Prawo podatników do odliczenia od podatku VAT, który są zobowiązani zapłacić, podatku VAT należnego lub zapłaconego z tytułu towarów i usług otrzymanych przez nich, stanowi zasadę podstawową wspólnego systemu podatku VAT ustanowionego przez ustawodawcę Unii Europejskiej. Ponieważ odmowa prawa do odliczenia stanowi wyjątek od zasady podstawowej, jaką jest istnienie takiego prawa, organ podatkowy zobowiązany

Jako wyjątek od zasady należy traktować przypadki, gdy wykorzystanie samochodu służbowego na dojazd pracownika z miejsca zamieszkania do miejsca wykonywania pracy będzie uznawane za związane z działalnością gospodarczą podatnika w rozumieniu art. 86a ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, a nie jako wykonywane na osobiste potrzeby pracownika. Odstępstwo to powinno być uzasadnione stanem faktycznym danej sprawy

Polska mogła ustanowić dodatkowe warunki, od których zależy możliwość obniżenia podstawy opodatkowania VAT o podatek wynikający z nieopłaconych faktur.

Prawo do odliczenia może dotyczyć wyłącznie czynności, które faktycznie zostały dokonane. Sama faktura nie tworzy bowiem prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego. Prawo do odliczenia przysługuje zatem wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako istota zasady neutralności podatku od towarów i usług, znajduje zastosowanie tylko w przypadku faktur prawidłowych pod względem materialnym tj. odzwierciedlających rzeczywistą transakcję, z którą wiąże się powstanie obowiązku podatkowego. Sama faktura, nawet poprawna formalnie, takiego prawa nie kreuje.

Zasady neutralności podatkowej, pewności prawa i równego traktowania nie stoją na przeszkodzie temu, aby odbiorcy faktury odmówiono prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, ze względu na brak faktycznej czynności podlegającej opodatkowaniu. Jeżeli jednak, wziąwszy pod uwagę oszustwa podatkowe lub nieprawidłowości popełnione przez wskazanego wystawcę lub na etapie obrotu poprzedzającym czynność

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako istota zasady neutralności podatku od towarów i usług, znajduje zastosowanie tylko w przypadku faktur prawidłowych pod względem materialnym tj. odzwierciedlających rzeczywistą transakcję, z którą wiąże się powstanie obowiązku podatkowego. Sama faktura, nawet poprawna formalnie, takiego prawa nie kreuje.

Brak wymogu trwałości oznacza, że nieruchomości zajęte przez stowarzyszenia mogą być wykorzystywane również na inne cele, nie wyłączając celów zarobkowych właścicieli lub samego stowarzyszenia. Należy zatem przyjąć, że sam fakt zajęcia nieruchomości na potrzeby statutowej działalności stowarzyszenia w zakresie oświaty, wychowania, nauki i techniki, kultury fizycznej i sportu, skierowanej do dzieci

Tylko w sytuacji, gdy podatnik nie wiedział lub nie mógł wiedzieć, że dana transakcja realizowana na rzecz podatnika wykorzystywana była do celów oszustwa przepisy prawa wspólnotowego należy tak interpretować, że sprzeciwiają się one utracie prawa do odliczenia podatku zapłaconego przez tego podatnika. Inaczej jest w sytuacji, gdy na podstawie obiektywnych okoliczności ustalono, że podatnik wiedział

Przepisy art. 86 ust. 1 oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o VAT należy rozumieć w ten sposób, że prawo do odliczenia może dotyczyć wyłącznie tych czynności, które faktycznie zostały dokonane i to przez podmiot wystawiający fakturę. Sama faktura nie tworzy prawa do odliczenia VAT na niej wykazanego i przysługuje ono tylko wówczas, gdy podatek naliczony związany jest z faktycznie dokonanymi przez

Skoro podstawowym celem tworzenia ścieżki edukacyjnej jest edukacja leśna służąca ochronie lasów, to należy uznać, że wydatki na modernizację tejże ścieżki mają służyć edukacji społeczeństwa w celu ochrony lasów, ich zachowaniu dla celów przyrodniczych, a nie produkcji drewna. Jeżeli więc edukacja społeczeństwa w konsekwencji polepszy również jakość drewna i uchroni sadzonki przed zniszczeniem, będzie

Nie ma uzasadnienia stanowisko, że wobec braku uznania potrącenia przez wierzyciela nie można uznać należności za uregulowaną w rozumieniu art. 89 b u.p.t.u.

