Organy podatkowe mogą odmówić podatnikowi prawa do odliczenia podatku naliczonego, jeżeli obiektywne przesłanki wskazują, iż wiedział on lub powinien był wiedzieć, że transakcja mająca stanowić podstawę prawa do odliczenia wiązała się z przestępstwem lub nadużyciem w zakresie podatku od towarów i usług. Prawa do odliczenia nie może być natomiast pozbawiony podatnik działający w warunkach należytej

Przepisy art. 86 ust. 2a, ust. 2b i ust. 2h u.p.t.u., a także wydanego na podstawie art. 86 ust. 22 u.p.t.u. rozporządzenia w sprawie prewspółczynnika wskazują możliwość szacunkowego ustalenia wysokości podatku naliczonego, jeżeli nabyte towary i usługi są wykorzystywane zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza. Przepisy

W świetle art. 86 ust. 1 w związku z ust. 2a pkt 1a i art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a u.p.t.u. zasadniczo nie sama faktura daje prawo do odliczenia, lecz zgodność rzeczywistości (materialna) z jej zapisami. W przypadku wystąpienia u organów wątpliwości co do tego, czy wystawione faktury odzwierciedlają realny przebieg danej transakcji i nie stanowią elementu oszustwa podatkowego, organy zobowiązane są

Termin z art. 86 ust. 13 ustawy o VAT przepisu ma zastosowanie w tych przypadkach, w których podatnik nie obniżył podatku należnego o naliczony, choć mógł tak uczynić, bo zezwalał mu na to stan prawny. Nie ma natomiast zastosowania tam, gdzie ustawa o VAT, wskutek wadliwej implementacji przepisów dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości

Art. 87 ust. 2 zdanie drugie u.p.t.u., przyznając organowi podatkowemu prawo do przedłużenia terminu zwrotu, wiąże to prawo ze zwrotem zadeklarowanym przez podatnika za konkretny okres rozliczeniowy i tym samym organ podatkowy zobowiązany jest wykazać, że istnieją okoliczności przemawiające za potrzebą dodatkowej weryfikacji zasadności zwrotu podatku za tenże okres rozliczeniowy i to rezultat tej weryfikacji

Obowiązek wykazania, że podatnik nie działał "w dobrej wierze" (a więc wiedział lub powinien wiedzieć, że działania kontrahenta miały charakter oszukańczy) spoczywa, co do zasady, na właściwych organach podatkowych, a ocena istnienia dobrej wiary podatnika musi zostać dokonana na podstawie obiektywnych przesłanek związanych z konkretną czynnością opodatkowaną, i nie może wiązać się z nakładaniem na

1. Ochrona prawna przed pozbawieniem prawa do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikowi, który na podstawie obiektywnych przesłanek nie wiedział lub nie mógł wiedzieć, że dana transakcja wiązała się z przestępstwem w dziedzinie podatku od wartości dodanej, czy też jeżeli podatnik nie miał przesłanek podejrzewać, że dopuszczono się nieprawidłowości lub przestępstwa. Ochrona przysługuje

Czynności świadomych uczestników zorganizowanego oszustwa, tzw. "karuzeli podatkowej" jako z istoty bezprawnych, nie można traktować jako nadużycia prawa podatkowego, w znaczeniu, jakim pojęcie to zostało zdefiniowane od 15 lipca 2016 r. - w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług. "Karuzela podatkowa" to konstrukcja używana przez jej organizatorów celem utrudnienia wykrycia, tzw. "zorganizowanego

1. Art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej nie uprawnia organu podatkowego do weryfikacji zasadności wszczęcia postępowania karnego skarbowego. Wyjątkiem byłaby jedynie sytuacja, w której dochodzenie zostałoby umorzone na skutek zmiany kwalifikacji czynu powodującego skutek tego rodzaju, że dochodzenie nie mogło być w ogóle prowadzone z uwagi na upływ terminu przedawnienia karalności. 2. Zasady neutralności

1. Art. 70 § 6 pkt 1 Ordynacji podatkowej nie uprawnia organu podatkowego do weryfikacji zasadności wszczęcia postępowania karnego skarbowego. Wyjątkiem byłaby jedynie sytuacja, w której dochodzenie zostałoby umorzone na skutek zmiany kwalifikacji czynu powodującego skutek tego rodzaju, że dochodzenie nie mogło być w ogóle prowadzone z uwagi na upływ terminu przedawnienia karalności. 2. Zasady neutralności

Podatnik świadomy udziału w oszustwie, lub który powinien mieć tego świadomość (nienależycie staranny), skoro wiedział lub powinien był wiedzieć o tym, że nabywając towar, uczestniczył w transakcji wykorzystanej do popełnienia oszustwa w podatku VAT, powinien zostać uznany za osobę biorącą udział w tym oszustwie, bez względu na to, czy czerpie on korzyści z odsprzedaży dóbr. Tym samym jako uczestnik

Chcąc pozbawić podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego, organy powinny ustalić, czy podatnik będący odbiorcą faktur wiedział lub powinien był wiedzieć, że transakcje te wiążą się z przestępstwem popełnionym przez podmiot działający na wcześniejszym etapie obrotu i czy podatnik przedsięwziął wszystkie działania, jakich można od niego racjonalnie oczekiwać, w celu upewnienia się, że dokonywana

