W sytuacjach, gdzie struktura transakcji handlowych i związki kapitałowe między podmiotami są celowo kształtowane w sposób pozwalający na uzyskanie korzyści podatkowych, które są sprzeczne z celem ogólnego systemu VAT, zastosowanie klauzuli przeciwko nadużyciu prawa jest uzasadnione, aby zapobiec nieprawidłowościom w odliczaniu podatku VAT.

Przepisy dotyczące nadużycia prawa w kontekście podatku VAT umożliwiają odmowę prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy realizowane transakcje mają zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych sprzecznych z celem tych przepisów, nawet jeśli spełniają one warunki formalne ustanowione w przepisach. Zasada neutralności podatkowej i ochrona dobrej wiary podatnika nie przeszkadza w

Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje podatnikowi uczestniczącemu w łańcuchu transakcji zmierzających do oszustw podatkowych, takich jak karuzela VAT, zwłaszcza gdy podatnik ten nie działał w dobrej wierze. Skuteczne odliczenie podatku naliczonego wymaga nie tylko formalnej poprawności faktury, ale również realnego i zgodnego z prawem wykorzystania towarów i usług do celów działalności

Prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury przysługuje wówczas, gdy faktura ta dokumentuje rzeczywiście zaistniały obrót gospodarczy odpowiadający w swojej treści faktycznie przeprowadzonej transakcji zarówno w aspekcie podmiotowym, jak i przedmiotowym.

Świadomy udział podatnika w oszustwie podatkowym polegającym na wystawieniu lub wykorzystaniu faktur dokumentujących niezrealizowane transakcje pozbawia go prawa do odliczenia podatku naliczonego. Jednakże, aby odmówić podatnikowi prawa do odliczenia, organy podatkowe muszą wykazać, że podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o nielegalnym charakterze transakcji i zadanie to spoczywa na organach

W sytuacji, gdy podatnik dokonuje zakupu towarów lub usług i jest wystawiona na niego faktura VAT, organy podatkowe nie mogą odmówić prawa do odliczenia VAT naliczonego bez wykazania, że podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o uczestnictwie w transakcji związanej z oszustwem VAT. Weryfikacja legalności działalności kontrahentów, bez obiektywnych przesłanek wskazujących na oszustwo, nie leży w

Prawo podatnika do odliczenia VAT może zostać odmówione jedynie w przypadku, gdy organ podatkowy udowodni, że podatnik wiedział lub powinien był wiedzieć o uczestnictwie w transakcjach związanych z przestępstwem. Dochowanie należytej staranności przez podatnika musi być oceniane indywidualnie, w kontekście konkretnych okoliczności danej sprawy, przy czym nie można od podatników wymagać podejmowania

Podatnika, któremu nie wykazano nierzetelności kupieckiej w jego funkcjonowaniu nie można pozbawić prawa do odliczenia podatku, a realizowana przez niego dostawa takiego towaru, skoro z jego punktu widzenia ma wymiar gospodarczy, a nie kolejnego etapu oszustwa podatkowego, nie może być w obrocie krajowym poddana regulacji art. 86 ust. 1 u.p.t.u., poprzez odmowę prawa do odliczenia podatku w stosunku

Zwrot nadwyżki podatku VAT w trybie określonym w art. 87 ust. 1 i 2 ustawy o VAT na rachunek bankowy poza terytorium kraju nie jest możliwy, a wymóg zwrotu na rachunek w banku mającym siedzibę na terytorium kraju jest zgodny z dyrektywą VAT oraz nie narusza zasady neutralności podatkowej.

W sytuacji, gdy transakcje dokumentowane fakturami VAT nie mają odzwierciedlenia w rzeczywistej działalności gospodarczej podatnika, a wszelkie okoliczności faktyczne wskazują na ich fikcyjny charakter, podatnik nie nabywa prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tych faktur, zgodnie z art. 86 ust. 1 i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług.

W przypadku transakcji karuzelowych, świadome uczestnictwo podatnika w łańcuchu dostaw, który służy oszustwu podatkowemu, wyklucza możliwość korzystania z prawa do odliczenia VAT, nawet jeśli podatnik nie czerpie bezpośrednich korzyści finansowych z oszustwa.