Jeżeli podatnik (dłużnik) nie dokonał stosownej korekty, kiedy postępowanie upadłościowe nie było jeszcze w toku, to nie jest dopuszczalne dokonanie korekty podatku naliczonego przez syndyka w trakcie postępowania upadłościowego, z pominięciem przepisów regulujących to postępowanie.

Naruszenie przepisów art. 87 ustawy o VAT i § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie ma zastosowania zwolnienie od podatku od towarów i usług może rodzić dla wystawcy faktury konsekwencje podatkowe lub karno - skarbowe, nie niweczy jednak jej

Przedłużenie terminu zwrotu różnicy podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 2 zdanie drugie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, w przypadku, gdy weryfikacja rozliczenia podatnika dokonywana jest w ramach kontroli podatkowej (lub postępowania podatkowego, lub postępowania kontrolnego) następuje w formie zaskarżalnego zażaleniem postanowienia naczelnika urzędu skarbowego, przewidzianego

Zasadniczo niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami a konkretną transakcją opodatkowaną, jednak dostrzegana jest możliwość odstępstwa od tej zasady i skorzystania z prawa do odliczenia VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na tzw. koszty ogólne działalności podatnika. W takiej sytuacji, mimo braku bezpośredniego związku wydatków z transakcją

Podatnik VAT ma prawo, zgodnie z zasadą wyrażoną w art. 86 ust 1 ustawy o VAT odliczyć VAT naliczony z tytułu nabycia towarów i usług służących bezpośrednio czynnościom opodatkowanym, jak również pozostających w związku pośrednim z takimi czynnościami.

Dla zakwestionowania prawa do odliczenia podatku naliczonego wystarczające jest wykazanie, iż podatnik powinien był wiedzieć, że dostawa udokumentowana fakturą nosi znamiona przestępstwa. Oprócz zatem świadomego udziału w nielegalnym procederze, odebraniem prawa do odliczenia skutkuje również wykazanie braku należytej staranności, niedbalstwa, czy też braku przezorności w ramach transakcji, których

W zakresie trybu zwrotu podatku nie można przykładać nadrzędnego znaczenia dla faktu rejestracji jako podatnika na terytorium kraju. Podstawowe znaczenie ma miejsce dokonywania czynności opodatkowanych. Z tego względu doszło do zrównania podmiotów krajowych i podmiotów zagranicznych, nieposiadających rezydencji podatkowej, w zakresie uprawnień do dokonywania odliczeń podatku naliczonego. W sytuacji

Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie może być analizowane w oderwaniu od ustaleń dotyczących tzw. starannego działania nabywcy, o ile mamy do czynienia z obrotem realnym, a nie jedynie wykazanym na fakturach. W rezultacie przepisy dyrektywy 2006/112/WE oraz przepisy ustawy o VAT normujące prawo do odliczenia podatku należnego, w przypadku tzw. "realnego obrotu", należy interpretować w ten sposób

Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie może być analizowane w oderwaniu od ustaleń dotyczących tzw. starannego działania nabywcy, o ile mamy do czynienia z obrotem realnym, a nie jedynie wykazanym na fakturach. W rezultacie przepisy dyrektywy 2006/112/WE oraz przepisy ustawy o VAT normujące prawo do odliczenia podatku należnego, w przypadku tzw. "realnego obrotu", należy interpretować w ten sposób

Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie może być analizowane w oderwaniu od ustaleń dotyczących tzw. starannego działania nabywcy, o ile mamy do czynienia z obrotem realnym, a nie jedynie wykazanym na fakturach. W rezultacie przepisy dyrektywy 2006/112/WE oraz przepisy ustawy o VAT normujące prawo do odliczenia podatku należnego, w przypadku tzw. "realnego obrotu", należy interpretować w ten sposób

Bankowóz, jako pojazd specjalny służyć ma konkretnym czynnościom specjalnym w postaci transportu wartości pieniężnych, w takim znaczeniu, że wykorzystywanie tego pojazdu winno być ściśle powiązane z właśnie takim profilem działalności gospodarczej podatnika.