W podatku VAT to brak należytej staranności podatnika w kontaktach handlowych - w sytuacji gdy okaże się, że był elementem tzw. karuzeli podatkowej - przesądza o pozbawieniu go prawa do odliczenia podatku naliczonego. Dzieje się tak między innymi wtedy, gdy podatnik wprawdzie nie miał świadomości co do oszukańczego procederu jego kontrahentów (nie wiedział o tym), lecz gdyby zachował odpowiednie akty

W przypadku transakcji udokumentowanych za pomocą faktur lub dowodów zakupu nieodzwierciedlających rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych - określone w nich wydatki nie mogą stanowić kosztu podatkowego. Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest bowiem nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego, polegającego na zakupie towaru lub usługi u konkretnego sprzedawcy

Bez znaczenia dla wyniku sprawy pozostaje okoliczność, że organy podatkowe nadużycie prawa powiązały z instytucją określoną w art. 83 § 1 K.c. (zamiast art. 58 § 2 K.c.). Przepis art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c) u.p.t.u. odwołuje się zarówno do art. 58, jak i art. 83 Kodeksu cywilnego. Użycie w tym wypadku spójnika "i" oznacza to, że w myśl art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c) u.p.t.u. nie można obniżyć podatku

Zarzut naruszenia prawa materialnego przez niewłaściwe zastosowanie nie może opierać się na kwestionowaniu przyjętego stanu faktycznego, gdyż zarzut błędów w przeprowadzeniu lub ocenie dowodów i ustaleniu stanu faktycznego, winien być formułowany w ramach podstawy kasacyjnej opartej na naruszeniu przepisów postępowania, jeżeli uchybienie to mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Oszustwo podatkowe oparte jest na działaniach (czynnościach) bezprawnych, do których zaliczyć należy wystawianie faktur, które nie odzwierciedlają rzeczywistych transakcji, a także posługiwanie się takimi fakturami. Jest ono nakierowane właśnie na bezprawne uzyskanie (wyłudzenie) nienależnej korzyści podatkowej związanej z rozliczeniami z zakresu podatku od towarów i usług. W przypadku "zorganizowanego

1. Należyta staranność podatnika podatku od towarów i usług w relacjach handlowych (dobra wiara) to stan świadomości podatnika i związana z tym powinność oraz możliwość przewidywania określonych zdarzeń, że uczestniczy w działaniach prowadzących do wyłudzenia nienależnego zwrotu podatku. Aby działać w "złej wierze" podatnik nie musi mieć świadomości, że swoim działaniem (zaniechaniem) narusza prawo

1. Nie można w oparciu o brak samodzielności jednostek organizacyjnych wywodzić o prawie Gminy do odliczenia podatku naliczonego, pomijając równocześnie obowiązek wykazania i rozliczenia podatku należnego. 2. Nie do zaakceptowania jest sytuacja, w której dany podmiot uważa się za podatnika VAT w odniesieniu do transakcji, w których status ten daje mu korzyść (w postaci kwoty podatku naliczonego do

1. Nie można w oparciu o brak samodzielności jednostek organizacyjnych wywodzić o prawie gminy do odliczenia podatku naliczonego, pomijając równocześnie obowiązek wykazania i rozliczenia podatku należnego. 2. Nie do zaakceptowania jest sytuacja, w której dany podmiot uważa się za podatnika VAT w odniesieniu do transakcji, w których status ten daje mu korzyść (w postaci kwoty podatku naliczonego do

1. Przedłużenie terminu zwrotu nadwyżki VAT naliczonego nad należnym następuje zawsze w ramach czynności sprawdzających, niezależnie od trybu, w jakim odbywa się weryfikacja rozliczenia podatnika. 2. Skoro przedłużenie terminu zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 2 ustawy o VAT, ma miejsce w trybie czynności sprawdzających i kończy się czynnością materialno-techniczną, bezpodstawne jest twierdzenie

Sam fakt początkowego wykorzystywania inwestycji wytworzonej przez organ władzy publicznej na cele niepodlegające opodatkowaniu nie może przesądzać tego, iż gmina nabywając towary i usługi do wytworzenia tego dobra nie działała jako podatnik. Szerokie interpretowanie występowania takiej jednostki w charakterze podatnika jest konieczne z uwagi na cel systemu odliczeń, a tym samym także korekt, który

Skoro przedłużenie terminu zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 2 u.p.t.u., ma miejsce w trybie czynności sprawdzających kończących się czynnością materialno-techniczną, bezpodstawne jest twierdzenie, że przedłużenie terminu zwrotu następuje po zakończeniu czynności sprawdzających, gdyż żaden przepis prawa nie stanowi, że fakt sporządzenia protokołu z tych czynności kończy tę formę postępowania

Nie można w oparciu o brak samodzielności jednostek organizacyjnych wywodzić o prawie gminy do odliczenia podatku naliczonego, pomijając równocześnie obowiązek wykazania i rozliczenia podatku należnego.