W przypadku rozliczeń podatkowych w podatku od towarów i usług, podatnikowi odmawia się prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji wykazania przez organy podatkowe, iż podatnik miał świadomość lub w okolicznościach sprawy mógł i powinien był mieć świadomość, że uczestniczy w łańcuchu transakcji związanych z oszustwem podatkowym. Zarówno w przypadku świadomego uczestnictwa w procederze oszustwa

Przedłużenie terminu zwrotu nadwyżki podatku VAT jest dopuszczalne wyłącznie wówczas, gdy organ podatkowy wykaże istnienie konkretnych, uzasadnionych wątpliwości co do zasadności tego zwrotu, wymagających dodatkowej weryfikacji w ramach prowadzonych postępowań kontrolnych lub podatkowych, przy czym weryfikacja taka musi być objęta wystarczająco uzasadnionym uzasadnieniem, wskazującym na potrzebę i

Prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług podlega realizacji w terminach ustawowo określonych, których przedłużenie może nastąpić jedynie w sytuacjach wskazanych w przepisach prawa podatkowego, a każda nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, niezwrócona w wyznaczonym terminie, traktowana jest jako nadpłata podlegająca oprocentowaniu.

W postępowaniu dotyczącym odliczenia podatku naliczonego w kontekście udziału w karuzeli podatkowej, kluczowa jest wszechstronna i dokładna analiza materiału dowodowego w kontekście zasad logiki i doświadczenia życiowego. Świadomy udział podmiotu w oszustwie podatkowym, nawet jeśli pełni on rolę bufora lub brokera w łańcuchu dostaw, pozbawia go prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Zasada neutralności podatku VAT, będąca fundamentalnym elementem systemu VAT, wymaga, by organy podatkowe wykazywały konieczność i proporcjonalność każdego odstępstwa od natychmiastowości zwrotu nadpłaty, w szczególności w kontekście art. 87 ust. 2 ustawy o VAT, co gwarantuje równowagę między ochroną interesów budżetowych państwa a prawami podatnika.

W przypadku, gdy przedsiębiorca uczestniczy w łańcuchu transakcji, którego etap jest wykorzystywany do oszustwa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług, i jednocześnie podatnik ten świadomie uczestniczy w tym procederze, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, a wykazywane przez niego transakcje dokumentujące oszustwo podatkowe nie stanowią podstawy do obniżenia podatku

Należyte uzasadnienie postanowienia o przedłużeniu terminu zwrotu podatku VAT stanowi istotną gwarancję ochrony praw podatnika i musi precyzyjnie wskazywać na konkretne okoliczności faktyczne wzbudzające uzasadnione wątpliwości organu podatkowego co do zasadności zwrotu; ogólnikowe odwoływanie się do prowadzonych kontroli lub nieokreślonych powiązań kapitałowych kontrahentów, bez szczegółowego wyjaśnienia

Z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje każdemu, kto jest nabywcą towaru i podatnikiem podatku VAT oraz otrzymał fakturę stwierdzającą nabycie towarów lub usług, a nabycie ma związek ze sprzedażą opodatkowaną. Sama faktura VAT nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego, gdyż przysługuje ono zasadniczo tylko wówczas, gdy podatek naliczony

Z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje każdemu, kto jest nabywcą towaru i podatnikiem podatku VAT oraz otrzymał fakturę stwierdzającą nabycie towarów lub usług, a nabycie ma związek ze sprzedażą opodatkowaną. Sama faktura VAT nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego, gdyż przysługuje ono zasadniczo tylko wówczas, gdy podatek naliczony

Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje w przypadku faktur, które nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych służących czynnościom opodatkowanym.

Faktura tylko wówczas daje prawo odliczenia podatku w niej naliczonego, jeśli jest rzetelna pod względem podmiotowym. Nie jest więc istotne, że podatnik dysponuje towarem, albo że usługa została wykonana, konieczne jest dla skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego w oparciu o przedłożone faktury zakupowe, by dostawa przedmiotowego towaru lub usługi dokonała się pomiędzy podmiotami uwidocznionymi

Otrzymanie przez nabywcę faktur korygujących nie jest równoznaczne z obowiązkiem korekty podatku naliczonego, jeżeli nie ma przekonującego dowodu na doręczenie faktur i spełnienie ustawowych przesłanek zmiany stawki podatkowej; interpretacja umów konsorcjum wymaga analizy całokształtu relacji i okoliczności świadczenia usług, a nie jedynie formalnej klasyfikacji czynności prawnych.

W kontekście sankcji podatkowych zastosowanych dla podatnika, który niesłusznie skorzystał z prawa do zwrotu VAT, obligatoryjność i niemożność miarkowania kary bez rozróżnienia okoliczności naruszenia, naruszałoby art. 273 dyrektywy Rady 2006/112/WE oraz zasadę proporcjonalności prawa Unii Europejskiej, które wymaga indywidualnej oceny każdego przypadku przy nakładaniu sankcji finansowych w celu zapobiegania