2 ustawy o VAT. Dopuszczalność przedłużenia terminu zwrotu podatku nie może być odczytywana jako blankietowe, prewencyjne upoważnienie do opóźniania realizacji

Organy podatkowe są uprawnione do odmowy podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego, jeżeli obiektywne przesłanki wskazują, że wiedział on lub powinien był wiedzieć, że transakcja, na której podstawie występuje prawo do odliczenia, wiązała się z przestępstwem lub nadużyciem w zakresie podatku od wartości dodanej.

Organ podatkowy ma prawo odmówić podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego, jeżeli obiektywne przesłanki wskazują, że podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć, że transakcja, której dotyczyło odliczenie, wiązała się z przestępstwem lub nadużyciem.

Przedłużenie terminu zwrotu VAT powinno być powiązane z koniecznością zweryfikowania zasadności zwrotu podatku poprzez czynności sprawdzające, kontrolę podatkową, postępowanie podatkowe na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowanie kontrolne na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Przy tym, przedłużenie terminu zwrotu nie powinno naruszać zasady proporcjonalności.

Gdy standardowe metody określania proporcji odliczenia podatku naliczonego nie odpowiadają specyfice działalności gospodarczej podatnika, możliwe jest stosowanie przez podatnika indywidualnie dostosowanego sposobu obliczania tej proporcji, co lepiej odzwierciedla faktyczne wykorzystanie towarów i usług w ramach działalności opodatkowanej.

Przedłużenie przez organy podatkowe terminu zwrotu podatku VAT zgodnie z art. 87 ust. 2 u.p.t.u. jest dopuszczalne jedynie w wyjątkowych sytuacjach, gdy zachodzą istotne (uzasadnione) wątpliwości co do zasadności tego zwrotu. Profil działalności podatnika nie może być samodzielną podstawą do wstrzymania zwrotu podatku lub wszczęcia kontroli podatkowej. Organy podatkowe powinny wskazać konkretnie, które

1. Prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko wtedy, gdy faktura odzwierciedla rzeczywiste zdarzenia gospodarcze. Wykorzystanie faktur wystawionych przez podmiot nie prowadzący realnej działalności gospodarczej, tylko symulujący ją poprzez wystawianie faktur, jest niezgodne z prawem i nie może stanowić podstawy do odliczenia podatku. 2. Organy podatkowe mają prawo do zakwestionowania

Należyta staranność podatnika podatku od towarów i usług w relacjach handlowych (dobra wiara) to stan świadomości podatnika i związana z tym powinność oraz możliwość przewidywania określonych zdarzeń, że uczestniczy w działaniach prowadzących do wyłudzenia nienależnego zwrotu podatku. Aby działać w "złej wierze" podatnik nie musi mieć świadomości, że swoim działaniem (zaniechaniem) narusza prawo. W

1. Dokładne określanie terminów zwrotu podatku jest konieczne do zachowania unijnego wymogu dokonywania zwrotów w rozsądnym terminie. 2. Obecne regulacje prawne i praktyka sądowa nie wskazują, że organ podatkowy powinien podać datę przesunięcia zwrotu podatku.

W sytuacji, gdy organ podatkowy decyduje o przedłużeniu terminu zwrotu różnicy podatku VAT, musi opierać swoją decyzję na konkretach. Oznacza to, że musi wskazać konkretny powód przedłużenia terminu zwrotu z uwzględnieniem przesłanek wynikających z art. 87 ust. 2 ustawy o VAT oraz przedstawić stronie istniejące w tej kwestii wątpliwości. Ogólne, niekonkretyzowane przesłanki nie są wystarczającym uzasadnieniem

1. Choć wskazania co do dalszego postępowania zawarte w wyroku sądu mogą wywoływać wątpliwości co do kierunku dalszych działań organu podatkowego, nie wpływa to na prawidłowość samego rozstrzygnięcia sądu. 2. Błędne uzasadnienie nie jest podstawą do uchylenia wyroku, jeśli decyzja sądu jest zgodna z prawem.

W przypadku doręczenia pełnomocnikowi spółki, po upływie ustawowego terminu zwrotu VAT, postanowienia o przedłużeniu terminu zwrotu różnicy podatku, nie doszło do skutecznego przedłużenia terminu dokonania tego zwrotu. Tym samym upływ ustawowego terminu zwrotu wywołał skutek materialnoprawny w postaci nabycia przez podatnika prawa do zwrotu różnicy w kwocie wynikającej z deklaracji podatkowej, a organ

Art. 12 § 6 pkt 2 O.p. nie ma zastosowania do terminów załatwiania spraw przez organy podatkowe. Za wadliwe należy uznać stanowisko sprowadzające się do tego, że postanowienie o przedłużeniu terminu zwrotu podatku wydane i przekazane operatorowi pocztowemu w celu doręczenia przed upływem przedłużanego terminu, jest postanowieniem wydanym w terminie.

Materialnoprawny charakter terminów określony w art. 87 ust. 2 w związku z ust. 6 ustawy o VAT oznacza, że po ich upływie organ podatkowy traci uprawnienie do przedłużenia terminu zwrotu różnicy podatku. Skuteczne przedłużenie terminu możliwe jest jedynie przed jego upływem. Próba przedłużenia terminu po jego upływie nie będzie skuteczna.

Przedłużenie terminu zwrotu podatku VAT jest możliwe jedynie przed upływem oryginalnego terminu, który jest terminem prawa materialnoprawnego, co wynika z interpretacji art. 87 ust. 2 i ust. 6 ustawy o VAT oraz orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Organ podatkowy ma prawo odmówić podatnikowi prawa do odliczenia VAT, jeśli istnieją obiektywne przesłanki wskazujące, że podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć, że transakcja, na podstawie której żąda odliczenia VAT, wiązała się z przestępstwem lub nadużyciem w zakresie podatku VAT, nawet jeśli podatnik spełnia warunki materialne i formalne do odliczenia podatku.

Organ nie może wywodzić negatywnych dla podatnika wniosków ze wskazanych przez siebie okoliczności, odmawiając jednocześnie temuż podatnikowi ich wyjaśnienie poprzez zawnioskowane środki dowodowe.